"Ο κανόνας της πλειοψηφίας ισχύει μόνο αν παίρνεις υπόψη σου τα ατομικά δικαιώματα. Γιατί δεν μπορείς να βάλεις πέντε λύκους και ένα πρόβατο να ψηφίσουν τι θα φάνε για δείπνο".
"Ο φόνος είναι παράνομος, αλλά αν τον βγάλεις φωτογραφία, μπορεί να δεις το όνομά σου σε κάποιο περιοδικό ή να κερδίσεις το βραβείο Πούλιτζερ. Το σεξ είναι νόμιμο, αλλά αν πάρεις φωτογραφία αυτής της πράξης, μπορεί να πας φυλακή".
"Πάντα πίστευα ότι ο φεμινισμός είναι απλά μια αφορμή για άσχημες γυναίκες να κάνουν πορείες".
"Το δικαίωμα της Ελευθερίας του Λόγου δεν υπάρχει για να προστατεύει το λόγο που μας αρέσει, αλλά το λόγο που δεν μας αρέσει".
"Αν το ανθρώπινο σώμα είναι χυδαίο, απευθυνθείτε στον κατασκευαστή, όχι σ’ εμένα".
Αυτά είναι μερικά από τα λόγια του Λάρι Φλιντ, του εμμονικού, αμερικανού εκδότη, που έγραψε ιστορία με το πορνογραφικό περιοδικό "Hustler" και με τις αναλόγου περιεχομένου βιντεοταινίες συνέβαλε στην καθιέρωση των μεταμεσονύχτιων ερωτικών ζωνών στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Σύρθηκε πολλές φορές στα δικαστήρια των ΗΠΑ και όταν κάποτε ρωτήθηκε από ένα δικαστή αν θεωρεί τον εαυτό του πορνογράφο ή δημοσιογράφο, αυτός απάντησε αυστηρά "Είμαι εκδότης", ενώ πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του πείθοντας ΜΜΕ, ανθρωπιστικές οργανώσεις και δικαστήρια ότι οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες δεν έρχονταν σε αντίθεση με την Πρώτη Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος που προστατεύει την ελευθερία του λόγου.
Ο Λάρι Κλάξτον Φλιντ γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου 1942 στο Λέικβιλ της πολιτείας Κεντάκι των ΗΠΑ. Ο πατέρας ήταν βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κι έκανε μεροκάματα σε αγροτικές δουλειές για να συντηρήσει την οικογένειά του. Ο θάνατος της μικρότερης αδελφής του από λευχαιμία το 1951, προκάλεσε το διαζύγιο των γονιών και ο Λάρι ακολούθησε τη μητέρα του στο Άμλετ της Ιντιάνα. Γρήγορα συγκρούστηκε με τον εραστή της και επανασυνδέθηκε με τον πατέρα του.
Στα 15 του εγκατέλειψε το σχολείο και κατετάγη στον αμερικανικό στρατό με πλαστό πιστοποιητικό, αλλά εκδιώχθηκε μόλις αποκαλύφθηκε η παρανομία του. Το 1960 κατατάχθηκε στο Ναυτικό και υπηρέτησε για τέσσερα χρόνια στο αεροπλανοφόρο "Εντερπράιζ" ως χειριστής ραντάρ.
Η "γέννηση" του "Hustlers Club" και του περιοδικού "Hustler"
Το 1965, με τις λίγες οικονομίες του εξαγόρασε το μπαρ της μητέρας του στο Ντέιτον του Οχάιο, ξεκινώντας τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Σύντομα οι δουλειές του άρχισαν να πηγαίνουν καλά, τα κέρδη του αυξάνονταν και τρία χρόνια αργότερα άνοιξε το πρώτο του στριπτιζάδικο με την επωνυμία "Hustlers Club", επενδύοντας, όπως έλεγε, "στην ικανοποίηση του ανδρικού πληθυσμού και στην έκθεση του γυναικείου κάλλους". Άνοιξε νέα κλαμπ και σε άλλες πολιτείες με την πολύτιμη βοήθεια του μεγάλου έρωτα της ζωής του, της χορεύτριας και στριπτιζέρ Αλθία Λέζουρ.
Τον Μάρτιο του 1972 άρχισε να μοιράζει στους πελάτες του ένα πληροφοριακό τετρασέλιδο για τις δραστηριότητες των μαγαζιών του, το "Hustler Newsletter", το οποίο εξελίχθηκε στο περιοδικό "Hustler", με το οποίο εισέβαλε ορμητικά στην εκδοτική βιομηχανία.
