«Δεν υπάρχουν ντουλάπες, ο χώρος μπορεί να διαμορφωθεί όπως επιθυμεί ο κάθε πελάτης. Να μετακινήσει τα έπιπλα, να τους αλλάξει θέση, να αφήσει όπου θέλει τα πράγματά του» λέει ο διευθυντής του ξενοδοχείου, Γιώργος Περτέσης, παρουσιάζοντας μια φρέσκια αντίληψη ξενοδοχειακής φιλοξενίας. Το προκάτ δε μένει στο ξενοδοχείο Coco-Mat της Πατριάρχου Ιωακείμ. Ούτε η προμελετημένη ευγένεια, ούτε φυσικά οι προκατασκευασμένες υπηρεσίες. Το τρίπτυχο της φιλοσοφίας της εταιρείας, το οποίο εστιάζει στα φυσικά υλικά, την ορθοσωματική αρχή και το ευ ζην, είναι πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών. Μια εσάνς φροντίδας αναδύεται από παντού. Και κάτι ακόμα πιο ζωηρό: όλα μυρίζουν καινουργίλα, φρεσκοβαμμένη μπογιά και κεντρική Ευρώπη.
Άνοιξε τις πόρτες του ένα μήνα πριν, ενώ από τις πρώτες κιόλας μέρες της άτυπης λειτουργίας του -εκεί γύρω στις γιορτές και την αλλαγή του χρόνου-, δοκίμασε μια πρωτοποριακή συνταγή διαφήμισης, προσκαλώντας τους περαστικούς και τους γείτονες να διανυκτερεύσουν ένα βράδυ σε κάποιο από τα δωμάτιά του και να μεταφέρουν την εμπειρία τους στο προσωπικό. «Θέλαμε να δούμε εάν το κάναμε καλά. Αν θα αρέσει στον κόσμο αυτό που σκεφτήκαμε» εξηγεί ο Γιώργος.
Παρένθεση: Γυρνώντας στα γραφεία του womantoc και λέγοντας στα παιδιά ενθουσιασμένη ότι όποιος τυχερός περνούσε από την Πατριάρχου εκείνες τις ημέρες τσίμπαγε free διαμονή, βλέπω τη Νινέττα να εκπλήσσεται. «Μας είχαν φωνάξει και δεν πήγαμε» λέει και έχει την έκφραση του θλιμμένου emoticon. Κλείνει η παρένθεση.
Το «από στόμα σε στόμα» είναι το πιο ισχυρό μάρκετινγκ. Τίποτα δεν μπορεί να νικήσει την πληροφορία που δίνεται από κάποιον που γνωρίζει καλά αυτό που περιγράφει. Διασχίζοντας το πεζοδρόμιο με τα ξύλινα ποδήλατα Coco-Mat και μπαίνοντας στο ξενοδοχείο ήρθα αντιμέτωπη με το οικείο. Είναι πάντα γνώριμη η αίσθηση της γλυκιάς, ανέφελης ζωής. Στο ισόγειο λειτουργεί κατάστημα με είδη Coco-Mat ενώ ταυτόχρονα είναι και το lobby του ξενοδοχείου. Παραμερίζω την επιθυμία να ξαπλώσω στα μαξιλάρια και ζητάω τον κ. Περτέση. Μια κοπέλα με μακριά, μελί μαλλιά με καθοδηγεί απαντώντας μου στα αγγλικά. Θα πόνταρα ότι είναι Σουηδή.
Ο Γιώργος Περτέσης μου αφιερώνει το χρόνο του, ενώ μετά από τον γαλλικό καφέ και το λουκούμι φιστίκι-φίλεμα της ευγενέστατης κοπέλας που με σέρβιρε λέγοντάς μου το όνομά της, στον κάτω όροφο, όπου βρίσκεται και η ρεσεψιόν, αρχίζει η ξενάγηση. «Έχουμε τρεις κατηγορίες δωματίων» μου διευκρινίζει. «Τα boulevard, τα οποία βλέπουν μπροστά στη λεωφόρο, τα urban που βλέπουν την πίσω πλευρά του ξενοδοχείου και τα sleep tight, τα εσωτερικά». Αυτά τα τελευταία είναι η αδυναμία μου. Ίσως γιατί μοιάζουνε με θαλπερές φωλιές -τουλάχιστον έτσι τα έχω στο μυαλό μου.
«Η διακόσμηση των δωματίων έχει κι αυτή τρεις διαφορετικές επιρροές: την νεοϋορκέζικη, την ευρωπαϊκή και την ασιατική» συνεχίζει ο Γιώργος. Ψηφίζω τη νεοϋορκέζικη δαγκωτό, κυρίως για το ασπρόμαυρο μπάνιο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο στιλάτο σε ένα λουτρό από τον κλασικό συνδυασμό των δύο βάσεων της χρωματικής παλέτας. Επιπλέον, δεν υπάρχει τίποτα πιο στιλάτο από τα ξύλινα συρόμενα πετάσματα της πρόσοψης του ξενοδοχείου, που ρυθμίζουν το φως ανάλογα με τη διάθεσή τους κι όχι ανάλογα με τη διάθεση του ήλιου.
Το ξενοδοχείο του Κολωνακίου είναι το τρίτο της εταιρείας, ύστερα από το Nafsika στην Κηφισιά και το Residences της Σερίφου. Ρωτάω τον Γιώργο τι υπήρχε πριν στη θέση του ξενοδοχείου. «Η παλιά κατοικία Λορεντζάτου και μετέπειτα μια από τις πολυκατοικίες-σύμβολο του αθηναϊκού μοντερνισμού. Τα σχέδια της ανακαίνισης είναι του Μανώλη Λαζαρίδη, αρχιτέκτονα, μεταξύ άλλων, του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη».
Στο επόμενο λεπτό πληροφορούμαι για την ταυτότητα των πελατών που διαμένουν αυτή τη στιγμή στο ξενοδοχείο. Εσωτερικός τουρισμός και -κυρίως- επιχειρηματίες. «Το καλοκαίρι θα αλλάξει ο κόσμος» λέει ο Γιώργος. Λογικό, αφού το μόνο που σημειώνει αύξηση, εν έτη 2016 στην Ελλάδα, είναι η προσέλευση των τουριστών.
Όπως με πληροφορούν από το κοντρόλ, οι συνολικές αφίξεις στη χώρα μας για το 2015 εκτιμώνται από το αρμόδιο υπουργείο σε 26 εκατομμύρια, ενώ από στοιχεία του ΣΕΤΕ, την περίοδο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος προσγειώθηκαν 3.964.967 διεθνείς επισκέπτες, αυξημένοι κατά 22,9% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2014.
Φεύγοντας ο Γιώργος μου δείχνει το trademark του ξενοδοχείου, τις πάνινες καρδιές με τα λουκέτα, δίπλα στην επισήμανση «κλείδωσε την αγάπη σου». «Είναι από ρετάλια και απομεινάρια υφασμάτων της Coco-Mat, τα οποία φτιάχνονται από παιδιά με αναπηρία. Αυτές οι καρδιές είναι οι κάρτες μας» μου λέει και νιώθω ότι κάτι αλάνθαστο αναβλύζει πίσω από αυτή την κίνηση. Όποιος έχει αντικαταστήσει τις carte de visite visit με καρδιές δεν μπορεί να σφάλει.
