Όλοι έχουμε κακές συνήθειες. Κάποιες φορές, όμως, δεν τις αντιλαμβανόμαστε, αλλά ούτε και την επίδραση που έχουν στη ζωή και την καριέρα μας.
«Στην πραγματικότητα, πολλοί από εμάς έχουμε συνήθειες που σαμποτάρουν τις προσωπικές σχέσεις μας, την παραγωγικότητά μας, τα αποτελέσματα σε ό,τι κάνουμε», λέει η Sylvia Hepler, ειδικός στην ανάπτυξη καριέρας και συγγραφέας του βιβλίου «Learning Leadership Through Loss» («Αποκτώντας ηγετικές ικανότητες μέσω της ήττας»). «Και μπορούν, επίσης, να σαμποτάρουν το επαγγελματικό μας μέλλον».
Ακολουθούν, λοιπόν, 12 κακές συνήθειες και συμπεριφορές που βλάπτουν σοβαρά την καριέρα μας:
1. Κάνουμε κριτική στο αφεντικό μας.
«Ψιθυρίζοντας» πίσω από την πλάτη του προϊσταμένου μας, γκρινιάζοντας διαρκώς μπροστά του ή παρουσιάζοντάς τον ως αναποτελεσματικό στη δουλειά του, βάζουμε τον εαυτό μας σε επικίνδυνη ζώνη. «Αν το κάνουμε αυτό, ας μην περιμένουμε να πάρουμε προαγωγή ή να μείνουμε για πολύ σε αυτή τη δουλειά», επισημαίνει η Hepler.
2. Λειτουργούμε σα να μη μπορούμε να μάθουμε τίποτα καινούριο.
Δείχνοντας ότι «τα ξέρουμε όλα», βάζουμε στον εαυτό μας την ετικέτα του αλαζόνα και αυτό εμποδίζει την ικανότητά μας να εντοπίσουμε τις ευκαιρίες για ανάπτυξη και εξέλιξη.
3. Κατηγορούμε τους άλλους.
Αν υψώνουμε επιδεικτικά το δάχτυλο σε συναδέλφους μας λόγω της δικής μας έλλειψης δεξιοτήτων, εμπειρίας, καλής συμπεριφοράς ή επαρκούς αυτοαξιολόγησης, τους κάνουμε να σκεφτούν ότι είμαστε ιδιότροποι, όπως τονίζει η Hepler. «Και οι αντιπαθητικοί άνθρωποι σπάνια προοδεύουν».
4. Εκφράζουμε σε υπερβολικό βαθμό τα συναισθήματά μας.
Σε περίπτωση που το παρακάνουμε με ακραίες εκδηλώσεις θυμού, απογοήτευσης μέχρι και... δραματικών δακρύων, περνάμε αρνητικά μηνύματα στους συνεργάτες μας. «Οι άλλοι θα σκεφτούν, κατά πάσα πιθανότητα, ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας και αυτό δεν είναι ποτέ καλό».
5. Λέμε στον εαυτό μας ότι δεν μπορούμε να καταφέρουμε κάτι.
Αυτός είναι ένας τρόπος σκέψης αυτοκαταστροφικός. Αν πείσουμε τον εαυτό μας ότι δεν μπορούμε να φέρουμε εις πέρας μια δουλειά ή ένα πρότζεκτ, ουσιαστικά εγγυόμαστε ότι πράγματι θα αποτύχουμε.
6. Περιμένουμε την «ιδανική στιγμή».
«Όσοι είναι αναβλητικοί, δεν κάνουν αυτό που πρέπει να γίνει την ώρα που πρέπει να γίνει», λέει η Hepler. «Κι αν περιμένουμε τις τέλειες συνθήκες, ας είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε κάποιον άλλο – ίσως και με λιγότερες δεξιότητες – να παίρνει τη θέση μας».
7. Παραπονιόμαστε ασταμάτητα.
Όσοι αιωνίως γκρινιάζουν, συνήθως εστιάζουν στα ίδια τα προβλήματα και όχι στις πιθανές λύσεις. Αντί, λοιπόν, να παραπονιόμαστε για τις πολιτικές της εταιρείας μας, τις διαδικασίες και τους ανθρώπους, ας αποδεχτούμε ό,τι δεν μπορούμε να αλλάξουμε και ας κάνουμε προτάσεις για θετικές αλλαγές.
