Μεγαλώνοντας στο Κονέκτικατ, η Sofia Grinvalds επέλεξε να περιμένει στην ουρά του σούπερ μάρκετ για να εξυπηρετηθεί από γυναίκα ταμία, όταν πήγε να αγοράσει ταμπόν, παρά να κάνει την αγορά της πιο γρήγορα, επιλέγοντας το άδειο ταμείο όπου βρισκόταν άνδρας εργαζόμενος.
Ωστόσο όταν κατέληξε να εργάζεται στην Αφρική μετά την αποφοίτησή της, συνειδητοποίησε ότι η «αίσθηση του φόβου ή της ντροπής» που έρχεται μαζί με την έμμηνο ρύση και την πρόσβαση στα προϊόντα περιόδου στον ανεπτυγμένο κόσμο, μπορεί να έχει μεγαλύτερες συνέπειες για τις γυναίκες και τα κορίτσια στη Μαύρη Ήπειρο.
Η Grinvalds ζούσε σε ένα απομακρυσμένο χωριό στην Ουγκάντα για πέντε μήνες όταν είχε μια δυσάρεστη έκπληξη: της ήρθε περίοδος, αλλά της είχαν τελειώσει τα ταμπόν και οι σερβιέτες.
«Έκανα ό, τι κάνει οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος», θυμάται. «Έστειλα τον σύντροφό μου σε ένα χωριό για να αγοράσει σερβιέτες».Δίχως αποθέματα στις τοπικές αποθήκες - ξύλινα παραπήγματα που πωλούν τα πάντα, ο σύζυγός της πλέον, Paul, αναγκάστηκε να ταξιδέψει τρεις ώρες με τη μοτοσικλέτα του για να βρει έναν έμπορο που είχε απόθεμα.
Αυτό το «απότομο ξύπνημα» σχετικά με τη διαθεσιμότητα των προμηθειών έκανε την Grinvalds να ρωτήσει τις ντόπιες γυναίκες και τα κορίτσια τι έκαναν στις περιόδους τους.
Για τις γυναίκες και τις μαθήτριες, η έμμηνος ρύση ήταν «ένα τεράστιο εμπόδιο στη συμμετοχή τους στην καθημερινή ζωή από μια απλή φυσιολογική καθημερινή εμπειρία». Χωρίς πρόσβαση σε αξιόπιστα προϊόντα για την έμμηνο, οι γυναίκες αυτές υπέφεραν στο σχολείο ή τη δουλειά τους.
Σύντομα, ιδρύθηκε μια νέα επιχείρηση που παράγει και διανέμει σερβιέτες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Πέντε χρόνια αργότερα, η AFRIpads εκτιμά ότι τα προϊόντα της έχουν φθάσει πλέον να διανέμονται σε 750.000 γυναίκες και κορίτσια. Η AFRIpads κατάφερε να κάνει τη διαφορά για τα κορίτσια όπως η Amet, μαθήτρια με υποτροφία στο Λύκειο Wurko στην αγροτική Αιθιοπία.
Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί επακριβώς ο αριθμός των κοριτσιών που δεν φοιτούν σε σχολείο, καθώς μπαίνουν στην εφηβεία, λόγω αυτής της βασικής εμπειρίας.Η AFRIpads κατάφερε να κάνει τη διαφορά για τα κορίτσια όπως η Amet, μαθήτρια με υποτροφία στο Λύκειο Wurko στην αγροτική Αιθιοπία.
Ζώντας σε μία οικογένεια, που μετά βίας κάλυπτε τις βασικές ανάγκες, δε μπορούσε να αγοράσει προϊόντα περιόδου - άλλα κορίτσια χρησιμοποιούν κουρέλια και πολλά layers εσωρούχων για να αποφύγουν τους λεκέδες – η Amet άρχισε να μένει στο σπίτι, όταν της ήρθε περίοδός. «Δεν ήθελα να μου τύχει κάποια διαρροή στο σχολείο. Θα ήταν τόσο ντροπιαστικό» είπε η νεαρή μαθήτρια.
Στη συνέχεια, πήρε μία επαναχρησιμοποιούμενη σερβιέτα μέσα από ένα πρόγραμμα που υποστηρίζεται από τον συνεργάτη της AFRIpads, Lunapads, μια καναδική εταιρεία που παράγει επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα γυναικείας υγιεινής.
