Η Μπλανς Μονιέ (1849-1913), συχνά γνωστή στη Γαλλία ως la séquestrée de Poitiers (η έγκλειστη του Πουατιέ), ήταν μια γυναίκα στο Πουατιέ της Γαλλίας, την οποία κρατούσε κρυφά κλειδωμένη σε ένα μικρό δωμάτιο η μητέρα της για 25 χρόνια, χωρίς να έχει δει το φως του ήλιου.
Το 1930, ο Αντρέ Ζιντ δημοσίευσε ένα βιβλίο για το περιστατικό το La Séquestrée de Poitiers, αλλάζοντας λίγο τα ονόματα των πρωταγωνιστών.
Ο έρωτας με τον λάθος άνδρα ήταν στο παρελθόν αβάσταχτη υπόθεση για τις οικογένειες που είχαν κόρες. Μια τέτοια τραγωδία αφηγείται και η ιστορία μιας νεαρής Γαλλίδας, που το 1876 η μητέρα της κλείδωσε στη σοφίτα του σπιτιού τους επί 25 ολόκληρα χρόνια.
Η ιστορία ξεκίνησε τον Μάιο της χρονιάς αυτής. στο Παρίσι. Η 24χρονη τότε, εντυπωσιακά όμορφη Μπλανς, γνώρισε κι αγάπησε έναν φτωχό δικηγόρο. Όταν η μητέρα της έμαθε για τον δεσμό αυτό, απαίτησε τη λήξη του, κάτι που η Μπλανς αρνήθηκε. Για να συμμορφωθεί η μητέρα της την έκλεισε σε ένα δωμάτιο στην σοφίτα και στη συνέχεια η ίδια και ο γιος της, ο αδελφός της Μπλανς, Μαρσέλ, δήλωσαν την εξαφάνιση της κοπέλας.
Εννιά χρόνια αργότερα ο αγαπημένος της δικηγόρος πέθανε, όμως ο χαμός του δεν ήταν αρκετός για να πείσει την μητέρα της να την ελευθερώσει. Η ποινή της Μπλανς συνεχίστηκε.
Τον Μάιο του 1901, το γραφείο του γενικού εισαγγελέα του Παρισιού έλαβε ένα μυστηριώδες γράμμα. Ήταν ανυπόγραφο και ανέφερε: «έχω την τιμή να σας ενημερώσω για μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Αναφέρομαι σε μια ανύπαντρη γυναίκα που είναι κλειδωμένη στο σπίτι της Madame Monnier. Λιμοκτονεί και ζει μέσα στα σκουπίδια εδώ και 25 χρόνια, με μια κουβέντα, ζει μέσα στη βρώμα».
Σοκαρισμένη από την επιστολή, η αστυνομία αποφάσισε να ερευνήσει την οικία Monnier παρά την εξαιρετική φήμη της οικογένειας. Οι αστυνομικοί που ερεύνησαν το σπίτι ανακάλυψαν μια πόρτα κλειδωμένη με λουκέτο στον επάνω όροφο. Όταν έσπασαν το λουκέτο, μια απαίσια μυρωδιά τους έπνιξε.
Προς μεγάλη έκπληξή τους αντίκρισαν μια αποστεωμένη γυναίκα, θαμμένη μέσα σε φαγητό και τις ίδιες της τις ακαθαρσίες, να αιφνιδιάζεται από την παρουσία ανθρώπων.
Η Μπλανς Μονιέ με βάρος 25 κιλά είχε μείνει φυλακισμένη για ένα τέταρτο του αιώνα. Το διάστημα αυτό δεν είχε αντικρίσει άλλον άνθρωπο ούτε καν το φως. Η 75χρονη μητέρα της καθόταν ψύχραιμη στο σαλόνι, την ώρα που οι αστυνομικοί ανακάλυπταν στο σκοτεινό και αποκρουστικό της μυστικό.
«Η άτυχη γυναίκα ήταν ξαπλωμένη εντελώς γυμνή πάνω σε ένα σάπιο χαλασμένο στρώμα. Γύρω της τα απορρίμματα είχαν δημιουργήσει ένα στρώμα πάνω από τα πάντα: ακαθαρσίες, κομμάτια κρέατος, λαχανικά, ψάρια και μουχλιασμένο ψωμί», ήταν η τρομακτική περιγραφή αυτόπτη μάρτυρα.
«Υπήρχαν έντομα που περπατούσαν πάνω στο κρεβάτι. Ο αέρας ήταν τόσο βαρύς που δεν μπορούσες να ανασάνεις, η δυσοσμία ήταν τόσο έντονη που δεν αντέχαμε να συνεχίσουμε την έρευνα».
Η Μαντάμ Μονιέ, που είχε λάβει τιμητικό βραβείο για την προσφορά της στην πόλη, συνελήφθη αμέσως. Πέθανε στη φυλακή 15 ημέρες αργότερα αφότου είχε ομολογήσει την αποτρόπαια μοίρα που επιφύλασσε στην κόρη της.
Οι μάρτυρες που κατέθεσαν σημείωσαν πως κατά καιρούς άκουγαν την Μπλανς να φωνάζει ζητώντας να ελευθερωθεί: «Τι έχω κάνει για να είμαι φυλακισμένη εδώ; Δεν μου αξίζει αυτό το βασανιστήριο. Ο Θεός δεν πρέπει να υπάρχει, αν αφήνει τα πλάσματα του να βασανίζονται έτσι. Και κανείς να μην έρχεται να με σώσει!»
Ο αδελφός της, Mαρσέλ, δικάστηκε για την παροχή βοήθειας στη μητέρα του και καταδικάστηκε σε 15μηνη φυλάκιση. Αργότερα υποστήριξε πως η αδελφή του θα μπορούσε να φύγει όποτε ήθελε αλλά εκείνη επέλεξε να μην το κάνει. Εν τέλει αφέθηκε ελεύθερος.
Όσο για την ίδια την Μπλανς, αν και πήρε κάποιο βάρος δεν ξαναβρήκε ποτέ τα λογικά της. Πέθανε 12 χρόνια αργότερα, το 1913 σε ψυχιατρική κλινική.
Κανείς δεν έμαθε ποτέ ποιος έστειλε το σημείωμα στην αστυνομία. Κάποιες φήμες θέλουν τον αδελφό της να είναι ο συγγραφέας, ενώ κάποιες άλλες μιλούν για έναν στρατιώτη που είχε δεσμό με μία καμαριέρα του σπιτιού, η οποία αισθανόταν πως δεν είχε καμία υποχρέωση να μείνει πιστή απέναντι στους οικοδεσπότες.
