Με την Πέλα γνωριστήκαμε σε ένα site – εκείνη στο εμπορικό τμήμα, εγώ στη συντακτική ομάδα. Όπως θα μάθαινα σύντομα από τις συζητήσεις μας με αυτή τη χαμογελαστή γυναίκα, που έχει πάντα μια συναρπαστική ιστορία να αφηγηθεί, η παραμονή της στην Ελλάδα ήταν μια σύντομη παρένθεση.
Γιατί από την πρώτη μέρα -κυριολεκτικά- που γνωρίστηκε με τον αγαπημένο της, Αλέξανδρο, αξιωματούχο του Ερυθρού Σταυρού, γυρίζει μαζί του τον πλανήτη, ακολουθώντας τον στις μεταθέσεις του. Μέχρι σήμερα έχει ζήσει στην Ιρλανδία, τη Μάλτα και την Κολομβία – στην τελευταία, ως μητέρα ενός μικρού κοριτσιού πλέον.
Πώς είναι να συνδυάζεις οικογενειακή και νομαδική ζωή; Αφού επέστρεψε -μέχρι νεοτέρας- στην Ελλάδα, προσκαλεί κι εμάς, μέσα από τις αφηγήσεις της, σε ένα σύντομο ταξίδι στον κόσμο.
Θα μπορούσες να μας πεις κάποια πράγματα για το επάγγελμα του Αλέξανδρου; Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες και κίνδυνοι που έχει αντιμετωπίσει και τι τον γοητεύει σε αυτό;
«Ως αξιωματούχος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, ο Αλέξανδρος εργάζεται σε εμπόλεμες ζώνες. Η εργασία του περιλαμβάνει διαπραγματεύσεις με όλα τα μέρη μιας σύρραξης – τακτικούς στρατούς, παραστρατιωτικές ομάδες, αντάρτικα κινήματα κ.λπ.- με σκοπό να εξασφαλίσει την πρόσβαση των ομάδων του στις πιο “ευαίσθητες” ζώνες για να παράσχουν ανθρωπιστική βοήθεια στον άμαχο πληθυσμό. Επίσης, στις εν λόγω διαπραγματεύσεις επιχειρεί να πείσει όλα τα μέρη της σύρραξης να σεβαστούν το δίκαιο του πολέμου.
»Επιπλέον έχει συμμετάσχει σε ανθρωπιστικές επιχειρήσεις ανταλλαγής αιχμαλώτων πολέμου, παύσεις πυρός, διαπραγματεύσεις και απελευθέρωση κρατουμένων από ένοπλες ομάδες, επισκέψεις σε φυλακές του Τσαντ της Αφρικής και της Κολομβίας. Τέλος, συμμετείχε στη διαδικασία ειρήνευσης μεταξύ ενός αντάρτικου κινήματος και της κυβέρνησης στην Κολομβία το 2016.
»Τον γοητεύει να βοηθά, με οποιοδήποτε μέσο διαθέτει, τον άμαχο πληθυσμό κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών, με σκοπό να μειωθούν οι συνέπειες για αυτούς που υποφέρουν σε κάθε πόλεμο: τους αμάχους».
«Ο Αλέξανδρος έχει συμμετάσχει σε ανθρωπιστικές επιχειρήσεις ανταλλαγής αιχμαλώτων πολέμου, παύσεις πυρός, διαπραγματεύσεις και απελευθέρωση κρατουμένων από ένοπλες ομάδες»
Υπήρξε κάποια επικίνδυνη αποστολή του Αλέξανδρου στην οποία φοβήθηκες ιδιαίτερα γι' αυτόν; Πώς διαχειρίζεσαι κάθε φορά τις ανησυχίες σου;
«H Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού απολαμβάνει έναν υψηλό βαθμό αναγνωρισιμότητας και σεβασμού σε εμπόλεμες ζώνες από τα μέρη της σύρραξης. Επίσης o οργανισμός υιοθετεί διάφορους μηχανισμούς για την προστασία του προσωπικού, οι οποίοι προσαρμόζονται από χώρα σε χώρα. Λόγω αυτού δεν έχω λόγο να ανησυχώ κάθε φορά που λείπει απο το σπίτι, βέβαια δεν θεωρώ ότι ειμαι τόσο ήρεμη όσο το να πήγαινε, π.χ., σε μια δουλειά γραφείου. Φυσικά εξαρτάται από το πού είναι η κάθε αποστολή. Δεν ειναι το ίδιο να πάει στο Αφγανιστάν σε μια σόλο αποστολή με το να βρίσκεται σε οικογενειακή αποστολή στην Μπογκοτά. Στο τέλος της ημέρας όμως σκέφτεσαι ότι αυτή ειναι η δουλειά του, αυτό αγαπά να κάνει και το αποδέχεσαι».
