Γράφει η Άντζελα Ζιούτη/ συγγραφέας angelaziouti@yahoo.gr
Τρίτη στη Γένοβα. Τετάρτη στο Πόρτο Φίνο. Πέμπτη στην Ιμπέρια και το Σαν Ρέμο. Δευτέρα στο Μονακό. Παρασκευή στη Νίκαια. Σάββατο στις Κάννες. Κυριακή στο Σεν Τροπέ. Την επόμενη βδομάδα στα ελληνικά νησιά. Λίγες μέρες Σαντορίνη. Για ηλιοβασίλεμα στα Φηρά και για βόλτες στην Καλντέρα. Μια τσάρκα με το ιστιοφόρο απέναντι στη Φολέγανδρο. Άμμος, μπικίνι, καπελαδούρες, αντηλιακά, μαυρισμένο δέρμα. Ατελείωτες φωτογραφίες με την ψηφιακή μηχανή σε όλες τις πόζες. Λουξ ξενοδοχεία, πισίνες, πάρτυ και παγωμένα μοχίτος. Τιγκαρισμένες πιστωτικές κάρτες και ένα διακοποδάνειο από τα παλιά που ακόμη το ξοφλάμε. Κι εκεί που μαζεύαμε μίλια με τις αεροπορικές μας πτήσεις, φέτος μόνο κοχύλια μπορούμε να μαζέψουμε.
Τι κι αν η οικονομική κρίση καθηλώνει φέτος τους περισσότερους στον καναπέ με τα πόδια στη λεκάνη; Εμείς χρειαζόμαστε επειγόντως διακοπές. Αν ήταν παπούτσια θα παίρναμε της μεγαλύτερης αδελφής μας που την χτυπάνε στη φτέρνα. Αν ήταν αυτοκίνητο, θα ζητούσαμε τα κλειδιά από τον μπαμπά. Τώρα που πρόκειται για αναψυχή, γιατί να κάτσουμε να σκάσουμε; Όταν μπορούμε επί παραδείγματι να επισκεφτούμε τους φίλους μας; Δεν μπορεί. Αν ψάξουμε τις επαφές στο κινητό μας, σίγουρα θα βρούμε έναν παλιόφιλο που ζει μόνιμα στη Μύκονο και εργάζεται ως τραπεζικός υπάλληλος ή κάποιον άλλο στην Κω που διορίστηκε στο λιμεναρχείο. Εφεδρικά κρεβάτια θα περισσεύουν και για μας. Φτάνει μόνο να μας θυμηθούν.
Αν ψάξουμε τις επαφές στο κινητό μας, σίγουρα θα βρούμε έναν παλιόφιλο που ζει μόνιμα στη Μύκονο.
Πάνε πολλά χρόνια από τότε που πηγαίναμε μαζί στο πανεπιστήμιο. Αλλά και πάλι δε σκάμε. Με μία βαλίτσα που θα χωράει τα προσωπικά μας αντικείμενα που θα χρειαστούμε για να παραμείνουμε έξι ολόκληρους μήνες σε παραθεριστικό θέρετρο, μπορούμε να ζητήσουμε δουλειά ως ρεσεψιονίστ στο πιο χλιδάτο ξενοδοχείο στο Φαληράκι της Ρόδου. Και τζάμπα διακοπές θα κάνουμε και θα κολλάμε και ένσημα. Έτσι κι αλλιώς στο καλοκαίρι είμαστε, όπου γης και πατρίς. Ή όπου γης και …. καταγής. Εννοείται σε κάμπιγνκ. Με μια σκηνή ιγκλού για τέσσερα άτομα – να έχουμε και μία ευρυχωρία τέλος πάντων - η παραμονή μας δίπλα στο κύμα, θα μας κοστίσει ελάχιστα. Σπέσιαλ μπόνους οι λεύκες και τα πεύκα που θα μας σκιάζουν από τον καυτό ήλιο. Μπορεί να μην υπάρχει room service, αλλά όταν νυχτώνει αστέρια θα υπάρχουν. Κι όχι απλώς πέντε. Άπειρα.
Κι αν πάλι θέλουμε κρουαζιέρα; Κανένας πανικός, που δεν μας φτάνουν τα ρημάδια να πληρώσουμε τα κόμιστρα για τον γύρο της Μεσογείου. Θα αντιγράψουμε καρέ καρέ, ότι έκανε «Η Αλίκη στο ναυτικό». Τσουπ, τρύπωσε μέσα στη βάρκα διάσωσης που διέθετε το πλοίο και έγινε και μία από τις δημοφιλέστερες ελληνικές ταινίες για το κοινό.
