Τη Sma Rag Da τη γνωρίσαμε ως την 17χρονη «μουσικό φαινόμενο» η οποία ήρθε πρώτη σε μουσικό διαγωνισμό. Ωστόσο, τρία χρόνια σχεδόν μετά η Sma ra gda μεγάλωσε, σπουδάζει στην Αγγλία, διαθέτει ένα από τα ωραιότερα προφίλ στο Facebook και στις 10 Μαΐου ήταν το opening act στη συναυλία των Onirama στο O2 Forum Kentish Town.
Πρόκειται για ένα δυναμικό, έξυπνο, ταλαντούχο πλάσμα που διαθέτει αμεσότητα, ευγένεια και αστείρευτο χιούμορ. Η μουσική της κινείται σε ήχους alternative, indie Pop και έχει επιρροές από Beirut, Foals, Florence + The Machine, Kasabian, Arctic Monkeys και πολλούς άλλους.
Βάλε, λοιπόν, να παίζουν στο Spotify τραγούδια της και διάβασε τι απάντησε στο ερωτηματολόγιο του WomanTOC.
Μια λέξη που συνοψίζει το νόημα της ζωής.
Δε θα σου πω ψέματα. Το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό μου ως απάντηση ήταν ‘το φαΐ’.
Ένας στίχος τραγουδιού που σου έχει κολλήσει σαν τσίχλα.
Αυτό τον καιρό μου έχει κολλήσει το «Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογαααα» Δεν ξέρω γιατί. Δεν ξέρω καν τι λέει μετά. Απλά εδώ και ένα μήνα συνέχεια παίζει στο κεφάλι μου.
Μία φράση από κάποιο βιβλίο που σε έχει στοιχειώσει.
Δε διαβάζω βιβλία συχνά γαμώτο.
Μια ταινία που σε πήρε ο ύπνος.
Aχ, δε με παίρνει ποτέ ύπνος στις ταινίες. Ακόμη κι αν τύχει να βάλω την μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου, τη βλέπω μέχρι το τέλος.
Μια φουλ αισιόδοξη πρόταση.
ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Και ο θεός (σου) έφτιαξε την Κυριακή για …
Για να κάνω βόλτες στα πάρκα και να λιάζομαι στο γρασίδι.
Το τελευταίο σου εισιτήριο γράφει...
Σύρος- Αθήνα. Το έχω στην τσέπη μου! Έπαιξα πρόσφατα στο TEDx University of the Aegean που έγινε στη Σύρο με θέμα «Fight or Flight». Πέρασα τέλεια!
Τι συνηθίζεις να πετάς από τη ζωή σου;
Τους κακοπροαίρετους και αγενείς ανθρώπους. Γενικά οτιδήποτε μου χαλάει την αισθητική και τη διάθεση. Δεν λέω να τους κάψουμε, απλά δεν τους θέλω στη ζωή μου. Δεν υπάρχει χώρος για μιζέρια και «δηλητήριο».
Το πιο τρελό σου όνειρο/μεγαλύτερο απωθημένο;
Να μετακομίσω μόνιμα στο χωριό μου στα Τζουμέρκα, το Άνω Αθαμάνιο, να φτιάξω ένα στούντιο στο υπόγειο και να δουλεύω από εκεί. Να έχω τα φρούτα μου, τα λαχανικά μου, τον καθαρό αέρα και την ησυχία μου.
Κάτι που νοσταλγείς από την προ Μνημονίου εποχή;
Δεν την έζησα και πολύ για να σου πω την αλήθεια. Είμαι 20. Ήμουν παιδί στις «καλές εποχές», δεν με ένοιαζαν τα λεφτά ή η πολιτική, οπότε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν επικρατούσε δε θα με ενδιέφερε. Θα έπαιζα στις λάσπες όπως και να χει.
Αγαπάς/Σιχαίνεσαι τα social media γιατί...
Τα αγαπάω γιατί έχω γνωρίσει φανταστικό κόσμο και έχω μάθει πάρα πολλά πράγματα, είτε συζητώντας είτε απλά παρατηρώντας και τα σιχαίνομαι γιατί πολύς κόσμος τα χρησιμοποιεί με άθλιο τρόπο. Με στενοχωρεί που έχουμε αυτό το απίστευτο εργαλείο κι αντί να το εκμεταλλευόμαστε το χρησιμοποιούμε πολλές φορές με σχεδόν αυτοκαταστροφικό τρόπο.