Πώς γνωριστήκατε και τι σε έκανε να αποφασίσεις να συνεχίσεις τη σχέση σας, παρά τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματός του; Πώς καταφέρατε να παραμείνετε μαζί στις περιόδους που η σχέση σας δοκιμάστηκε από την απόσταση;
«Με τον Αλέξανδρο γνωριστήκαμε προτού ξεκινήσει αυτό το επάγγελμα, σε ένα ταξίδι μου στο Στρασβούργο. Εγώ ήμουν Ελληνίδα τουρίστρια, αυτός ξεναγός. Μου έκανε πρόταση να τον ακολουθήσω στην Ιρλανδία το πρώτο κιόλας βράδυ που βγήκαμε ραντεβού, καθώς θα έφευγε για το μεταπτυχιακό του. Εγώ εγκατέλειψα τη σταθερή δουλειά μου σε site μεγάλης εφημερίδας.
»Η πρώτη του αποστολή ήταν στην Κολομβία, ενώ εγώ εργαζόμουν στη Μάλτα. Στον ενάμιση χρόνο που ήμασταν σε απόσταση βρεθήκαμε τέσσερις φορές και αυτό ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για τη σχέση μας. Όπου υπάρχουν όμως θέληση και πραγματικά συναισθήματα, όλα είναι εφικτά. Αρκεί να το θέλουν και οι δύο».
«Στον ενάμιση χρόνο που ήμασταν σε απόσταση βρεθήκαμε τέσσερις φορές και αυτό ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για τη σχέση μας. Όπου υπάρχουν όμως θέληση και πραγματικά συναισθήματα, όλα είναι εφικτά».
Σε ποια μέρη του κόσμου έχεις ζήσει με το σύντροφό σου; Από ποιο έχεις τις καλύτερες αναμνήσεις;
«Στα οκτώ χρόνια της σχέσης μας έχουμε ζήσει στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, στη Μάλτα και στην Κολομβία. Η εμπειρία μας από την Κολομβία δεν μπορεί να συγκριθεί με τις άλλες, λόγω του ότι δε μπορέσαμε να κάνουμε πολλά πράγματα εξαιτίας της COVID.
»Θεωρώ ότι το Δουβλίνο έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας καθώς ήταν το πρώτο μέρος που ζήσαμε μαζί και που ουσιαστικά φιλοξένησε τον έρωτά μας. Είναι μια πανέμορφη χώρα με ανθρώπους που από την αρχή μας κέρδισαν».
«Το Δουβλίνο έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας καθώς ήταν το πρώτο μέρος που ζήσαμε μαζί και που ουσιαστικά φιλοξένησε τον έρωτά μας».
Πόσων χρονών είναι τώρα η κόρη σας; Πού γεννήθηκε και μεγάλωσε;
«Η κόρη μας είναι τριών ετών, γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά όταν ήταν 18 μηνών μετακομίσαμε στην Κολομβία, στην πόλη Μπουκαραμάνγκα της περιοχής Σανταντέρ. Αυτή τη στιγμή οι μνήμες της και το σπίτι της θεωρεί πως βρίσκονται εκεί. Μιλάει ισπανικά και ελληνικά λόγω του ότι την περίοδο που άρχισε να μιλάει βρισκόμασταν στην Κολομβία και επιχειρήσαμε να της εμφυσήσουμε την αγάπη μας για την εκμάθηση ξένων γλωσσών. Σκεφτήκαμε πως είναι κρίμα να χαθεί η ευκαιρία να μάθει μια δεύτερη γλώσσα από τη στιγμή που μεγάλωνε σε ένα ισπανόγλωσσο περιβάλλον».
