Η παράσταση βασίζεται στον διάλογο του παρελθόντος με το παρόν. Από τη μία οι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί και από την άλλη ο σύγχρονος χορός. Δύο κόσμοι φαινομενικά αντίθετοι και ξένοι. Ο κόσμος της παράδοσης που εκπροσωπεί τη σταθερότητα και την εξωστρέφεια και ο κόσμος της σύγχρονης κίνησης που αντιπροσωπεύει την αναζήτηση και τον εσώτερο κόσμο των ανθρώπων. Οι δύο «αταίριαστοι» δρόμοι εμφανίζονται επί σκηνής και πότε αντιδικούν, πότε συμπλέουν, πότε εκθέτουν τη διαφορετικότητα τους και πότε επιδιώκουν τη συνεννόηση.
Η εξαίρετη πρωτότυπη και εμπνευσμένη για τη συγκεκριμένη παράσταση μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου έχει έντονο τη γνωστό συνθετικό στίγμα του Βαγγέλη, ενώ πλαισιώνεται από διακεκριμένους σολίστ παραδοσιακών μουσικών οργάνων (γκάιντες, λύρες, νταούλια κ.λπ.). Η σύνθεση αυτή πότε διαχωρίζει και πότε ενώνει τους δύο αυτούς κόσμους δημιουργώντας μια ξεχωριστή μουσική ενότητα που καθηλώνει το κοινό.
Ο Ράσσελ Μάλιφαντ με την προσωπική του χορευτική γλώσσα τολμά, αποδομεί και ανασυνθέτει την κινησιολογία του παρελθόντος κάνοντας τομή στη δημιουργική του πορεία. Μελέτησε βαθιά, με τη βοήθεια δυο ελλήνων δασκάλων, της Ελένης Σπαθιά και του Τάκη Καραχάλιου, τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και κατάφερε να δημιουργήσει ένα μαγευτικό έργο, άλλοτε συνομιλώντας, άλλοτε αντιπαρατιθέμενος και άλλοτε αποδεχόμενος να εντάξει αυτούσια στην παράσταση την αρχική «χορογραφία».
Ο «χορογράφος του φωτός» Μάικλ Χαλς, που το ελληνικό κοινό γνωρίζει από τις συνεργασίες του τόσο με τον ίδιο τον Ράσσελ Μάλιφαντ όσο και τον Άκραμ Καν ή τον Ρομπέρ Λεπάζ, δημιούργησε ένα μοναδικό φωτιστικό «σκηνικό» υψηλής αισθητικής, ενώ η ανερχόμενη δύναμη του σύγχρονου ντιζάιν Μαίρη Κατράντζου σχεδίασε τα κοστούμια της παράστασης εμπνεόμενη από αρχαία μινωικά αγγεία.
Η ιδέα της παράστασης «The Thread» γεννήθηκε πριν από τρία χρόνια, τον Γενάρη του 2016, από τη Γεωργία Ηλιοπούλου, ιδρύτρια και διευθύνουσα σύμβουλο της πολιτιστικής εταιρίας ΛΑΒΡΥΣ από το 1991, η οποία αποφάσισε να υλοποιήσει ένα τολμηρό όραμα. Να δημιουργήσει μια πρωτογενή παραγωγή χορού με σπουδαίους συντελεστές διεθνούς φήμης και μια ομάδα 18 επιλεγμένων ελλήνων χορευτών (12 χορευτών σύγχρονου και 6 χορευτών παραδοσιακού χορού). Μια παράσταση που υπογραμμίζει στο διεθνές κοινό τη δημιουργικότητα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.
Η παράσταση ονομάστηκε «The Thread» από τον μίτο της Αριάδνης. Είναι το νήμα που ενώνει, το νήμα που οδηγεί, το νήμα που μπορεί να κατανοήσει ό,τι με πρώτη ματιά φαίνεται ασύνδετο, το νήμα που μπορεί να μας ταξιδέψει σε κόσμους ασύμβατους φαινομενικά, φωτίζοντας υπόγειες συγγένειες που οι άνθρωποι διστάζουν να αποδεχτούν. Το νήμα που, με εργαλείο τη χορευτική τέχνη, μας υπενθυμίζει τη βάση της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας: Από τα πολλά το ένα και από το ένα τα πολλά.
