Όχι, κανείς δεν περίμενε ότι το 2021 το τεράστιο ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας, η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε γυναικοκτονία, θα ήταν το μείζον θέμα για την ελληνική κοινωνία. Θα περίμενε κανείς ότι θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε την ανεργία, την ακρίβεια, την δυσχερή οικονομία και την πανδημία. Όχι όμως και τους θανάτους γυναικών της διπλανής πόρτας, των οποίων το μοναδικό σφάλμα, ήταν ότι βρέθηκαν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή.
Όχι όμως και τους θανάτους γυναικών της διπλανής πόρτας, των οποίων το μοναδικό σφάλμα, ήταν ότι βρέθηκαν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή.
Μία από τις δημοφιλέστερες ενημερωτικές σελίδες παγκοσμίως, ο Guardian, δημοσίευσε λίγες μέρες πριν, αφιέρωμα για τις γυναικοκτονίες στην Ελλάδα, προσφέροντάς μας μία πρώτης τάξεως ψυχρολουσία, μιας και από τη στιγμή που «αρχίζουν να σε σχολιάζουν και οι ξένοι» το πρόβλημα είναι πραγματικά σοβαρό.
Το αφιέρωμα ξεκινάει με τη γνωστή ιστορία, με τραγική φυσικά κατάληξη, της Ανίσα, η οποία ζούσε στη Δάφνη μαζί με τον κακοποιητικό της σύζυγο. Η ίδια είχε ζητήσει βοήθεια από τις Αρχές, κάτι το οποίο είχε κάνει και γειτόνισσά της. Δυστυχώς ούτε η μία ούτε η άλλη εισακούστηκαν, με αποτέλεσμα η Ανίσα, λίγες εβδομάδες μετά, να πέσει νεκρή από τα χέρια του συζύγου της. «Με απάτησε και θόλωσα. Πήρα το μαχαίρι και τη μαχαίρωσα στον λαιμό την ώρα που κοιμόταν», είπε ο σύζυγό της ο οποίος στη συνέχεια άλλαξε την κατάθεσή του, υποστηρίζοντας ότι η Ανίσα ήταν τελικά ξύπνια την ώρα που τη σκότωνε. Όπως λογικά θα τον είχα συμβουλεύσει οι δικηγόροι του.
«Με απάτησε και θόλωσα. Πήρα το μαχαίρι και τη μαχαίρωσα στον λαιμό την ώρα που κοιμόταν», είπε ο σύζυγό της ο οποίος στη συνέχεια άλλαξε την κατάθεσή του, υποστηρίζοντας ότι η Ανίσα ήταν τελικά ξύπνια την ώρα που τη σκότωνε. Όπως λογικά θα τον είχα συμβουλεύσει οι δικηγόροι του.
Η Ανίσα είναι μία από τις δεκάδες γυναίκες που έπεσαν νεκρές από τα χέρια συντρόφου, ή πρώην συντρόφου τον τελευταίο χρόνο. Συνεχίζει να συγκλονίζει το Πανελλήνιο η υπόθεση της Καρολάιν και του συζύγου της Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, η οποία ουσιαστικά άνοιξε τον χορό της παράνοιας στη χώρα μας. Υπολογίζεται ότι κάθε μήνα, τουλάχιστον μία γυναίκα χάνει τη ζωή της από τα χέρια του άντρα ή συντρόφου της ενώ ως βασικές αιτίες, αναφέρονται η ελλιπής μέριμνα από το κράτος αλλά και οι «ελαφριές» ποινές που επιβάλλονται στον εκάστοτε συζυγοκτόνο.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επικαλούνται έγκλημα πάθους ή πρότερο αμαρτωλό βίο του θύματος, ο οποίος δικαιολογημένα όπλισε το χέρι τους, γιατί και πόσο να αντέξει άλλωστε να αντέξει τον συνεχόμενο εξευτελισμό από την «κακή» ή «άχρηστη» ή «αχάριστη» γυναίκα; Όπως μάλιστα σημειώνει η ιστοσελίδα, το σοκαριστικό της υπόθεσης είναι ότι ούτε ένας από τους θύτες δεν έδειξε να μετανιώνει για όσα έκανε, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να ανακαλύψει ελαφρυντικά προκειμένου να μείνει στη φυλακή όσο το δυνατόν λιγότερο. Άλλωστε μία ανθρώπινη ζωή κοστίζει μερικά μόνο χρονάκια πίσω από τα κάγκελα.
Η δικηγόρος Ιωάννα Παναγοπούλου, η οποία έχει εκπροσωπήσει αρκετές φορές θύματα ενδοοικογενειακής βίας παραδέχεται: «Κανένας ποτέ δεν έχει αναλάβει την πλήρη ευθύνη των πράξεών του. Όλοι ψάχνουν ελαφρυντικά και δικαιολογίες». «Υπάρχει ολόκληρη κουλτούρα βίας εναντίων των γυναικών» λέει η Άννα Ράζου, γιατρός που έχει αναλάβει αρκετά θύματα ενδοοικογενειακής βίας. «Όλοι λένε ότι η βία εναντίων των γυναικών πρέπει να σταματήσει. Αλλά δεν είναι τόσο απλό. Χρειαζόμαστε νόμους οι οποίοι πρέπει να είναι αυστηροί».
Kεντρική φωτογραφία: iStock
