Η πορνεία, η λάμψη και η δυστυχίας μιας εποχής μέσα από αριστουργηματικά έργα

Κάθε χρόνο η μεγάλη έκθεση του μουσείου Ορσέ στο Παρίσι, αναστατώνει την πόλη με τις προκλητικές εικόνες, και τα μεγάλα θέματα που ανοίγει. Μετά το αντρικό γυμνό, η έκθεση "Εικόνες λάμψης και δυστυχίας: Εικόνες της πορνείας 1850-1910", παρουσιάζει την πορνεία όπως την κατέγραψαν οι καλλιτέχνες μέσα από σπουδαία έργα τους.

Οι σημαντικότεροι Γάλλοι και Ευρωπαίοι ζωγράφοι απεικονίζουν την πορνεία όχι μόνο ως όψη αλλά και ως κοινωνική διάσταση και αναδεικνύουν τον σημαντικό ρόλο που κατείχε στη ζωή των πόλεων κυρίως με την άνθησή της στο δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα. Στη διάρκεια της ιστορικής περιόδου από τη δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία, το 1852 μέχρι την Μπελ Επόκ, στις αρχές του 20^ου αιώνα η πορνεία και οι παράμετροί της ήταν μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Τα μπορντέλα, τα σαλόνια, τα πρόσωπα των κοριτσιών, ο τρόπος ζωής και οι συνήθειές τους.

Το θλιβερό πολλές φορές περιθώριο ενέπνευσε δραματικά τους καλλιτέχνες, που μέσα σε εξίσου δύσκολες συνθήκες διαβίωσης θεωρούσαν τα στέκια των συνευρέσεων, την στα όρια της παρανομίας κατάσταση που επικρατούσε μεγάλη πηγή, όχι μόνο έμπνευσης, αλλά και μείζον καλλιτεχνικό θέμα ως προς τον τρόπο που εμφανιζόταν και επηρέαζε μια ολόκληρη κοινωνία. Οι μορφές που απεικόνισαν ζουν αθάνατες και εξιδανικευμένες μέχρι σήμερα. Η δραματικές ζωές των πορνών αλλά και ενός μεγάλου περίγυρου έχουν πάρει μέσα στο ιστορικό πλαίσιο της τέχνης μυθικές διαστάσεις για τον ρεαλισμό αλλά και τον αισθησιασμό που αποπνέουν.

Οι μελαγχολικές φιγούρες των γυναικών με την καταπονημένη υγεία και τα προβλήματα αλκοολισμού έγιναν οι μούσες μιας ολόκληρης εποχής και των μεγάλων ζωγράφων της, ήταν τα μοντέλα τους. Οι πόρνες δεν ήταν μόνο οι μικρές φτωχούλες αλλά οι συνοδοί στην καλή κοινωνία των εύπορων αντρών, οι πιο όμορφες και καλοντυμένες γυναίκες στην όπερα και στις μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Μέσα από τον φακό μιας αμφίβολης ηθικής, μιας ανακατάταξης των κοινωνικών τάξεων και ηθών, οι νεαρές τραγουδίστριες και ηθοποιοί, κέρδιζαν την μαζική αποδοχή και επιδοκιμασία μιας ολόκληρης κοινωνίας που άρχιζε με ιλιγγιώδεις ταχύτητες να πιστεύει σε νέους θεούς.

Οι μοιραίες γυναίκες της εποχής επηρέαζαν τη μόδα τα γούστα και την αισθητική από τα ακριβά σαλόνια μέχρι τους λασπωμένους δρόμους. Η πορνεία, κρυφή ή φανερή, η πλεονεξία, η φιλαυτία, τα θανάσιμα αμαρτήματα, πνευματικά και ηθικά ποτέ δεν υπήρξαν τόσο ελκυστικά για μια ολόκληρη εποχή αλλά και μια σειρά καλλιτεχνών που μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα μας χάρισαν μερικά από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης. Ανάμεσά τους ήταν ο Μανέ, ο Ντεγκά, ο Πικάσο, ο Μπερό, ο Ζερόμ, ο Λοτρέκ, ο Μανέ αλλά και οι φωτογράφοι και οι πρώτοι κινηματογραφιστές. Εμπνεύστηκαν από μια ακραία μυθολογία και αποθέωσαν τη γυναίκα σε όλες τις εκφάνσεις της.

Η έκθεση "Splendeurs et misères / Splendour and Misery: Images of Prostitution 1850-1910" στο Μουσείο Ορσέ θα διαρκέσει μέχρι τις 17 Ιανουαρίου.