Λίγες ώρες αφού είδε τον αγαπημένο της αδελφό, Τόμπι, να "φεύγει" από τη ζωή, η 26χρονη -τότε- Βιτζίνια Στίβενς κάθισε στο γραφείο της και έγραψε γράμμα σε μία από τις καλύτερες της φίλες. Σε εκείνο το γράμμα, γραμμένο την 20η Νοεμβρίου του 1906, η Βιρτζίνια δεν αναφέρει ούτε μισή λέξη σχετικά με τον θάνατο του αδελφού της, δεν αναφέρει καν το όνομα του. Εκείνη την εποχή η σπουδαία Βρετανίδα λογοτέχνης δεν είχε παντρευτεί ακόμα τον μετέπειτα σύζυγό της, Λέοναρντ Γουλφ, ενώ απείχε 9 χρόνια από τη συγγραφή του πρώτου, ολοκληρωμένου μυθιστορήματος της. Είχε μόλις επιστρέψει από ένα μεγάλο, οικογενειακό ταξίδι στην Ελλάδα και την Τουρκία, ένα ταξίδι με πολύ κακή έκβαση αφού εκεί ο μεγαλύτερος αδελφός της, Τόμπι, κόλλησε τύφο, μία από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες της εποχής.
Το γράμμα που η Βιρτζίνια υπέγραψε την ημέρα που πέθανε ο αδελφός της είχε ως παραλήπτη την καλή της φίλη Βάιολετ Ντίκινσον, η οποία είχε συνοδεύσει την οικογένεια Στίβενς στο ταξίδι στη Μεσόγειο και είχε επίσης προσβληθεί από τύφο. Από τη στιγμή που τα δύο κορίτσια επέστρεψαν στο Λονδίνο είχαν εξαιρετικά τακτική επικοινωνία μέσω αλληλογραφίας, συζητώντας συχνά για την κατάσταση της υγείας τόσο της Βάιολετ όσο και του Τόμπι κάτι που κάνει ακόμα πιο παράξενο το γεγονός ότι η Βιρτζίνια επέλεξε να μην αναφέρει καν τον χαμό του αδελφού της. Αντίθετα, σε μία άλλη επιστολή που στάλθηκε 2 μέρες αργότερα λέει στη φίλη της ένα σοκαριστικό ψέμμα: "Ο Τόμπι είναι όσο πιο καλά γίνεται. Δεν αγχωνόμαστε".
Είχε μόλις επιστρέψει από ένα μεγάλο, οικογενειακό ταξίδι στην Ελλάδα και την Τουρκία, ένα ταξίδι με πολύ κακή έκβαση αφού εκεί ο μεγαλύτερος αδελφός της, Τόμπι, κόλλησε τύφο.
Η 26χρονη Βιρτζίνια συνέχισε να λέει ψέμματα στη φίλη της σχετικά με τον θάνατο του Τόμπι για παραπάνω από έναν μήνα. Σε 19 γράμματα, τα οποία στάλθηκαν μέσα σε διάρκεια 28 ημερών, συνεχίζει να αναπαράγει μία φανταστική ιστορία αναφορικά με τη σταδιακή ανάρρωση του Τόμπι. Συγκεκριμένα τρεις ημέρες μετά τον χαμό του γράφει: "Η κατάσταση του παραμένει σταθερή. Η θερμοκρασία του είναι υψηλή, αλλά οι παλμοί είναι καλή και πίνει γάλα", ενώ πέντε μέρες μετά ισχυρίζεται ότι "ο Τόμπι έχει αρχίσει να συνέρχεται". Μέσα στο επόμενο διάστημα η Γουλφ επινοεί συνέχεια διάφορες λεπτομέρειες στην προσπάθεια της να πείσει τη φίλη της ότι ο αδελφός της είναι καλά, πότε γράφοντας ότι "Ο Τόμπι ζωγραφίζει πουλιά στο κρεβάτι" και πότε ότι "Έχει αρχίσει να φλερτάρει με τις νοσοκόμες". 'Ενα μήνα μετά το θάνατο του η Βιρτζίνια ισχυρίζεται πως ο αδελφός της έχει γίνει καλά και ότι σχεδιάζει να σηκωθεί από το κρεβάτι και να ταξιδέψει πάλι σύντομα.
Γιατί η νεαρή κόρη της εύπορης, αστικής οικογένειας Στίβενς επέλεξε να αποκρύψει με τόσο σθένος το γεγονός ότι ο αδελφός της δεν βρισκόταν πια στη ζωή; Σύμφωνα με αναλυτές του έργου της αυτή ήταν μία από τις πρώτες, οργανωμένες προσπάθειες της συγγραφέως να πειραματιστεί και να κατασκευάσει έναν ολόκληρο, πιστευτό κόσμο μέσα από τα γραπτά της. Να μετατρέψει τη φαντασία της σε πιθανή πραγματικότητα.
