Το σπαρακτικό ποίημα που είχε γράψει ο Κόμπι Μπράιαντ για το μπάσκετ είναι ένας φάρος μέσα στη μαυρίλα: ένας ύμνος για μια ζωή αφιερωμένη σε ό,τι λάτρευε.
Ταιριαστό με τις υγρές αυτές μέρες του φθινοπώρου.
Μια γυάλινη ύπαρξη σε έναν σκληρό κόσμο σε ένα από τα πιο δυνατά ποιήματα της ελληνικής ανθολογίας.
Από την ποιητική συλλογή «Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου».
Το «Δικό μου φως» του Ιωάννη Γρυπάρη γράφτηκε στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα για να εξυμνήσει την σπουδαιότητα του να είσαι αυτόφωτος και αυτάρκης σε αυτή τη ζωή.
Ελάχιστοι είναι οι ποιητές μας που βλέπουν την Κυριακή σα μια χαρούμενη μέρα, σαν ευκαιρία για καλοπέραση ή με αισιοδοξία.
Με την μελοποίηση αυτή, το ποίημα του Σεφέρη έχασε δύο πράγματα
Το ποίημα του δημοσιεύθηκε στη στήλη της Πέπης Ραγκούση στην εφημερίδα «Τα Νέα».
Ο ρομαντικός ποιητής του 19ου αιώνα και η κόρη αρχοντικής, αθηναϊκής οικογένειας. Ανάμεσά τους ένας ανεκπλήρωτος πόθος με άδοξο τέλος.
Ανατριχιαστική απλότητα λέξεων. Αγγίζει τα μύχια της ψυχής.
Ένα ποίημα του Αζίζ Νεσίν και μια ανατριχιαστική απαγγελία της Μαριέτα Ριάλδη.