Όταν διατάχθηκε η εκκένωση του Πρίπιατ, της γειτονικής πόλης του εργοστασίου του Τσερνόμπιλ μετά το πυρηνικό ατύχημα του 1986, οι κάτοικοί του αναγκάστηκαν από τις αρχές, για λόγους ασφάλειας, να αφήσουν πίσω τα αγαπημένα τους κατοικίδια. «Σκυλιά ούρλιαζαν, προσπαθώντας να ανεβούν στα λεωφορεία» σύμφωνα με μια μαρτυρία της εποχής. «Οι στρατιώτες τα έσπρωχναν ξανά και ξανά, τα κλωτσούσαν. Και εκείνα έτρεχαν πίσω από τα λεωφορεία ασταμάτητα».
Μετά την εγκατάλειψη του Πρίπιατ, ο σοβιετικός στρατός ανέλαβε το βάρβαρο έργο της θανάτωσης των τετράποδων που είχαν μείνει πίσω, από φόβο μήπως απομακρυνθούν και διασπείρουν με τη γούνα τους τη ραδιενέργεια. (Το γεγονός αφηγείται και η σειρά «Τσερνόμπιλ» σε ένα συγκλονιστικό επεισόδιο-ποταμό δακρύων). «Μη σκοτώσετε τη Zhulka. Είναι καλό σκυλάκι» ήταν ένα από τα σπαρακτικά σημειώματα που είχαν αφήσει πίσω τους κάποιοι ιδιοκτήτες τους. Ορισμένα ζώα, ωστόσο, που έμαθαν να αποφεύγουν τους ανθρώπους, κατάφεραν να επιβιώσουν από τη γενοκτονία. Από αυτά αναπτύχθηκε μια αυτόνομη κοινότητα σκύλων, που θυμίζει δυστοπικές ταινίες όπως το Isle of Dogs του Άντερσον.
Μετά την εγκατάλειψη του Πρίπιατ, ο σοβιετικός στρατός ανέλαβε το βάρβαρο έργο της θανάτωσης των τετράποδων που είχαν μείνει πίσω, από φόβο μήπως απομακρυνθούν και διασπείρουν με τη γούνα τους τη ραδιενέργεια.
Πρόσφατα η Guardian έκανε ένα ρεπορτάζ στην περιοχή, αφιερωμένο στα περίπου 300 αδέσποτα σκυλιά που ζουν στις μέρες μας στη ζώνη αποκλεισμού. Αυτά τα ζώα είναι υποδείγματα ανθεκτικότητας - αν και έχουν μικρότερο προσδόκιμο ζωής από το φυσιολογικό. Έχουν καταφέρει να επιζήσουν ενάντια στη ραδιενεργό ακτινοβολία, την πείνα, τους ανελέητους ουκρανικούς χειμώνες και θηρευτές όπως οι λύκοι και οι αρκούδες.
Ενώ κάποιοι επισκέπτες της ζώνης αποκλεισμού αποφεύγουν να τα αγγίξουν, οι εθελοντές της αμερικανικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Clean Future Fund έχουν στήσει τρεις κτηνιατρικές κλινικές στην περιοχή –τη μία από αυτές, μέσα στο εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ– με σκοπό τον εμβολιασμό και τη στείρωση των ζώων. «Δεν νομίζω ποτέ να πάψουμε να έχουμε σκυλιά στη ζώνη αποκλεισμού, αλλά θέλουμε να φέρουμε τον πληθυσμό σε ένα διαχειρίσιμο μέγεθος, για να μπορούμε να τα ταΐζουμε και να τα φροντίζουμε μακροπρόθεσμα» σχολίασε ένας από τους ιδρυτές της οργάνωσης, ο Lucas Hixson.
