Από τον Θεοδόση Λάζαρη
Αποτελούσαν για χρόνια χώρους φιλοξενίας ξένων τουριστών που κατέφθαναν από όλα τα μέρη του κόσμου προκειμένου να απολαύσουν τις ομορφιές της Αθήνας. Τα επέλεγαν άνθρωποι από την επαρχία που βρίσκονταν στο κλεινόν άστυ για δουλειές λίγων ημερών. Ο λόγος για κάποια από τα πιο ιστορικά και θρυλικά ξενοδοχεία της Αθήνας που δυστυχώς έχουν βάλει λουκέτο.
Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση ότι το «Πεντελικόν», ένα από τα πιο ιστορικά ξενοδοχεία της Αττικής, αναγκάζεται να βάλει λουκέτο με τους πελάτες να πρέπει να αναζητήσουν άμεσα κάποιο άλλο ξενοδοχείο να τους φιλοξενήσει. Μπορεί να υπήρχαν μία σειρά οικονομικών προβλημάτων που ταλάνιζαν το «Πεντελικόν», ωστόσο, το λουκέτο που μπήκε μέσα σε λίγες μόλις ώρες, δεν παύει να αποτελεί έκπληξη. Από εχτές το μεσημέρι λοιπόν οπότε και ανακοινώθηκε επίσημα η παύση λειτουργίας αναμένουμε να μάθουμε την εξέλιξη στην υπόθεση καθώς στο τραπέζι έχουν πέσει διάφορα σενάρια με το πιο πιθανό την επαναλειτουργία του υπό νέα διεύθυνση.
Ξενοδοχείο Πεντελικόν
Το «Πεντελικόν» δεν είναι το πρώτο ξενοδοχείο που αναγκάζεται να βάλει λουκέτο λόγω οικονομικών προβλημάτων. Κάποια χρόνια νωρίτερα κάποια από τα πιο εμβληματικά ξενοδοχεία της Αθήνας, θύματα της οικονομικής κρίσης, προχώρησαν στην παύση λειτουργίας τους. Ανάμεσά τους το Esperia Hotel στη Σταδίου, το La Mirage στην Ομόνοια και το Athens Imperial στην Πλατεία Καραϊσκάκη.
Ξενοδοχείο Εσπέρια
Εγκαταλελειμμένο, με καλά σφραγισμένα τα παράθυρά του, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για το μέλλον του, εκτός από κάποιους χρήστες ναρκωτικών ουσιών που έχουν βρει στις γωνιές του το σπιτικό τους, το πολυτελές ξενοδοχείο Εσπέρια στην οδό Σταδίου, ήταν ένα από τα πρώτα θύματα της οικονομικής κρίσης. Σε μία περίοδο που το ένα ξενοδοχείο έκλεινε μετά το άλλο και σε έναν δρόμο που έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια μετρώντας τις περισσότερες απώλειες, το κλείσιμο του Εσπέρια ήρθε απλά για να επιβεβαιώσει την ύφεση της ελληνικής οικονομίας. Αποτελεί ένα από τα ξενοδοχεία που έχει σημαδέψει τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του περασμένου αιώνα, έρχεται από πολύ μακριά στο χρόνο και μας λυπεί ιδιαιτέρως που παραμένει αχρησιμοποίητο. Τα παρατημένα δωμάτιά του, οι αχρησιμοποίητες σάλες του και τα ασανσέρ που έχουν σταματήσει πια να γεμίζουν με κόσμο, απαιτούν και πάλι την εκμετάλλευσή τους.
La Mirage
Μετά το κλείσιμό του, έγινε το νέο Talk Of The Town με τους επιδέξιους Instagrammites να το φωτογραφίζουν συνεχώς, να το φιλτράρουν και να κοινοποιούν ρετρό φωτογραφίες μίας περασμένης Αθήνας. Βρίσκεται στην πλατεία Ομονοίας, μία πλατεία που εδώ και χρόνια προσπαθεί να βρει τελικά την ταυτότητά της, δεν τα καταφέρνει ωστόσο, καθώς μία σειρά από λάθος πρακτικές την έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο. Στο ίδιο πλαίσιο της σταδιακής υποτίμησης κεντρικών περιοχών της πόλης (αλήθεια, με ποιο όφελος;), το La Mirage αναγκάστηκε να αποχαιρετήσει τους τελευταίους του πελάτες, να κλείσει πόρτες και παράθυρα και να βάλει ένα λυπηρό τέλος. Από τον Ιούλιο του 2008 οπότε και έκλεισε, έχουν ακουστεί διάφορα σενάρια για την επαναλειτουργία χωρίς ωστόσο κάτι να έχει προχωρήσει.
Athens Imperial
Λίγα μέτρα μακριά από την Ομόνοια, στην Πλατεία Καραϊσκάκη, το Athens Imperial του ομίλου Δασκαλαντωνάκη, οδηγήθηκε στα τέλη του Μάη του 2012 στο κλείσιμο καθώς μία σειρά λόγων δεν καθιστούσαν ικανή τη λειτουργία του. Δεν είναι το μόνο του ομίλου που έκλεισε καθώς είχαν προηγηθεί το «Fashion House Hotel» και το «Baby Grand». Και σε αυτήν την περίπτωση, έχουν ξεκινήσει οι ενέργειες για την επαναλειτουργία του ωστόσο τίποτα τελικά δεν έχει ισχύσει. Μέχρι σήμερα έχουν κλείσει περισσότερα από 90 ξενοδοχεία (μικρότερα ή μεγαλύτερα) μεταμορφώνοντας το κέντρο της Αθήνας, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς και την πληθώρα των καταστημάτων που έχουν αναγκαστεί να βάλουν λουκέτο. Κατεβασμένα ρολά, απολυμένοι εργαζόμενοι, χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες, ερμητικά κλειστά κτήρια είναι τα αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Το κέντρο της Αθήνας έχει αλλάξει δραματικά ενώ μοναδική πλέον ελπίδα αποτελούν οι καφετέριες και τα ταχυφαγεία που ξετρυπώνουν σε κάθε γωνιά της πόλης, γεμίζουν καθημερινά με κόσμο και μας κάνουν να αναρωτηθούμε ξανά και ξανά: Πόσες καφετέριες ακόμα μπορεί να αντέξει η Αθήνα;
