Δεν ήταν η Meg White των "White Stripes" η πρώτη τόσο διάσημη γυναίκα ντράμερ στην ιστορία της ροκ και ποπ κουλτούρας. H Karen Carpenter, το ψηλόλιγνο κορίτσι που έγινε σούπερ σταρ στα μέσα της δεκαετίας του '70 με το υπέροχο ποπ ντουέτο που είχαν στήσει με τον αδελφό της, Richard, χτυπούσε τα ντραμς με μαεστρία βιρτουόζου και μία δύναμη που ξεπερνούσε κατά πολύ την πάρα πολύ λεπτή φιγούρα της, τα αδύνατα χέρια της πετούσαν σαν δύο περήφανα πουλιά στον αέρα, σφίγγοντας με δύναμη τις μπακέτες. Οι δυο τους ήταν απλώς οι The Carpenters, λατρεμένοι του κοινού, αγαπημένοι των κριτικών, αναγνωρίσιμοι για τον ήχο τους και την πανέμορφη ατμόσφαιρα των τραγουδιών τους.
Το γκρουπ έκανε τα πρώτα του δειλά βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '60, όταν τα δύο αδέλφια ήταν ακόμα στην εφηβεία, η Κaren ήταν μόλις 15 χρονών όταν πρότεινε στον αδελφό την να φτιάξουν από κοινό ένα γκρουπ, επηρεασμένη απ' όλα τα υπέροχα συγκροτήματα της Μεγάλης Βρετανίας και της Αμερικής που πρωταγωνιστούν εκείνη την εποχή στα παγκόσμια charts, κάνοντας το ροκ εν ρολ αρχηγό της μουσικής βιομηχανίας. Η ίδια είχε ήδη μία μπάντα με τρεις συμμαθήτριες της κι όταν αυτό το σχήμα διαλύθηκε, σκέφτηκε πως μία σύμπραξη με τον αδελφό της θα μπορούσε να πάει πιο μακριά.
Ο Richard πήρε μαζί του τον κολλητό του από το κολέγιο, τον μπασίστα Wes Jacobs και οι τρεις τους δημιούργησαν τους Richard Carpenters Trio, κάνοντας καθημερινά πρόβες και δίνοντας μικρές συναυλίες σε σκοτεινά τζαζ μπαρ του Λος Άντζελες, περιμένοντας μία αληθινή ευκαιρία για να απογειώσουν την καριέρα τους. Παρά το γεγονός ότι το γκρουπ είχε λάβει κάποιες προτάσεις για δισκογραφικά συμβόλαια από μεγάλες εταιρίες, όπως η RCA Records, κανένα από αυτά τα πλάνα δεν προχώρησε μέχρι το 1967 που τελικά υπέγραψαν με την A&M Records, κυκλοφορώντας το πρώτο τους άλμπουμ.
Το "Superstar" ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια των Carpenters.
Με τον Wes Jacobs να έχει αποχωρήσει από το συγκρότημα τα δύο αδέλφια έμειναν μόνα, κάνοντας τους The Carpenters οικογενειακή υπόθεση. Γρήγορα ο ρόλος της Karen επί σκηνής άλλαξε. Καθώς η ανάγκη για να παίζει κάποιος για ώρα ντραμς σε μία ζωντανή εμφάνιση ήταν πιο περιορισμένη εκείνη εποχή, η νεαρή μουσικός μεταπήδησε πίσω από το μικρόφωνο με μεγάλη επιτυχία, μένοντας τελικά στην ιστορία για την αισθαντική χρειά της φωνής της. Η ίδια όταν αναφερόταν στη μουσική ιδιότητα της έλεγε για τον εαυτό της πως «είμαι μία ντράμερ που τραγουδάει» και ποτέ δεν έκρυψε ότι το μεγάλο, πραγματικό πάθος της ήταν ο ήχος της μπαγκέτας όπως έσκαγε πάνω στα κύμβαλα.
Το συγκρότημα γνώρισε πολύ γρήγορα τεράστια επιτυχία, αλλά τα προσωπικά πρόβλημα και των δύο δημιούργησαν από την πρώτη στιγμή σημαντικά εμπόδια στην καριέρα τους. Ο εθισμός του Richard στα υπνωτικά χάπια και οι σοβαρές διατροφικές διαταραχές της Karen ήταν πάντα τροχοπέδη στη μουσική τους πορεία και την καλλιτεχνική τους εξέλιξη. Το γκρουπ ακύρωνε πολύ συχνά συναυλίες, προκαλώντας πονοκέφαλο στους διοργανωτές των περιοδειών και μεγάλη ανησυχία στη δισκογραφική τους εταιρία.
