Οι φανς του Sex and the City δε ξεχνούν την περίφημη σκηνή καταδίωξης των τεσσάρων ηρωίδων που «αψηφούν» τους περίφημους νόμους για το σεξ στα Εμιράτα και καταδιώκονται από τους φανατικούς στην αγορά. Διασώζονται όταν μια βαριά πόρτα ανοίγει και μια ομάδα γυναικών με μπούρκα τις φιλοξενούν. Η αποκάλυψη είναι πως φορούν τα καλύτερα ρούχα των μεγαλύτερων σχεδιαστών κρυμμένα κάτω από τα μαύρα ασφυκτικά κλειστά ρούχα τους. Το σχόλιο των σεναριογράφων μοιάζει με «αμερικανιά» αλλά δεν είναι. Όλα στον αραβικό κόσμο γίνονται κρυφά. Υπάρχει σεξ, μόδα, αμβλώσεις, παράνομες σχέσεις. Όλα κρύβονται στο υποκριτικό σκοτάδι των νόμων και της θρησκείας.
Το περιστατικό που ακολουθεί είναι πραγματικό, θυμίζει σε πολλά την επίμαχη σκηνή της ταινίας. Τον Αύγουστο του 2016, μια παλιά Μερσεντές είναι σταθμευμένη στην παραλία της Μουχαμαντία στο Μαρόκο. Στο πίσω κάθισμα είναι ένα ζευγάρι αξιοσέβαστοι εξηντάρηδες, στελέχη και οι δύο στον ιδεολογικό βραχίονα (Κίνημα Ενότητας και Μεταρρύθμισης) του μετριοπαθούς ισλαμικού κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, που κυβερνά. Η χήρα Φάτιμα Νετζάρ, 62 χρόνων, και ο παντρεμένος Μουλάι Ομάρ Μπενχαμάντ, διδάκτορας ισλαμικών σπουδών, 63 χρόνων, βρίσκονται σε οργασμό. Ξαφνικά, η παραλία γεμίζει αστυνομικούς. Τους συλλαμβάνουν «επ’ αυτοφώρω να μοιχεύονται». Και γίνεται χαμός. Βιώνουν στο πετσί τους την αυθαιρεσία και τον εξευτελισμό που καραδοκεί για όλους τους πολίτες του Μαρόκου σχετικά με την ερωτική τους ζωή. Στον Τύπο διαρρέουν ζουμερές λεπτομέρειες από τα ευρήματα της αστυνομίας· το συντηρητικό στρατόπεδο, μέσω ενός «Φόρουμ» για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ψελλίζει κάτι σχετικό με την κακή εφαρμογή των νόμων· και η κοινή γνώμη στιγματίζει την υποκρισία του ζευγαριού.
Η Νετζάρ, που εμφανίζεται πάντα με μαντίλα, είναι γνωστή για τα υπερσυντηρητικά της κηρύγματα, και ο Μπενχαμάντ για τη φάτουα που απαγόρευε την ανταλλαγή φράσεων αγάπης στο Facebook. Και οι δύο, πατώντας στον Ποινικό Κώδικα που ποινικοποιεί την εκτός γάμου συνουσία, πρωτοστατούσαν με έναν λόγο τιμωρητικό στην καλλιέργεια του μισογυνισμού, του ρατσισμού εναντίον των ομοφυλόφιλων και του νοσηρού πουριτανισμού που όχι μόνο ευνουχίζει τα σώματα και τα μυαλά των ανθρώπων, αλλά ασκεί και κοινωνικό έλεγχο. Όμως μετά από αυτό το επεισόδιο, έγιναν παρά τη θέλησή τους τα λάβαρα της «σεξουαλικής μιζέριας». Της ασφυξίας που δεν αφορά μόνο τις ζωές των γυναικών στον αραβικό κόσμο, αφορά την ίδια την ελευθερία έκφρασης.
