To άρθρο της Χάρις Αλεξίου για τη νέα νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαιωμάτων:
Aξιότιμοι, εσείς που κυβερνάτε, Ακόμη μία φορά η νομοθεσία διαιρεί τους Έλληνες σε καλούς και κακούς. Ακόμη μια φορά το πνευματικό έργο των δημιουργών αντιμετωπίζεται με προχειρότητα. Ακόμη μία φορά, οι καλλιτέχνες, πρέπει να απολογηθούν για την διεκδίκηση της αμοιβής της χρήσης του έργου τους.
Υπάρχει ένα δίκαιο; Όχι απ’ ότι φαίνεται. Γιατί τι είναι ένα τραγούδι; Τι είναι ο συνθέτης, ο στιχουργός, ο ερμηνευτής, ο μουσικός; Έλα μωρέ τώρα… Ποιος είναι ο Χατζιδάκις, ο Τσιτσάνης, ο Θεοδωράκης, ο Λοΐζος, ο Ξαρχάκος, ο Καλδάρας, ο Μάρκος, ο Γκάτσος, ο Παπαδόπουλος, η Νικολακοπούλου και όλοι οι ποιητές που έσταξαν το αίμα τους για να σε μεγαλώνουν στην ώρα της χαράς σου και να σε παρηγορούν στο γκρίζο της ζωής σου;
Ποιος είναι Ο Πετρολούκας, η Σαμίου, ο Νταλάρας, η Μοσχολιού, ο Μπιθικώτσης, ο Καζαντζίδης, η Γαλάνη. Δεν είμαστε ριάλιτι. Είμαστε η ανθρώπινη φωνή. Μην αφήνετε τους ανθρώπους του πνεύματος να ξεσκίζονται μέσα στην αγωνία της επιβίωσης επειδή δεν ξέρουν να μανατζάρουν το δικαίωμα τους.
Σεβαστείτε τους όμως όταν το διεκδικούν. Δεν ξέρουν, γιατί είναι καλλιτέχνες όχι έμποροι. Μη τους βάζετε σε αντιπαράθεση με τους εμπόρους του έργου τους. Το πνεύμα είναι άυλο. Μην το κάνετε ακάθαρτο σώμα! Μην μπερδεύετε τον κόσμο με πρόχειρα τσιτάτα.
Ο κόσμος δεν πληρώνει στον λογαριασμό της ΔΕΗ την μουσική μας όπως στην ΕΡΤ (που αυτή όμως δεν πληρώνει ποτέ τους καλλιτέχνες όταν εμφανίζονται στο κανάλι της). Προστατεύστε την πνευματική δημιουργία και την ερμηνεία από αυτούς που την ΕΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ.
Μην αφήσετε τους καλλιτέχνες να διαλυθούν και να χωριστούν σε διαφορετικά στρατόπεδα ενώ αγωνίζονται για ένα κοινό δίκαιο. Όλοι έχουν δίκιο! Όλοι ζουν την ίδια αγωνία. Μην μας καλείτε στις επιτροπές για να μας ακούτε «δήθεν» ενώ έχετε αποφασίσει. Ένα είναι το δίκαιο! Όποιος εμπορεύεται το έργο του δημιουργού πρέπει να ανταποδίδει. Ο απλός άνθρωπος το απολαμβάνει, ο έμπορος το πληρώνει!
Με εκτίμηση και αγωνία