Η Karen κατηγορούσε τους γονείς της για ένα μεγάλο μέρος των προσωπικών της ψυχολογικών ζητημάτων. Η μεταξύ τους σχέση υπήρξε πάντα πολύπλοκη, κάτι ανάμεσα σε αγάπη και μίσος, εξάρτηση και αφόρητη καταπίεση, με εκείνους να σοκάρονται βιώνοντας την τεράστια επιτυχία της κόρη τους. Όπως είχε πει η ίδια, οι γονείς της ήταν πάντα σίγουροι ότι ο Richard ήταν τόσο ταλαναντούχος που αργά ή γρήγορα θα γινόταν μεγάλος σταρ, όμως, δεν πίστεψαν ποτέ σε εκείνη. Κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαχειριστούν την τεράστια απήχηση της στο κοινό. Παρά την παράξενη ισορροπία μεταξύ τους η Κάρεν Κάρπεντερ ζούσε στο πατρικό της μέχρι το 1974. Δύο χρόνια αργότερα αγόρασε δύο τεράστια διαμερίσματα στην θρυλική γειτονιά του Λος Άντζελες, Century City, τα ένωσε σε ένα πραγματικά μεγάλο και εντυπωσακό σπίτι, ενώ το κουδούνι έπαιζε τις πρώτες νότες της μεγάλης επιτυχίας του συγκροτήματος "We've Only Just Began".
Σύμφωνα με μαρτυρίες, η frontwoman των Carpenters υπήρξε μία βαθιά μοναχική, αλλόκοτη προσωπικότητα που δεν έμοιαζε ποτέ χαρούμενη παρά το γεγονός ότι χαμογελούσε πλατιά όταν οι κάμερες ήταν μπροστά. Ήδη, πό τα 16 της χρόνια βρισκόταν συνεχώς σε διαδικασία δίαιτας, μη μπορώντας να αποδεχθεί την εξωτερική της εμφάνιση, νιώθοντας μόνιμα πως είναι περισσότερα κιλά απ' όσα θα ήθελε να είναι.
Στην πραγματικότητα ήταν πάντα αδύνατη. Το 1973 ζύγιζε 54 κιλά, αλλά αισθανόταν πολύ βαριά. Μετά από μία συναυλία της στην οποία φορούσε ένα ρούχο που την έκανε να δείχνει πιο στρογγυλεμένη απ' ότι ήταν στα αλήθεια η Κάρπεντερ αποφάσισε ότι ήθελε να χάσει επειγόντως περισσότερα κιλά. Ξεκίνησε ακόμα πιο αυστηρή διατροφή και μέσα σε δύο μόλις χρόνια έχασε 13 ολόκληρα κιλά, νιώθοντας όλο και μεγαλύτερη αδυναμία και δυσκολία να φέρει σε πέρας ακόμα και τις πιο απλές καθημερινές της δραστηριότητες.
Οι κολλητές της φίλες, Olivia Newton-John και Petoula Clark είχαν αποκαλύψει αργότερα ότι η Karen περνούσε μέρες ολόκληρες τρώγοντας μόνο μερικά φρούτα και φρυγανιές και πως για να μην πεινάει έπινε πολύ νερό. Η ζυγαριά έπεφτε όλο και πιο χαμηλά, σταδιακά η κάποτε χαριτωμένη, χαμογελαστή Κάρεν δεν θύμιζε σε τίποτα εκείνο το κορίτσι που χόρευε όλο νάζι με ένα αστραφτερό μικρόφωνο στο χέρι. Άρχισε να δείχνει μεγαλύτερη από την πραγματική της ηλικία, κουρασμένη και απούσα.
Τον Νοέμβριο του 1982 το συγκρότημα, μετά από μία περίοδο απουσίας από τα καλλιτεχνικά πράγματα, αποφασίζει να ανασυνταχθεί και να επιστρέψει με νέο άλμπουμ. H ίδια η Κάρεν μοιάζει αποφασισμένη να επανεξετάσει τη ζωή της από την αρχή, χωρίζοντας από τον σύζυγό της Thoma Burris, ένας γάμος που δεν πήγε καθόλου καλά και κράτησε μόλις έναν χρόνο. Στόχος της είναι να εστιάσει μόνο στην υγεία και την μουσική της.
Την 1η Φεβρουαρίου του 1983 ο Richard Carpenter ζητά από την αδελφή του να συναντηθούν προκειμενου να συζητήσουν κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες σχετικά με την επικείμενη περιοδεία τους. Εκείνη είναι σε κακά χάλια, πάρα πολύ αδυνατισμένη, ταλαιπωρημένη και χλωμή. Αυτή έμελε να είναι η τελευταία φορά που συναντήθηκαν τα δύο αδέλφια.
Στις 4 Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς η Κάρεν Κάρπεντερ, ενώ ετοιμαζόταν να πάει να υπογράψει τα τελικά έγγραφα του διαζυγίου της, αισθάνθηκε αδιαθεσία και σωριάστηκε στο πάτωμα του πατρικού της σπιτιού στο Doweny του Κονέκτικατ. Λίγες ώρες αργότερα οι γιατροί επιβεβαίωσαν τον θάνατο της. Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν, όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο η καρδιά της χτυπούσε μόλις μία φορά κάθε 10 δευτερόλεπτα.
*Μόλις λίγους μήνες μετά τον θάνατο της η Κάρεν Κάρπεντερ απέκτησε το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ, ενώ ο πρόωρος χαμός της ήταν εκείνος που ευαισθητοποίησε πραγματικά τα μέσα ενημέρωσης γύρω από το σοβαρό ζήτημα της νευρικής ανορεξίας σε νέες γυναίκες.