«Όταν μου έδωσαν αυτό το προϊόν, η ζωή μου έγινε πολύ πιο εύκολη», είπε η Amet.
Η AFRIpads, που διευθύνεται από την Grinvalds και το σύζυγό της, καθώς και άλλες εταιρείες που παρέχουν προμήθειες, αντιπροσωπεύουν μόνο ένα κομμάτι της αυξανόμενης διεθνούς προσπάθειας να παραμείνουν τα κορίτσια στα σχολεία σε όλο τον κόσμο, παρέχοντάς τους προμήθειες, παροχές και γνώσεις για να διαχειριστούν τις περιόδους τους.
Η εκπαίδευση των κοριτσιών σχετικά με το τι να περιμένουν και πώς να διαχειριστούν την περίοδο τους είναι το κλειδί για να παραμείνουν στο σχολείο, λένε οι υποστηρικτές.
Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί επακριβώς ο αριθμός των κοριτσιών που δεν φοιτούν σε σχολείο, καθώς μπαίνουν στην εφηβεία, λόγω αυτής της βασικής εμπειρίας. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο στη διατήρηση κατ 'εκτίμηση 62 εκατομμυρίων κοριτσιών εκτός σχολείου σε όλο τον κόσμο.
Ωστόσο, σε ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες, η περίοδος είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της UNICEF, μία στις 10 μαθήτριες στην Αφρική χάνει το σχολείο ή φεύγει εντελώς από αυτό, λόγω της περιόδου της.
Στη Σιέρα Λεόνε, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 21% των κοριτσιών σταματούσαν να πηγαίνουν στην τάξη λόγω της περιόδου τους. Στο Αφγανιστάν, το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 30%, σε μελέτη του 2012 από τη UNICEF και το Πανεπιστήμιο Emory .
Στη Βολιβία, το Νεπάλ,και την Ουγκάντα, παρόμοια εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια τα κρατά εκτός σχολείου: περιορισμένη πρόσβαση σε αξιόπιστα προϊόντα γυναικείας υγιεινής, ανεπαρκείς τουαλέτες και εγκαταστάσεις αποβλήτων στα σχολεία, και, στο πιο θεμελιώδες επίπεδο, ένα πληροφοριακό κενό στην κατανόηση των αλλαγών που έρχονται με την ενηλικίωση.
Τα στοιχεία αυτά εξετάστηκαν πρόσφατα, κατά τη διάρκεια της τέταρτης ετήσιας δράσης "WASH in Schools: Empowering Girls’ Education". Μια διάσκεψη για τη διαχείριση της εμμηνόρροιας υγείας, υπό την αιγίδα της UNICEF και της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Κολούμπια. Με παρουσιάσεις σχετικά με την έρευνα και προγράμματα σε χώρες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Μπαγκλαντές, της Ινδονησίας, της Μογγολίας, της Σρι Λάνκα, της Ουγκάντα και μια σειρά από λύσεις .
Άλλα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια και σχετίζονται με την περίοδό τους:
- Η μηδαμινή πρόσβαση σε τουαλέτες (Μια έρευνα του 2009 της UNICEF διαπίστωσε ότι μόνο το 11% των σχολείων στην Τανζανία είχε τουαλέτες. Ενώ νερό υπήρχε μόνο στις μισές από αυτές).
-Ορισμένες κοινότητες είναι γεμάτες με φήμες για τα ταμπόν και τις σερβιέτες μιας χρήσεως, ότι είναι μαγεμένες και θα προκαλέσουν στειρότητα.
-Η έλλειψη πληροφοριών σχετικά με την έμμηνο ρύση. Η περίοδος μπορεί να συμβάλλει στον εσπευσμένο γάμο του παιδιού αφού η άφιξη της περιόδου θεωρείται ως σημάδι ότι το κορίτσι είναι έτοιμο να γίνει νύφη ή η μητέρα.
Μια ολιστική προσέγγιση γύρω από το θέμα της εμμήνου ρύσεως είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να γίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες. Πρόσβαση σε προϊόντα, κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής και εκπαίδευση.