Τα βρετανικά ΜΜΕ υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό την παράσταση στο Λονδίνο
- «Ο Ράσσελ Μάλιφαντ δημιουργεί μια μαγευτική βραδιά υπό τη συνοδεία της επικής ηλεκτρονικής-ορχηστρικής μουσικής του Vangelis. Οι 18 χορευτές ενσαρκώνουν κάθε ιδέα του σύμπαντος του Μάλιφαντ με απόλυτη άνεση και αφοσίωση. Μια συναρπαστική βραδιά, τελείως διαφορετική από όλες τις μέχρι τώρα δημιουργίες του Μάλιφαντ… Ένας συναρπαστικός συγκερασμός λαμπερού στιλ και φλογερής φιλοδοξίας.» -Τhe Times
- «The Thread (Ο μίτος), ένα έργο που καταφέρνει κάτι εξαιρετικά σπάνιο για τον σύγχρονο χορό: εστιάζει στον παραδοσιακό χορό και τον αποδίδει με νέες, πλούσιες μορφές έκφρασης. Το αποτέλεσμα είναι ασυνήθιστο αλλά αποκαλυπτικό και σφυρηλατεί τους βαθύτερους δεσμούς του παρόντος με το παρελθόν, προσφέροντας μια εμπειρία γεμάτη συγκίνηση και ένταση.»
- «Ο μύθος συναντά τον νεωτερισμό σε μια συναρπαστική συνεργασία γεμάτη βάθος…»
- «Ο Μάλιφαντ δημιουργεί μια ολόκληρη κοινότητα, το όραμα ενός κόσμου ταυτόχρονα αρχαίου και σύγχρονου.» - The Guardian
- «Η Ελλάδα είναι η λέξη κλειδί σε αυτή τη σκηνική διαπολιτισμική Οδύσσεια… Ένας εξαίσιος, απόλυτα μαγευτικός συνδυασμός απλότητας και πολυπλοκότητας.»
- «Είναι γεγονός ότι κανείς άλλος εκτός από τον Μάλιφαντ και τον Χαλς δεν θα μπορούσε να κάνει (για παράδειγμα) ένα κουαρτέτο χορευτριών να μοιάζει τόσο εκπληκτικά με ζωντανές καρυάτιδες αρχαίου ναού ή ολόκληρη τη γυναικεία ομάδα να θυμίζει τόσο έντονα ολόχρυσο περιδέραιο 9 μέτρων, με τις χορεύτριες πιασμένες χέρι-χέρι στο πίσω μέρος της σκηνής. H γενική διαπολιτισμική ζεστασιά του έργου ίσως είναι κάτι που όλοι έχουμε ανάγκη αυτή τη στιγμή. » - The Telegraph
- «Η εναρκτήρια τελετουργική σεκάνς, με τις κυκλικές ομάδες που χορεύουν ένα είδος γαμήλιου χορού ή χορού γονιμότητας, υπνωτίζει τον θεατή και έχει εορταστική διάθεση. Αργότερα, η εμφάνιση μιας ομάδας ανδρών που χοροπηδούν με κουδούνια κρεμασμένα στις ζώνες τους περικυκλώνοντας ένα ζευγάρι, δείχνει απίστευτα απειλητική. Ωστόσο η τελευταία σεκάνς, όπου οι χορευτές μεμονωμένα, σε ζευγάρια και σε μικρές ομάδες διασχίζουν τη σκηνή με διάφορους τρόπους, ενώ η μουσική επένδυση του Vangelis κορυφώνει τη δράση, είναι αδιαμφισβήτητα συναρπαστική.» - The Stage
- «Το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό… Το “The Thread” είναι σαν καταπραϋντικό βάλσαμο, ένα μέσο έκφρασης με το οποίο ο Μάλιφαντ καταφέρνει να απαντήσει στο πνεύμα των καιρών με απίστευτη διορατικότητα.» - The Arts Desk
- «Ο Νεωτερισμός συναντά την Παράδοση... Και όταν (οι χορευτές) προβάλλουν την εστίασή τους προς τα έξω, διευρύνουν το κάλεσμά τους προς το κοινό, που συμμετέχει με ένα ζωηρό χειροκρότημα.» -Dance Dispatches
