Κάποιοι θυμόμαστε τη Λωξάντρα από την τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ που έπαιζε κάπου στο φόντο των παιδικών μας χρόνων, σημαδεύοντας ανεξίτηλα τη μνήμη μας με ήχους και εικόνες που μέχρι σήμερα ενεργοποιούν μέσα μας αισθήματα ζεστασιάς και ανεμελιάς. Άλλοι έχουμε ακούσει από μεγαλύτερους να μας μιλούν γι' αυτήν και την έχουμε πλάσει στο μυαλό μας σαν μια μυθική φυσιογνωμία, κάπως σαν αρχαία θεά. Κι όμως η Λωξάντρα ήταν πρόσωπο υπαρκτό: η γιαγιά της Μαρίας Ιορδανίδου, η οποία την απαθανάτισε στο ομώνυμο μυθιστόρημα. Μια λαϊκή γυναίκα που αγαπούσε τη ζωή και τους γύρω της. Πανέξυπνη, στοργική, αλλά και χαρισματική μαγείρισσα. Μια γυναίκα που όλες θα θέλαμε να έχουμε μητέρα ή γιαγιά.
Αυτή την περίοδο ένας πολύ καλός θίασος ανεβάζει με σθένος και ευαισθησία την «Λωξάντρα» στη σκηνή του θεάτρου Βεάκη, βασισμένη στο μυθιστόρημα, σε θεατρική απόδοση Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Η Ελένη Κοκκίδου (Λωξάντρα), ο Γιώργος Αρμένης (Δημητρός), ο Μιχάλης Μητρούσης, η Ευαγγελία Μουμούρη και η Ελένη Τσαλιγοπούλου (τραγουδίστρια Ευθαλία) ζωντανεύουν την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα, τα τραγούδια, τις γεύσεις και τις μυρωδιές του 19ου αιώνα, εστιάζοντας σε μια μεσοαστική ελληνική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης.
Πλάι τους και η Κατερίνα Αντωνιάδου, που σηκώνει στους νεαρούς της ώμους την παράδοση του έργου. Με μια διαδρομή στην υποκριτική μικρή μέχρι στιγμής σε διάρκεια αλλά μεγάλη σε πλούτο («Τέσσερα πρόσωπα κι ο θεός απ’ έξω» του Γιώργου Αρμένη, 2016, «Φαλακρή τραγουδίστρια» του Ιονέσκο σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη, 2018, «Σείεται και κορδώνεται» από την «Πέμπτη πράξη» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν σε θεατρική διασκευή-σκηνοθεσία Στεφανίας Γουλιώτη, 2018, κ.λπ.). Όλα δείχνουν πως θα ακούμε συχνά το όνομά της από εδώ και πέρα. Ας την αφήσουμε λοιπόν να μας συστηθεί μέσα από το ερωτηματολόγιο του womanTOC.
Μια λέξη που συνοψίζει το νόημα της ζωής.
(Ανιδιοτελής) Προσφορά
Ένας στίχος τραγουδιού που σου έχει κολλήσει σαν τσίχλα.
«Τα χρόνια θα μας λιώσουν/ κι αν μένει κάτι εδώ,/ θα ‘ναι το φως που είχαν οι μέρες πριν τελειώσουν./ Μόνο το φως./ Το φως.» (Αλκίνοος Ιωαννίδης, το Πέρασμα)
Μία φράση από κάποιο βιβλίο που σε έχει στοιχειώσει.
«Ζήτα τα πάντα αλλά δέξου και το τίποτα». (Τενεσί Ουίλιαμς, «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι»)
Μια ταινία που σε πήρε ο ύπνος.
Δυστυχώς με όλες τις ταινίες με παίρνει ο ύπνος!
Μια φουλ αισιόδοξη πρόταση.
Μες στον καιρό είσαι η ελπίδα, όπως η γλύκα στου καρπού τα βάθη.
Και ο θεός (σου) έφτιαξε την Κυριακή για να…
…ανασυγκρoτηθώ και για ενδοσκόπηση της εβδομάδας που πέρασε.
Το τελευταίο σου εισιτήριο γράφει…
Ελευθερία.
Τι συνηθίζεις να πετάς από τη ζωή σου;
Ανθρώπους που με φθείρουν και με εμποδίζουν να προχωρήσω.
Το πιο τρελό σου όνειρο/μεγαλύτερο απωθημένο;
Να γεράσω ως ηθοποιός.
Κάτι που νοσταλγείς από την προ Μνημονίου εποχή;
Τίποτα
Αγαπάς/Σιχαίνεσαι τα social media γιατί...
