Η Saskia Aukema γνώριζε πως η θεία της η Annie πέθανε στο Ολοκαύτωμα. Δεν ήξερε όμως ότι παντρεύτηκε σε στρατόεδο συγκέντρωσης, ούτε πως υπήρξαν άλλα 260 ζευγάρια που έζησαν την ίδια εμπειρία.
Η Saskia, συγγραφέας και φωτογράφος, το μόνο που γνώριζε ήταν πως η θεία της δεν ήθελε να κρυφτεί όπως τα αδέρφια της και συνέχισε να εργάζεται ως νοσκοκόμα, ακόμα και όταν η Ολλανδία τέθηκε υπό γερμανική κατοχή τον Μάιο του 1940.
Ήταν πριν από λίγα χρόνια που ο πατέρας της αποκάλυψε στη Saskia πως η αδερφή του παντρεύτηκε στο Westerbork, ένα στρατόπεδο των Ναζί στη Βόρειο Ολλανδία, όπου συγκέντρωναν προσωρινά τον κόσμο πριν τους στείλουν προς εκτέλεση στο Auschwitz, στο Bergen-Belsen και σε άλλα στρατόπεδά τους στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Από το Westerbork πέρασαν 107.000 Ολλανδοί Εβραίοι, από αυτούς μόνο 5.000 άνθρωποι παρέμειναν ζωντανοί.
Κάνοντας έρευνα η Saskia ανακάλυψε πως μεταξύ του 1940 και 1944, 261 ζευγάρια παντρεύτηκαν στο Westerbork, ανάμεσά τους και η θεία της.
Μερικές από τις ιστορίες των ζευγαριών αυτών καταγράφονται στο βιβλίο της που μόλις κυκλοφόρησε Until Death Do Us Part. Tίτλος που αποδίδει την τραγικότητα της κατάστασης, αφού τα ζευγάρια παρέμειναν παντρεμένα, τρέφοντας την προσδοκία μίας ευτυχισμένης ζωής για λίγες μόνο μέρες της κοινής τους ζωής.
«Σκέφτηκα πως θα μπορούσα να διδάξω στη νέα γενιά, σε ανθρώπους που ίσως έχουν ξεχάσει την ιστορία, ή που δεν έχουν ξεχάσει αλλά δεν τη νιώθουν κάθε μέρα, να το κάνουν».
Οι Αρχές του στρατοπέδου, υπό τις οδηγίες του διοικητή των SS Albert Konrad Gemmeker επέτρεπαν τους γάμους, όπως και το θέατρο και τα αθλήματα προσπαθώντας να ξεγελάσουν τα θύματα που πίστευαν πως ίσως τελικά γλιτώσουν από τη θηριωδία. Προσπαθούσαν να κρατήσουν τον κόσμο ήρεμο δίνοντάς τους ελπίδα για το μέλλον.
Στο στρατόπεδο, που πρoηγουμένως λειτουργούσε ως στρατόπεδο προσφύγων για τους Εβραίους υπήρχαν εγκαταστάσεις- όπως σχολεία, νηπιαγωγεία και νοσοκομείο. Ο Gemmeker προσπαθούσε να χτίσει την ψευδαίσθηση μιας κανονικής ζωής σε ένα χωριό. Μάλιστα πολλοί νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο προκειμένου να είναι σε θέση σωματικά να κάνουν το τελευταίο τους ταξίδι.
Ο Gemmeker προσπαθούσε να χτίσει την ψευδαίσθηση μιας κανονικής ζωής σε ένα χωριό. Μάλιστα πολλοί νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο προκειμένου να είναι σε θέση σωματικά να κάνουν το τελευταίο τους ταξίδι.
Οι γάμοι που τελούσαν δεν ήταν όλοι από έρωτα. Κάποιες γυναίκες έτρεφαν την προσδοκία πως αν παντρευτούν κάποιον που είχε «μόνιμη» εργασία στο στρατόπεδο δεν θα χρειαζόταν να φύγουν. Οι περισσότεροι γάμοι ήταν πολιτικοί, ελάχιστοι όμως ήταν θρησκευτικοί. Και μάλιστα υπήρχε ένα νυφικό που μοιράστηκαν αρκετές γυναίκες, ενώ υπήρχε και γαμήλιο γεύμα που πρακτικά σήμαινε λίγα λαχανικά ή καμιά πατάτα παραπάνω. Μερικοί συκγρατούμενοι πρόσφεραν ευχετήριες κάρτες στα ζευγάρια.
Η θεία Annie παντρεύτηκε τον καλό της, τον Hans van Witsen στις 28 Ιανουαρίου του 1943. Είχαν γνωριστεί σε μια ψυχιατρική κλινική για Εβραίους, όπου εκείνη εργαζόταν ως νοσοκόμα και εκείνος ως κηπουρός.
Και οι δύο ήλπιζαν πως η Annie ίσως έβρισκε δουλειά στο νοσοκομείο του στρατοπέδου, όμως επέλεξαν και τους δύο για «εργασία» σε άλλο στρατόπεδο και τους έστειλαν στο Sobibor της Πολωνίας που τελούσε υπό την κατοχή των Γερμανών. Δολοφονήθηκαν μόλις έφτασαν. Ο γάμος τους κράτησε μόλις 36 ημέρες.
Το Westerbork μετά τον πόλεμο μετατράπηκε σε κατοικίες για μετανάστες και έπειτα κατεδαφίστηκε. Έπειτα, στον χώρο που βρισκόταν ανεγέρθηκε κτίριο όπου λειτουργεί ως κέντρο για τη μνήμη των ανθρώπων που έζησαν τις τελευταίες μέρες τους εκεί.
Πηγή: The Guardian
Bίντεο: Until Death Do us Part- Saskia Aukema
Ακολουθήστε το Woman Toc στο Instagram
