Πριν από μερικά χρόνια στη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών πήρε τον λόγο ένα παιδί, ο Γερμανός Felix Finkbeiner, και μίλησε για την κλιματική αλλαγή. «Εμείς τα παιδιά ξέρουμε ότι οι ενήλικες ξέρουν τις προκλήσεις και τις λύσεις» είπε. «Δεν ξέρουμε όμως γιατί γίνονται τόσο λίγα πράγματα». Ο ίδιος είχε προσθέσει στην ομιλία του: «Το μέλλον για τους περισσότερους ενήλικες είναι ένα θεωρητικό ζήτημα. Αλλά για εμάς τα παιδιά, που θα προλάβουμε να ζήσουμε το 2100, είναι ζήτημα επιβίωσης».
Ο Finkbeiner μίλησε ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών σε ηλικία μόλις 13 ετών, 4 χρόνια αφού είχε ξεκινήσει ένα προσωπικό πρότζεκτ σωτηρίας του πλανήτη. Σήμερα είναι 19 και η περιβαλλοντική οργάνωσή του, Plant-for-the-Planet, έχει φυτέψει πάνω από 14 εκατομμύρια δέντρα σε περισσότερες από 130 χώρες και συνεχίζει, μέχρι να κατακτήσει τον στόχο του 1 τρισεκατομμυρίου δέντρων - 150 δέντρα ανά άνθρωπο στον πλανήτη.
Η περιβαλλοντική οργάνωσή του, Plant-for-the-Planet, έχει φυτέψει πάνω από 14 εκατομμύρια δέντρα
Η ίδια οργάνωση ήταν επίσης αυτή που παρακίνησε την πρώτη επιστημονική προσπάθεια παγκόσμιας καταγραφής των δέντρων, μέσα από την οποία η NASA διερευνά τώρα την ικανότητα των δασών να δεσμεύουν διοξείδιο του άνθρακα και να συμβάλλουν στην προστασία της Γης. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Finkbeiner επιδεικνύει απίστευτη περιβαλλοντική δράση, δεδομένου μάλιστα ότι η Plant-for-the-Planet μετρά σήμερα μια στρατιά από 55.000 μικρούς εθελοντές, οι περισσότεροι από αυτούς μεταξύ 9 και 12 ετών.
Η ιδέα της Plant-for-the Planet προέκυψε από μια σχολική εργασία στο δημοτικό όπου φοιτούσε ο Finkbeiner, σε μια πόλη νότια του Μονάχου, με θέμα την κλιματική αλλαγή. Ο 9χρονος τότε μαθητής συνειδητοποίησε ότι η αλλαγή κλίματος απειλούσε την ύπαρξη του αγαπημένου του ζώου, της πολικής αρκούδας. Οι διαδικτυακές αναζητήσεις του τον οδήγησαν τελικά στην ιστορία της Wangari Maathai, μιας Κενυάτισσας που κήρυξε πόλεμο ενάντια στην ερήμωση, φύτεψε 30 εκατομμύρια δεντρύλλια και κέρδισε, τελικά, το 2004 το βραβείο Νόμπελ.
Το πρώτο δέντρο που φύτεψε ο Finkbeiner, δύο μόλις μήνες μετά τη σχολική εργασία, ήταν μια μηλιά κοντά στην είσοδο του σχολείου του και συγκέντρωσε απίστευτη δημοσιότητα διεθνώς. Ήταν ένα εννιάχρονο αγόρι όχι μόνο με περιβαλλοντικές ανησυχίες αλλά και με διάθεση για δράση και με ευφράδεια λόγου. Ένα παιδί θαύμα, με όλες τις προοπτικές να κάνει τη διαφορά – και πράγματι, κάθε άλλο παρά έχει απογοητεύσει μέχρι σήμερα.
