Ζωηρή και αθυρόστομη υπηρέτρια στο «Η Δε Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα», κακομαθημένη αδελφή της Τζένης Καρέζη στο «Μία Τρελή, Τρελή Οικογένεια», ξεκαρδιστική «Λαζάρου» στο «Το Ξύλο Βγήκε Απ' τον Παράδεισο». Η αστεία «συμμαθήτρια» της Αλίκης Βουγιουκλάκη και ένα από τα πιο τσαχπίνικα και δροσερά κορίτσια της Φίνος Φιλμς έκρυβε μέσα της όλο το αδιέξοδο σκοτάδι και την αποπνιχτική μοναχικότητα μιας πολύ ιδιαίτερης ποιήτριας.
Όπως είχε δηλώσει η κόρη της, Κατερίνας Γώγου, Μυρτώ Τάσσιου, σε μία από τις τελευταίες της συνεντεύξεις, η μητέρα της πάντα έγραφε. Από παραμύθια για εκείνη μέχρι τεράστια, αχανή ποιήματα. Κάποια στιγμή είπε να τα εκδόσει, πια ήξερε ότι ο λαμπερός κόσμος του κινηματογράφου δεν την χωρούσε. Η ίδια ήταν κάτι άλλο.
Πρώτος της άνοιξε την πόρτα ο εκδοτικός οίκος Καστανιώτη, όταν όλοι οι υπόλοιποι δείλιασαν μπροστά στο οργισμένο και επιθετικό περιοχόμενο του έργου της; H ποιητικής της συλλογή «Τρία Κλικ Αριστερά» γνώρισε τεράστια επιτυχία και έφτασε να πουλήσει 40.000 αντίτυπα, πολύ σημαντικό αριθμό για την εποχή.
Ωστόσο η Κατερίνα Γώγου έζησε μια ζωή βαθιά θλιμμένη και μοναχική, ενώ ο εθισμός στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά την ακολούθησε μέχρι το τέλος της ζωής της. Στις 30 Οκτωβρίου του 1993, ημέρα Κυριακή, αποφασίζει να βάλει τέλος, αυτοκτονώντας μέσα στο σπίτι της, στο Μεταξουργείο. Λίγες μέρες πριν είχε πει στην κόρη της «Άλλη γαμωκυριακή δεν θα περάσω».
Στο παρακάτω απόσπασμα από την λιγότερο γνωστή ποιητική της συλλογή «Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών» (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1988) διαγράφεται με αρκετή ακρίβεια το πένθος της προσωπικότητας της.
1
Το σπίτι μου όσο το άνοιγμα των χεριών της κόρης μου
4 χρόνια άστεγη τώρα…
2
Κι ανυπόδετη κι άρρωστη γύρναγα
Κρύωνα.
Και όπου κι αν έστρεψα
Όξος και πρέζα και χολή
3
Και τα παιρνα να μη λυπήσω τους ανθρώπους
4
Και ήρθε – και χάμω- στα γόνατα έπεσα
Και χωμάτινος βόλος έγινα
Και μέσα μου κύλησα
Και σε μια ανάσα της ψυχής μου
Που είχε μείνει φεγγερή
- εκεί ακούμπησα-
και έκλαιγα νερό. Νερά πολύ.
5
Κι όσο νερό έβγαλα
Νερό δεν είχε για μένα
Στέρεψα – λέπια- γοργόνα έγινα
Κι ο άνθρωπος φοβήθηκε ακόμα πιο πολύ…
6
Κι όταν τα μάτια άνοιξα
Και πλάι και γύρω και παντού
Μεγάλη λίμνη έγινε
Που πλέανε αιωνόβια μικρούτσικα ανθράκια
7
…νύχτωνε στον ουρανό…
Και σε δυό περίεργα σύννεφα
Που ακίνητα τρέχαν
Εγώ ανάμεσα σε δυό διάτρητους «ληστές»
Στα φώτα σταυρωμένη
8
Μπορεί δίκαια…
Προκάλεσα με πάθος την ζωή.
Ασέβησα δύο φορές γιατί ήξερα τους Νόμους.
Άσκησα την όραση μου για μακριά
Κι έχασα τα κοντινά μου
9
Τώρα
Πληρώνω με ντροπή
Τυφλή
Χωρίς σκυλί
Χωρίς ραβδί
Διαβαίνω ανάμεσά σας