Ο ίδιος ήταν αναγνώστης του "Playboy" και του "Penthouse", αλλά πίστευε ότι οι γυναίκες που πόζαραν για τα δύο αυτά περιοδικά ήταν απρόσιτες για τους άνδρες. Το πρώτο τεύχος του "Hustler" κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1974, με "σκληρό" περιεχόμενο, που περιλάμβανε γυμνές φωτογραφίες εγκύων, νοητικά καθυστερημένων και ανάπηρων γυναικών σε αποκαλυπτικές στάσεις. Το περιοδικό. όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των πουριτανών και των φεμινιστικών οργανώσεων.
Από την πρώτη ημέρα που το "Hustler" βγήκε στα περίπτερα, ο Φλιντ επικαλέστηκε την Πρώτη Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος και απάντησε στις πολλαπλές μηνύσεις με ομιλίες υπέρ της ελευθερίας του λόγου. Τον Αύγουστο του 1975 είχε μία ανεπανάληπτη εκδοτική επιτυχία, όταν δημοσίευσε γυμνές φωτογραφίες της Τζάκι Κένεντι Ωνάση, τις οποίες είχε τραβήξει παπαράτσι κατά τη διάρκεια των διακοπών της. Τον Μάιο του 1976 κατηγορήθηκε για διάφορα αδικήματα, μεταξύ των οποίων για άσεμνα δημοσιεύματα και συμμετοχή σε οργανωμένο έγκλημα, και καταδικάστηκε σε 7-25 χρόνια φυλάκισης, μία απόφαση που αργότερα ανατράπηκε.
To 1977 ο Λάρι Φλιντ μεταστράφηκε ξαφνικά στον χριστιανισμό από τη Ρουθ Κάρτερ - Στέιπλετον, την ευαγγελίστρια αδελφή του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ. Η μεταστροφή του αυτή δεν κάλμαρε τους αντιπάλους του. Ένας από αυτούς, ο ακροδεξιός και κατά συρροή δολοφόνος Τζόζεφ Πολ Φράνκλιν πυροβόλησε τον Φλιντ και τον δικηγόρο του έξω από ένα δικαστήριο της Τζόρτζια στις 6 Μαρτίου 1978. Ο Φλιντ έμεινε παράλυτος και κυκλοφορεί από τότε με αναπηρικό καροτσάκι, ενώ παρουσιάζει κι ένα μικρό ελάττωμα στην ομιλία.
Το επόμενο διάστημα ο Φλιντ βρήκε διέξοδο στα ηρεμιστικά, ενώ η αγαπημένη του Αλθία, που είχε γίνει η τέταρτη σύζυγός του από το 1976, εθίστηκε στην ηρωίνη. Το 1980 διαγνώστηκε ότι η Ανθία είχε AIDS. Έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη, με αποτέλεσμα να πνιγεί στην μπανιέρα της το 1987. Ήταν 34 χρόνων.
Η "σταυροφορία" υπέρ της ελευθερίας του λόγου και η ταινία "Υπόθεση Λάρι Φλιντ"
Καταβεβλημένος, ο Φλιντ αφιέρωσε τη ζωή του στη σταυροφορία υπέρ της ελευθερίας του λόγου. Η αυτοκρατορία του συνέχισε να ανθεί, παρ’ όλο που η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ το 1988 ήταν καταδικαστική στη διαμάχη του με τον πάστορα και τηλευαγγελιστή Τζέρι Φάλγουελ, σχετικά με ένα καρτούν με σκηνές αιμομιξίας του Φάλγουελ, που είχε δημοσιεύσει στο Hustler.
Η άφεση αμαρτιών για τον γνωστό εκδότη ήλθε όταν η ζωή του μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Το 1996 ο Γούντι Χάρελσον υποδύθηκε τον Λάρι Φλιντ στη μεγάλη οθόνη στην ταινία του Μίλος Φόρμαν "Υπόθεση Λάρι Φλιντ" ("The People vs. Larry Flynt") σε παραγωγή του Όλιβερ Στόουν. Η Κόρτνεϊ Λαβ, η οποία προτάθηκε για "Χρυσή Σφαίρα" για το ρόλο της Αλθία, υποσχέθηκε ότι αν κέρδιζε θα πόζαρε γυμνή για το περιοδικό "Hustler". Όταν ο Λάρι Φλιντ ερωτήθηκε αν ο Γούντι Χάρελσον είχε υποσχεθεί κάτι ανάλογο (ήταν υποψήφιος για Όσκαρ), απάντησε με το γνωστό υπαινικτικό του ύφος: "Μα, ποιος θα ήθελε να δει τον Χάρελσον γυμνό; Είναι τόσο μικρός...".
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΤΡΕΙΛΕΡ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΤΟΥ 1996:
*με στοιχεία από το sansimera.gr