Την ασφυξία, τον αναχρονισμό και τις παράλογες απαγορεύσεις μας τα κάνει γνωστά η 37χρονη Λέιλα Σλιμάνι, μια συγγραφέας από τις πιο μαχητικές και ενδιαφέρουσες, μια γενναία φωνή που έχει τιμηθεί με το βραβείο Goncourt, που επιστρέφει με ένα βιβλίο σοκ για τη σεξουαλική ζωή των γυναικών στο Μαρόκο. Η Σλιμάνι γεννήθηκε το 1981 στο Ραμπάτ του Μαρόκου. Σπούδασε στο Παρίσι πολιτικές επιστήμες και επικοινωνία, και εργάστηκε ως δημοσιογράφος για το περιοδικό Jeune Afrique.
Στο βιβλίο της “Σεξ και Ψέμματα η Σεξουαλική ζωή στο Μαρόκο”, παντρεμένες, χωρισμένες και ανύπαντρες γυναίκες διαφόρων ηλικιών και κοινωνικών τάξεων, εργαζόμενες και νοικοκυρές, πόρνες και κοινωνικά μαχόμενες, της παραδίδουν τις συγκλονιστικές τους μαρτυρίες μιλώντας για τη σεξουαλική τους ζωή με ειλικρίνεια και οδύνη, με αγανάκτηση και σκεπτικισμό, με αποφασιστικότητα και πισωγυρίσματα.
Στο Μαρόκο οι ρόλοι είναι διακριτοί. Είσαι παρθένα, ή παντρεμένη, ή ετεροφυλόφιλη. Οποιαδήποτε άλλη κατηγορία δεν υπάρχει και αν ανήκεις σε κάποια άλλη τιμωρείσαι με πρόστιμο, φυλάκιση, κοινωνικό αποκλεισμό, διασυρμό, βιασμό, λιντσάρισμα, θάνατο. Η δημόσια αποκάλυψη του σεξουαλικού προφίλ και προσδιορισμού είναι απολύτως απαγορευμένο, σημαίνει αποκλεισμό, καταδικάζει αυτόματα όποια τολμήσει να διατυπώσει την αλήθεια της έστω και σαν ψίθυρο. Στο Μαρόκο οι γυναίκες βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο, καθώς ο ριζοσπαστικός ισλαμισμός και οι απαγορεύσεις που έχει επιβάλει έχουν καταδικάσει το Μαρόκο και όλο τον μουσουλμανικό κόσμο σε μια μιζέρια που δεν αφορά μόνο το σεξ αλλά και το σύνολο των κοινωνικών δραστηριοτήτων του πληθυσμού που προέρχονται από τη φτώχια, την ανεργία, το κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων.
Στο Μαρόκο, το σεξ είναι μια εμμονή, με τη διαφορά ότι η συζήτηση γίνεται στα κρυφά. Η πλήρης απουσία δικαιωμάτων και η ένταση που δημιουργεί είναι μια κόλαση. Η Σλιμάνι είναι η φωνή των γυναικών, των γκέι, των ελεύθερων και σκεπτόμενων ανθρώπων ενός κόσμου βυθισμένου σε σκότος πολιτικό και θρησκευτικό, ενός κόσμου που θυμίζει μεσαίωνα. Το βιβλίο της είναι ένα μανιφέστο υπέρ της ελευθερίας των γυναικών και των αντρών να βιώνουν και να εκφράζουν τον έρωτα, την επιθυμία. Γιατί "τα σεξουαλικά δικαιώματα αποτελούν μέρος των δικαιωμάτων του ανθρώπου, δεν είναι επικουρικά δικαιώματα, επιπλέον μικροπράγματα που θα μπορούσες άνετα να κάνεις και χωρίς αυτά". Γιατί "όπως ο πιστός-πολίτης δεν επιτρέπεται να σκεφτεί από μόνος του και να πάρει τις αποφάσεις του με πλήρη συνείδηση, έτσι και δεν επιτρέπεται να κάνει έρωτα με όποιον θέλει".Το Σεξ και ψέματα είναι επίσης ένα πολιτικό μανιφέστο. Γιατί "εκείνοι που στα δεκάξι τους χρειάστηκε να ικετέψουν έναν τυχαίο μπάτσο να μην τους πάει στο τμήμα επειδή κρατιούνταν χέρι χέρι, διαπλάθονται για την ακρωτηριασμένη ζωή των δικτατοριών".