Τα συμπαθώ όταν προβάλλουν την καλαισθησία, την γνώση και ανθρώπους με μια σκέψη που ακούγοντάς τους θα σε μετακινήσουν ψυχικά και κατά συνέπεια και πρακτικά.
Θα γύριζες πίσω στην αναλογική εποχή μόνο και μόνο για να…
Για να συνειδητοποιήσω τις ανέσεις της ψηφιακής εποχής.
Μία ματαιόδοξη συνήθειά σου.
Προσμονή καλού λόγου.
Ένα ψέμα που λες συχνά…
Είμαι καλά.
Τι είναι έρωτας, τι αγάπη και ποιο το ανάμεσό τους;
Έρωτας για εμένα είναι έμπνευση. Γιατί ο έρωτας έχει πολλές εκφάνσεις και δεν αφορά μόνο τα στερεοτυπικά πρότυπα της σαρκικής ηδονής και συνουσίας. Εμπεριέχει και αυτά και άλλα πολλά, ανείπωτα και ειπωμένα. Αλλά και αυτά, τελικά, έμπνευση δεν είναι;
Αγάπη είναι όσα δεν δύναται να εξηγήσεις, γιατί καμία λέξη δεν επαρκεί για την απόδοσή της. Παρ’ όλα αυτά, θα κάνω την περισσή κίνηση και πω ότι αγάπη είναι και μια αρετή που εκπροσωπεί την ανθρώπινη ευγένεια, αν την οριοθετήσουμε στα ανθρώπινα δεδομένα.
Το ανάμεσό τους; Το φως.
Το καρτούν που θα ήθελες να έχεις guest star στο πάρτι γενεθλίων σου.
Κανένα.
Μια αλητεία που έχεις νοσταλγήσει.
Να μπω σε ένα πλοίο που μόλις έχω δει, μη ξέροντας τον προορισμό του, μεθυσμένη, έχοντας πάνω μου μόνο τον καπνό των τσιγάρων μου, στο ένα χέρι μια μπύρα και στο άλλο τα ενωμένα χέρια των φίλων μου. Να φεύγουμε και όλοι οι άλλοι να βρίσκονται εν πλήρη άγνοια.
Ένα παρατσούκλι που σου έχουν κολλήσει.
Cat.
Μία λέξη της εποχής που έχεις βαρεθεί να ακούς.
Τέλεια!
Μία αθώα βρισιά.
Κακομοίρης.
Τι σε κάνει να σκας στα γέλια;
Το να βλέπω κάποιον να σκάει στα γέλια.
Τι σε θυμώνει;
Η αδικία.
Πώς εκτονώνεις τα νεύρα σου;
Κλαίγοντας. Μερικές φορές και γράφοντας.
Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Μεγάλη ηθοποιός.
Υπάρχει ζωή μετά τα 70;
Επιβάλλεται να υπάρχει.
Info
Θέατρο Βεάκη, Στουρνάρη 32, Αθήνα, τηλ.: 210 5223522. Τετάρτη 19:00, Πέμπτη 20:00, Παρασκευή 20:00, Σάββατο 17:30 και 21:00, Κυριακή 17:45. Εισιτήρια: 15, 17, 20 και 23 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων και κρατήσεις στο viva.gr
Θεατρική μεταφορά: Άκης Δήμου. Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης. Σκηνικά-Κοστούμια: Έρση Δρίνη. Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Χορογράφος: Δήμητρα Γρατσιούνη. Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Κυριακού. Φωτογράφος: Μαριλένα Αναστασιάδου. Οργάνωση παραγωγής: Ντόρα Βαλσαμάκη. Πρωταγωνιστούν: Ελένη Κοκκίδου, Γιώργος Αρμένης, Μιχάλης Μητρούσης, Ευαγγελία Μουμούρη, Χρύσα Παπά. Συμμετέχουν αλφαβητικά οι: Κατερίνα Αντωνιάδου, Σάρα Εσκενάζη, Χρήστος Ζαχαριάδης, Αλεξάνδρα Καρακατσάνη, Γιάννης Κουκουράκης, Αλεξία Μουστάκα, Χρήστος Πλαϊνης, Γιάννης Σαμσιάρης, Αναστασία Τσιλιμπίου, Κοραλία Τσόγκα, Σόλων Τσούνης, Αλμπέρτο Φάις, Μαρία Χάνου, Χριστίνα Ψάλτη. «Τραγουδίστρια Ευθαλία» η Ελένη Τσαλιγοπούλου. Σαντούρι-Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης. Ούτι-Κρουστά: Χρυσάνθη Τζοβάνη. Βιολί: Σωτήρης Μαργιώλης.
Φωτό πορτρέτου Κατερίνας: Εμμανουήλ Κομνηνός (Emmanouel Komninos).