- «Οι χορευτές δημιουργούν ρευστούς, κινούμενους σχηματισμούς που μαγνητίζουν τον θεατή και αποπνέουν έναν αρχαϊσμό που υπερβαίνει τον χρόνο.» -The Upcoming
- «Απόλαυσα πραγματικά όλες τις ερμηνείες, από τα σόλο μέχρι τους ομαδικούς χορούς. Η καθεμία αφηγείται μια ιστορία που μοιάζει μαγική.» -The Live Review
- «Ο Μάλιφαντ έχει δημιουργήσει ένα συνονθύλευμα παραδοσιακού ελληνικού και σύγχρονου χορού, που είναι πραγματικά πρωτόγνωρο για τη σκηνή του Λονδίνου.» -Medium
- «Οι κινήσεις είναι πολύ απλές ως προς την εκτέλεση, ωστόσο πραγματικά μαγεύουν τον θεατή. Το “The Thread” αποτελεί επίσης αναφορά στην κοινωνική συνύπαρξη και την οικουμενικότητα.» -Broadway World
- «Το “The Thread” είναι μια συναρπαστική παράσταση… Δείτε την αν έχετε την ευκαιρία.» -London Unattached
- «… Και προσφέρει μια ιαματική εμπειρία –τελετουργική και ιαματική, έκστασης και εξορκισμού.» -British Theatre Guide
Σημείωμα του Russell Maliphant
«Με τα χρόνια είχα την ευκαιρία να διερευνήσω μια σειρά έργων όπου η γένεση του λεξιλογίου και της ανάπτυξης του να προέρχεται από ένα θέμα. Το κομμάτι «Afterlight», εμπνεύστηκε από τις φωτογραφίες του Nijinsky και από τα δικά του σχέδια. Αυτό αποτέλεσε το θεμέλιο μιας αισθητικής, που τροφοδότησε τη δημιουργία και ανανέωσε τόσο το κινησιολογικό λεξιλόγιο, όπως και το μουσικό μέρος και φυσικά τη συνολική αισθητική της παράστασης. Ομοίως, για το «The Rodin Project» χρησιμοποιήθηκε η προσωπικότητα του August Rodin, μέσα από τα γλυπτά του και τις ακουαρέλες του, τα οποία τροφοδότησαν με ιδέες που διαμόρφωσαν την αισθητική και κινησιολογική γλώσσα του έργου.
Όταν ήρθε η Γεωργία Ηλιοπούλου με την ιδέα μιας νέας δημιουργίας βασισμένης στον παραδοσιακό ελληνικό χορό, ένιωσα ότι ήταν μια ιδέα που με ενδιέφερε πολύ να εξερευνήσω.
Ορισμένες κινήσεις στις παραδοσιακές φόρμες είναι εντυπωσιακά όμοιες με εκείνες που επηρέασαν την πρακτική μου εδώ και χρόνια και άλλες έχουν μια εντελώς διαφορετική αυστηρότητα και λειτουργία στη θεμελίωση τους - θεωρώ ότι είναι πλούτος η αναζήτηση και η διερεύνηση μιας κινησιολογίας που προέρχεται από τη συνάντηση αυτών των χορών με τις τόσο διαφορετικές ρίζες. Υπάρχει ένα πνεύμα ομαδικότητας και κοινωνικής συμμετοχής, που ενσωματώνεται σε πολλές από τις μορφές του Ελληνικού παραδοσιακού χορού και το έργο αυτό δομεί και αποδομεί κινήσεις παραδοσιακού χορού όπως και κινήσεις σύγχρονου χορού για να δημιουργήσει μια νέα αντίληψη και πρόταση χορού για θεατές του σήμερα.
Η συνεργασία με τον Βαγγέλη υπήρξε τιμή και χαρά για μένα. Ο μουσικός κόσμος που έχει δημιουργήσει, εμπεριέχει μια θεμελιώδη κατανόηση της παράδοσης και της κληρονομιάς, ενώ συγχρόνως κινείται σε νέες κατευθύνσεις που δημιουργούν αντιπαραθέσεις. Έχω εμπνευστεί από αυτή τη συνεργασία και είμαι πολύ ενθουσιασμένος που είμαι μέρος αυτής της δημιουργικής ομάδας.