Θα γύριζες πίσω στην αναλογική εποχή μόνο και μόνο για να…
Για να μπορώ να κάψω φωτογραφίες πρώην! Το να τις διαγράφεις δεν είναι το ίδιο. Δεν προσφέρει ούτε τη μισή εκτόνωση και ευχαρίστηση. Αν και αστειεύομαι, είναι αλήθεια ότι από την αναλογική εποχή –που οριακά πρόλαβα βέβαια- μου λείπει αυτό, το να χρησιμοποιώ περισσότερο τις αισθήσεις μου. Πχ, το να ακούς μουσική από βινύλιο. Δεν είναι μόνο ο ήχος το θέμα. Το πιάνεις στα χέρια σου, το βγάζεις από τη θήκη, το μυρίζεις, το βάζεις στο πικάπ, βάζεις τη βελόνα κλπ. Τώρα απλά πατάς κουμπιά και τσουπ!- μουσική. Νομίζω χάνονται πράγματα από την εμπειρία. Μπορεί να κάνω και λάθος.
Ένα ψέμα που λες συχνά…
Δεν λέω ψέματα, με τους ανθρώπους είμαι πολύ ειλικρινής. Όταν λέω ψέματα είναι τόσο προφανές. Σαν παιδάκι που έκανε αταξία και προσπαθεί να πείσει τους γονείς του ότι κάποιος άλλος έβαψε με μαρκαδόρο τον τοίχο του σαλονιού. Ποιός άραγε; Τα μόνα ψέματα που λέω είναι αυτά που λέω στον εαυτό μου, με πρώτο και καλύτερο το «ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΞΕΚΙΝΑΩ ΔΙΑΙΤΑ»
Τι είναι έρωτας, τι αγάπη και ποιο το ανάμεσο τους;
Τι ήμουνα; Τι ήσουνα, μια παξιμαδοκλέφτρα. Τί να πω κι εγώ; Τί ξέρω; Όλο νομίζω ότι ξέρω αλλά τίποτα δεν ξέρω. Δεν θέλω να απαντήσω γιατί μόνο τη δική μου αλήθεια ξέρω κι αυτή έτσι κι έτσι. Όταν ήμουν μικρότερη πάντως πίστευα πως η διαφορά της αγάπης και του έρωτα είναι η ανοικειότητα. Γιαυτό κι ο έρωτας περνάει μετά από κάποιο καιρό. Γιατί βασίζεται σε ένα γοητευτικότατο είδος ανοικειότητας το οποίο εν τέλει αντικαθίσταται από άλλα όμορφα μεν αλλά όχι τόσο exciting συναισθήματα.
Μια αλητεία που έχεις νοσταλγήσει.
Να αράζω σε πρακτορεία ΟΠΑΠ και να παίζω ΚΙΝΟ. Ντρέπομαι λιγάκι που το λέω, αλλά όποτε πάω Ελλάδα είναι απο τα πρώτα πράγματα που κάνω.
Ένα παρατσούκλι που σου έχουν κολλήσει.
Σμαγκζ. Από τότε που ήρθα Λονδίνο, επειδή απ’ότι καταλαβαίνεις κανείς δεν μπορεί να πει σωστά το όνομα μου, κάπως μου κόλλησε το Σμάγκζ. Είναι άθλιο, το ξέρω, αλλά το προτιμώ από το να ακούω συνεχώς το Σμαράγδα κατακρεουργημένο.
Μία αθώα βρισιά.
Να πας να πνιγείς.
Τι σε κάνει να σκας στα γέλια;
Τα βίντεο με alpaca.
Τι σε θυμώνει;
Ένα πράγμα. Το θράσος. Ενώ είμαι ένας κατά τα άλλα πολύ ήρεμος άνθρωπος με ειρηνικές διαθέσεις, οι άνθρωποι με (κακό) θράσος μπορεί να με εξοργίσουν.
Πώς εκτονώνεις τα νεύρα σου;
Παίζοντας μουσική και σπάζοντας πράγματα με μπαστούνια του γκολφ. Για μένα είναι σημαντικό η εκτόνωση να είναι και σωματική.
Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Δεν ξέρω. Αν είμαι τυχερή, θα ήθελα γίνω ένας χαρούμενος, καλοσυνάτος άνθρωπος που δεν αγχώνεται τόσο για τα πάντα και που έχει βρει τους τρόπους να απολαμβάνει τη ζωή χωρίς αυτό να γίνεται εις βάρος κανενός. Ή μήπως να πω «κανενού»;
Υπάρχει ζωή μετά τα 70;
Ζωή θα έπρεπε να υπάρχει μέχρι τη στιγμή που κάποιος πεθαίνει. Δυστυχώς όμως, οι ηλικιωμένοι άνθρωποι στην κοινωνία μας είναι κάπως αόρατοι. Οι περισσότεροι, αν προσέξεις, είναι τόσο μελαγχολικοί. Δεν τους παρατηρεί κανείς. Τους λες ένα γεια και ξαφνικά φαίνονται 20 χρόνια νεότεροι, το πρόσωπό τους φωτίζεται. Και τυχαίνει κάποιες μαγικές φορές να δεις ηλικιωμένο ζευγάρι ερωτευμένο και συνειδητοποιείς ότι ζωντανός δεν είσαι όταν αναπνέεις, αλλά όταν αγαπάς και αγαπιέσαι. Οπότε ναι, η ζωή μπορεί να ξεκινήσει κιόλας στα 70.
