Ήταν βράδυ της 5ης Ιανουαρίου 1972 όταν ο 27χρονος τότε Βασίλης Λυμπέρης, μαζί με τρεις συνεργούς έβαλε φωτιά στο σπίτι του στο Χαλάνδρι. Νεκροί ανασύρθηκαν τα δύο του παιδιά ηλικίας 2 και ενός έτους, η πεθερά 55 ετών, ενώ η 24χρονη εν διαστάσει σύζυγός του, ξεψύχησε λίγο μετά. Η υπόθεση είχε προκαλέσει αποτροπιασμό στην ελληνική κοινωνία, η οποία συγκλονισμένη παρακολουθούσε τις εξελίξεις γύρω από την τετραπλή δολοφονία.
Στις 6 Μαίου 1972, το δικαστήριο ανακοίνωσε την απόφασή του: Τετράκις εις θάνατον. Μία φορά για κάθε του θύμα. Σε θάνατο καταδικάστηκε και ο ένας εκ των τριών συνεργών του, ενώ στους υπόλοιπους δύο επεβλήθησαν μικρότερες ποινές. Ο Λυμπέρης καταρρέει.
Στις 6 Μαίου 1972, το δικαστήριο ανακοίνωσε την απόφασή του: Τετράκις εις θάνατον. Μία φορά για κάθε του θύμα. Σε θάνατο καταδικάστηκε και ο ένας εκ των τριών συνεργών του, ενώ στους υπόλοιπους δύο επεβλήθησαν μικρότερες ποινές. Ο Λυμπέρης καταρρέει.
Στις 25 Αυγούστου 1972, γράφεται ο επίλογος της τραγωδίας αυτής. Στην περιοχή "Δύο Αοράκια" στο Ηράκλειο Κρήτης ο ένοχος οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Είναι και η τελευταία εκτέλεση κρατουμένου στην Ελλάδα, καθώς η θανατική ποινή από το 1974 και μετά σταμάτησε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα, ενώ διά νόμου καταργήθηκε το 2001.
Λίγες μέρες πριν την εκτέλεσή του, ο Λυμπέρης είζε ζητήσει χάρη, η οποία φυσικά δεν του δόθηκε. Βλέποντας το τέλος να πλησιάζει, και αφού εξομολογήθηκε και κοινώνησε, αποφάσισε να συντάξει γράμμα προς τη μητέρα και τα αδέρφια του. Στο γράμμα αυτό τους ζητούσε συγνώμη για τον πόνο που τους προκάλεσε ενώ ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η παντελής απουσία αναφοράς στα θύματά του. Ούτε καν στα ίδια του τα παιδιά.
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η θανατική ποινή με εκτέλεση στο απόσπασμα προυποθέτει 12 εθελοντές. Αυτοί ήταν οι στρατιώτες του Λόχου Διοικήσεως, οι οποίοι ακούγοντας όσα είχε κάνει ο Λυμπέρης, δέχτηκαν με χαρά να συμμετάσχουν στην εκτέλεση. Η υπόθεση Λυμπέρη έγινε αργότερα ταινία, με τίτλο «Οι σατανάδες της νύχτας».