8. Βλέπουμε τον εαυτό μας ως κατώτερο.
Η έλλειψη αυτοεκτίμησης είναι η πιο κατάλληλη συνταγή για να βρεθούμε σε επαγγελματικό αδιέξοδο. «Ο δισταγμός, η παθητικότητα και η υπερβολική συστολή δεν αρέσουν στους εργοδότες», επισημαίνει η Hepler. Βέβαια, και η ακραία αυτοπεποίθηση μπορεί να είναι αρνητική.
9. Μισούμε τη δουλειά μας.
Κυνικά συναισθήματα για την εργασία μας μειώνουν την επιθυμία και την ικανότητά μας να αναδειχθούμε και να είμαστε όσο αποδοτικοί χρειάζεται – αναλογικά, μάλιστα, με το μισθό που λαμβάνουμε. «Πρέπει, λοιπόν, να επικεντρωνόμαστε στις πτυχές της δουλειάς μας που μας ευχαριστούν».
10. Πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε καλύτερη δουλειά.
«Ξέρατε ότι οι – ακόμα και υποσυνείδητες - πεποιθήσεις μας καθοδηγούν τις πράξεις μας;», προσθέτει η Hepler. «Πιστέψτε, λοιπόν, ότι διαθέτετε δεξιότητες και εμπειρία που κάποιος άλλος, αυτή τη στιγμή, χρειάζεται και ζητά».
11. Επιλέγουμε να μείνουμε σιωπηλοί.
Κάθε φορά που αποφασίζουμε να κρατήσουμε τις καινοτόμες ιδέες μας για τον εαυτό μας ή αποφεύγουμε να κάνουμε διευκρινιστικές ερωτήσεις, περνάμε το μήνυμα ότι είμαστε παθητικοί ή αποστασιοποιημένοι από τη δουλειά μας. «Και, στις περισσότερες περιπτώσεις, η υπεύθυνη και ενεργή συμμετοχή επιβραβεύεται».
12. «Σερνόμαστε» μέχρι τη σύνταξη.
Αν έχουμε αδιάφορη συμπεριφορά, ας σκεφτούμε την κληρονομιά που θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας. «Οι άλλοι δεν θυμούνται, ούτε ενδιαφέρονται για ό,τι καταφέραμε πριν από ένα χρόνο, αν βλέπουν ότι καταβάλλουμε τη μικρότερη δυνατή προσπάθεια τώρα».
Πώς μπορούμε να επανορθώσουμε;
«Είναι δύσκολο για τους περισσότερους από εμάς να αναγνωρίσουμε τις συμπεριφορές που μας σαμποτάρουν στον εργασιακό χώρο», συνοψίζει η Hepler. «Κι αυτό γιατί είμαστε άνθρωποι και όλα τα ανθρώπινα όντα, ανεξάρτητα από την επαγγελματική θέση ή το μισθό τους, έχουμε παρωπίδες».
«Ο καλύτερος τρόπος, λοιπόν, να αναγνωρίσουμε τις συνήθειες και τις πράξεις που μας κρατούν πίσω είναι να ρωτήσουμε ανθρώπους που εμπιστευόμαστε», προτείνει. Π.χ. προγραμματίζουμε ένα γεύμα με κάποιον συνάδελφο με τον οποίο συνεργαζόμαστε στενά σε καθημερινή βάση. Δημιουργούμε άνετη ατμόσφαιρα για συζήτηση και του ζητάμε να είναι ειλικρινής μαζί μας. Του εξηγούμε ότι οι παρατηρήσεις του μπορούν να ωφελήσουν και εμάς και την εταιρεία ευρύτερα.
«Όποια και αν είναι η συνήθεια ή η πράξη που σαμποτάρει την καριέρα μας, κάνει τους συναδέλφους να μας αντιπαθούν, να μας αποφεύγουν, να μας αγνοούν και να πάψουν να μας έχουν εμπιστοσύνη. Κι όταν αυτό συμβαίνει, οι ευκαιρίες μάς προσπερνούν», καταλήγει η Hepler.