Η Βιρτζίνια Γουλφ άρχισε να πρωτοαλληλογραφεί με τη Βάιολετ Ντίκινσον πέντε χρόνια πριν τον θάνατο του Τόμπι. Σε όλο αυτό το διάστημα, στα περισσότερα γράμματα που η συγγραφέας έστελνε στην καλή της φίλη, υπήρχε διάχυτη μία ανάγκη για φροντίδα και αγάπη την οποία η Γουλφ αγωνιούσε να λάβει από τη φιλία της με τη Ντίκινσον. Όταν ο πατέρας της Βιρτζίνια αρρώστησε από καρκίνο εκείνη στράφηκε και πάλι στην κολλητή της για παρηγορία, γράφοντας της στις επιστολές της "Εύχομαι να ήσουν καγκουρό και να είχες έναν μάρσιπο από αυτόν που τα μικρά καγκουρό μπορούν να μπουν μέσα και να κουλουριαστούν". Πράγματι η Ντίκινσον ήταν πολύ πιο ψηλή και ανεπτυγμένη από τη Γουλφ, παρά το γεγονός ότι ήταν τρία χρόνια μικρότερη, και αυτό έκανε τη Βιρτζίνια να την αντιμετωπίζει ως ένα μητρικό πρότυπο που είχε απεγνωσμένα ανάγκη. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τους θεωρητικούς της λογοτεχνίας, υπάρχει ανοιχτό το ενδεχόμενο η Γουλφ να ένιωθε ερωτική έλξη για τη Βάιολετ κάτι που την ωθούσε να κατασκευάζει ψεύτικες πραγματικότητες που έκαναν την αληθινή ζωή λιγότερο οδυνηρή. Αν και δεν έχουν διασωθεί στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι δύο νεαρές γυναίκες είχαν ερωτική σχέση κάποιες γράμμες στην αλληλογραφία τους υπονοούν ότι πιθανότατα υπήρξαν ερωτευμένες η μία με την άλλη: "Θα σε γλείψω τρυφερά", γράφει η Γουλφ σε κάποιο σημείο δύο χρόνια πριν τον χαμό του Τόμπι.
Όταν ο πατέρας της Γουλφ πέθανε τελικά από καρκίνο το 1904 η μελλοντική κορυφαία εκπρόσωπος του Μοντερνισμού έπαθε νευρικό κλονισμό και έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη, μία κατάσταση που κατάφερε να αντιμετωπίσει στο οικογενειακό σπίτι της Βάιολετ στο Welwyn λίγο έξω από το Λονδίνο. Εκείνη την περίοδο δεν έγραψε ούτε ένα γράμμα και όταν, 3 μήνες μετά, αισθάνθηκε αρκετά δυνατή ώστε να επιστρέψει στα αδέλφια της απευθύνθηκε πάλι στην αγαπημένη της Βάιολετ, γράφοντας: "Νιώθω ότι το αίμα επέστεψε και πάλι στον εγκέφαλο μου, επιτέλους. Είναι το πιο παράξενο συναίσθημα λες και ο νεκρός μου εαυτός επέστρεψε στη ζωή". Και συνεχίζει: "Ανυπομονώ να πιάσω δουλειά, ξέρω ότι μπορώ να γράψω και αυτές τις μέρες ελπίζω να δημιουργήσω ένα καλό βιβλίο". Αυτή η ιδιαίτερη σχέση εξάρτησης και απόγνωσης για παρέα, παρηγοριά, ακόμα και αγάπη, συνεχίστηκε και στη μετέπειτα αλληλογραφία των γυναικών σχετικά με την ασθένεια του Τόμπι.
Υπάρχει ανοιχτό το ενδεχόμενο η Γουλφ να ένιωθε ερωτική έλξη για τη Βάιολετ κάτι που την ωθούσε να κατασκευάζει ψεύτικες πραγματικότητες
Η Βάιολετ Ντίκινσον ανακάλυψε τον θάνατο του Τόμπι Στίβενς έναν περίπου μήνα μετά το γεγονός από μία τυχαία αναφορά στο άρθρο μίας εφημερίδας. Τότε η Βιρτζίνια της έγραψε: "Με μισείς οικτρά για όλα τα ψέμματα που είπα; Ξέρεις ότι έπρεπε να το κάνω". Η Γουλφ έπρεπε να πει ψέμματα στη Βάιολετ, αυτό υπονοείται ξεκάθαρα μέσα από τη συγκεκριμένη επιστολή. Έπρεπε να της πει ψέμματα προκειμένου να προστατέψει την αγαπημένη της φίλη από τον πόνο καθώς έπασχε και η ίδια από την ίδια φονική ασθένεια.
Δίχως αμφιβολία η Βιρτζίνια ανησυχούσε βαθιά για εκείνη. Το παράδειγμα του Τόμπι ήταν πάρα πολύ ζωντανό και έδειχνε τις φρικτές συνέπειες που μπορούν να έχει στην υγεία ενός ατόμου αυτή τη θανατηφόρα αρρώστια. Μέσα στο μυαλό της η Γουλφ συνέδεσε απόλυτα της δύο περιπτώσεις, μάλιστα σε προηγούμενη αλληλογραφία είχε μπει στη διαδικασία να συγκρίνει ακόμα και τα συμπτώματα της Βάιολετ με αυτά του αδελφού της. Δεν θα άντεχε σε καμία περίπτωση στην ιδέα ότι θα χάσει την φίλη της, το αποκούμπι της, όπως έχασε τον αδελφό της.
Συνεπώς, η Γουλφ δεν είπε ψέμματα μόνο για το καλό της Βαϊολέτ. Είπε ψέμματα και για το δικό της καλό. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να συνεχίσει, να προσποιηθεί, να δημιουργήσει έναν ασφαλή, λιγότερο επώδυνο κόσμο. Αυτή είναι άλλωστε και η μοναδική δουλειά κάθε μεγάλου συγγραφέα. Για τον εαυτό του και για τους άλλους.
Ένα σπάνιο ντοκουμέντο με την ηχογραφημένη φωνή της Βιρτζίνια Γουλφ.