Να έχεις την ελευθερία να επιλέγεις συνεργάτες είναι καίριας σημασίας σε οποιοδήποτε έργο και έχοντας την ευκαιρία να εργαστώ και πάλι με τον Michael Hulls για το σχεδιασμό του φωτισμού της παράστασης είναι ένα ιδιαίτερο προνόμιο. Πάντα «φέρνει» τη μοναδική δική του οπτική για το φωτισμό του χορού στη σκηνή και έτσι μας δίνεται και πάλι η δυνατότητα να συνεχίσουμε την εικοσαετή κοινή πορεία μας».
Σημείωμα του Βαγγέλη Παπαθανασίου
«Πάντα έδινα και δίνω την πρώτη θέση στην μνήμη. Όποιος κατορθώνει να εμβαθύνει, όσο το δυνατόν περισσότερο, στον χώρο που ονομάζουμε μνήμη τόσο δύναται να εκτοξευθεί στο μέλλον με εντυπωσιακή συνέπεια και αποτελεσματικότητα.
Με άλλα λόγια, όσο ένας άνθρωπος ή ένα λαός γνωρίζει το παρελθόν του και την ιστορία του, τότε μπορεί να ενεργήσει πιο θετικά για το παρόν και για το μέλλον. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που προέρχομαι από ένα τόπο που μέσα από τα βάθη των αιώνων δεν στερήθηκε ποτέ πολιτιστικού και πνευματικού πλούτου.
Γνωρίζοντας όσο τίποτα άλλο την δύναμη της μουσικής ως Θεία Δύναμη που προϋπήρχε του ανθρώπου, και συνδυάζοντάς την με μία αρχέγονη ανθρώπινη έκφραση που είναι ο χορός, ήταν το βασικό ερέθισμα που με έκανε να ασχοληθώ με αυτό το εγχείρημα. Την συνύπαρξη αυτών των δύο στοιχείων του πολιτιστικού θησαυρού του τόπου μου, σήμερα. Μία ολιστική προσέγγιση της εξέλιξης του ανθρώπου.
Αυτό το έργο είναι σαν μια ανασκαφή στο παρελθόν και συγχρόνως στο μέλλον».
Σημείωμα της Μαίρης Κατράντζου
«Είναι τιμή μου να είμαι μέρος της δημιουργικής συνέργειας μεταξύ μυαλών που σέβομαι και θαυμάζω, για την παράσταση The Thread. Τα κοστούμια έχουν αναφορά την Ελληνική παράδοση, φιλτραρισμένη μέσω ενός σύγχρονου φακού και είναι συμπληρωματικά της μουσικής του Βαγγέλη Παπαθανασίου και της δουλειάς του Russell πάνω στο σώμα και την κίνηση».
Συντελεστές
Πρωτότυπη μουσική | Βαγγέλης Παπαθανασίου
Σκηνοθεσία – χορογραφία | Russell Maliphant
Κοστούμια | Μαίρη Κατράντζου
Φωτισμοί | Michael Hulls
Σύλληψη ιδέας | Γεωργία Ηλιοπούλου
Χορευτές
Δημήτρης Δελής
Μαργαρίτα Δημητριάδη
Αναστάσης Καραχανίδης
Ηρώ Κόντη
Μήνα Λέτσου
Ηλίας Μπαγεώργος
Λίνα Ντεμελή
Χρήστος Ξυραφάκης
Δημήτρης Παγανός
Γιώργος Παπαδόπουλος
Μαρία Παπακωνσταντίνου
Θεμιστοκλής Παυλής
Ηώ Σπηλιωτοπούλου
Δάφνη Σταθάτου
Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Μυρτώ Σχοινοπλοκάκη
Μαρία Τσιγγίστρα
Γιώργος Τσώλης
Μουσικοί
Μιχάλης Καλιοντζίδης (λύρα)
Δημήτρης Μπάκης (γκάιντα)
Παντελεήμων Νικολαΐδης (αγγείον ή τουλούμ)
Βαγγέλης Παπαναστασίου (κλαρίνο)
Ιωάννης Σέρβος (τσαμπούνα)
Πολυφωνικό σύνολο
Βαγγέλης Κότσου
Νίκος Μενουδάκης
Παναγιώτα Μπαλινάκου
Ρούλα Γρηγορία Ριφούνα
Αθηνά Σιδέρη
Αλέξανδρος Τσιμέκας
