Ήταν 1962, λίγο μετά την «Αλίκη στο Ναυτικό» μία τεράστια επιτυχία της Αλίκης Βουγιουκλάκη, η οποία ήταν και η πρώτη έγχρωμη ταινία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Φίνος ωστόσο έψαχνε το κάτι διαφορετικό για τη μούσα του, μιας και ήθελε να τη δει και σε έναν ρόλο διαφορετικό. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ταινία «Το Ταξίδι».
Ο Φίνος ωστόσο έψαχνε το κάτι διαφορετικό για τη μούσα του, μιας και ήθελε να τη δει και σε έναν ρόλο διαφορετικό. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ταινία «Το Ταξίδι».
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στο Πέραμα, ενώ τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Ντίνος Δημόπουλος, γνωστός για τον ρεαλισμό με τον οποίο «έντυνε» τις ταινίες του. Το στόρι, του Βαγγέλη Γκούφα, ακολουθούσε μία φτωχή κοπέλα, τη Μαρίνα, η οποία ονειρευόταν να ταξιδέψει. Συνοδοιπόρος της στο όνειρο, ο υδραυλικός Στέφανος ο οποίος είναι τρελά ερωτευμένος με την πρωταγωνίστρια.
Πρόκειται για την δεύτερη και τελευταία συνεργασία των Βουγιουκλάκη – Κούρκουλου στη μεγάλη οθόνη (η πρώτη ήταν στην ταινία «Ερωτικές ιστορίες), οι οποίοι είχαν ιδιαίτερη χημεία καθώς στην πραγματική ζωή ήταν φίλοι.
Η ταινία σημείωσε τεράστια καλλιτεχνική επιτυχία μιας και αποθεώθηκε από τους κριτικούς. Ο σκληρός ρεαλισμός της εποχής μεταφέρθηκε άψογα στη μεγάλη οθόνη, ενώ εντύπωση προκάλεσε και η διαφορετική Αλίκη, η οποία εμφανιζόταν ατημέλητη και αχτένιστη, σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της ταινίας.
Ο σκληρός ρεαλισμός της εποχής μεταφέρθηκε άψογα στη μεγάλη οθόνη, ενώ εντύπωση προκάλεσε και η διαφορετική Αλίκη, η οποία εμφανιζόταν ατημέλητη και αχτένιστη, σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της ταινίας.
Παρά την αποθέωση από τους κριτικούς, η ταινία σημείωσε χαμηλές εισπράξεις. Μάλιστα το κοινό απογοητεύτηκε ιδιαίτερα μιας και στο τέλος η Αλίκη πεθαίνει. Σε κάθε περίπτωση, η ταινία θεωρείται μέχρι και σήμερα ένα αριστούργημα του εγχώριου κινηματογράφου.