Πόσο διαφορετική είναι η ζωή στην Κολομβία από την Ελλάδα; Την έχουμε συνδέσει με το στερεότυπο μιας επικίνδυνης χώρας (με ναρκωτικά, συμμορίες κ.λπ.). Πόσο κοντά είναι αυτό στην πραγματικότητα;
«Η Κολομβία είναι μια μεγάλη χώρα όπου κάθε περιοχή διαφέρει από την άλλη σημαντικά. Συναντάς από πόλεις σε επίπεδο 1.000 μέτρων, όπως αυτή όπου μέναμε, μέχρι πόλεις χτισμένες στην Καραϊβική. Η κουλτούρα, η καθημερινότητα και οι συνήθειες διαφέρουν σημαντικά από περιοχή σε περιοχή. Από την οροσειρά των Άνδεων, τις θάλασσες της Καραϊβικής και του Ειρηνικού Ωκεανού, τη ζούγκλα του Αμαζονίου μέχρι τις μεγαλουπόλεις Μπογκοτά, Μεντεγίν και Κάλι, μία είναι η λέξη που χαρακτηρίζει την Κολομβία: διαφορετικότητα.
«Από την οροσειρά των Άνδεων, τις θάλασσες της Καραϊβικής και του Ειρηνικού Ωκεανού, τη ζούγκλα του Αμαζονίου μέχρι τις μεγαλουπόλεις Μπογκοτά, Μεντεγίν και Κάλι, μία είναι η λέξη που χαρακτηρίζει την Κολομβία: διαφορετικότητα».
»Σαφέστατα αυτό που συνηθίζω να λέω είναι ότι δεν είναι Ευρώπη, δηλαδή λειτουργεί με έναν άλλο τρόπο από αυτόν που έχουμε συνηθίσει, άρα πρέπει να προσέχεις κάποια πράγματα. Υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες δεν θέλεις να περιέλθεις και καλό είναι να παίρνεις κάποιες προφυλάξεις και να μην προκαλείς, αφού μιλάμε για μια αναπτυσσόμενη χώρα. Π.χ., όταν βγαίνεις στον δρόμο με τα πόδια καλό είναι να αποφεύγεις να δείχνεις πως έχεις ένα καλό κινητό ή δαχτυλίδια/χρυσαφικά, γιατί γίνεσαι στόχος, ειδικά εάν αντιληφθούν πως είσαι ξένος.
»Παρόλα αυτά είναι λάθος να μένουμε στο στερεότυπο της Κολομβίας ως χώρας των ναρκωτικών, των συμμοριών, όταν έχει να προσφέρει αμέτρητα θετικά σε οποιονδήποτε θελήσει να την επισκεφτεί».
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δοκιμασίες που έχετε αντιμετωπίσει από τις συχνές μετακινήσεις σας στον κόσμο, πριν και μετά το παιδί;
«Η μετακίνηση κρύβει ταλαιπωρία. Κάθε φορά έχεις να κάνεις set up τα πάντα. Από αριθμό κινητού, ταυτότητα μέχρι εξοπλισμό σπιτιού αλλά και να γνωρίσεις νέους ανθρώπους και μέρη στην εκάστοτε χώρα. Αυτό βέβαια είναι και συναρπαστικό. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι άπαξ και ζήσεις μία φόρα σε άλλη μεριά του κόσμου, ένα κομμάτι της καρδιάς σου μένει εκεί.
»Μέχρι να κάνεις παιδιά σαφέστατα και είσαι πιο ευέλικτος με τις μετακινήσεις. Έχεις να νοιάζεσαι μόνο για τον εαυτό σου. Μπορείς απλά να πάρεις ένα αεροπλάνο και να φύγεις για ένα τριήμερο. Ένα από τα πράγματα που προσωπικά με δυσκόλεψε ήταν να μάθω να συνεννοούμαι στα ισπανικά. Όταν δεν κατέχεις τη γλώσσα της εκάστοτε χώρας η καθημερινότητά σου γίνεται πιο δύσκολη».
«Η μετακίνηση κρύβει ταλαιπωρία. Κάθε φορά έχεις να κάνεις set up τα πάντα. Από αριθμό κινητού, ταυτότητα μέχρι εξοπλισμό σπιτιού αλλά και να γνωρίσεις νέους ανθρώπους και μέρη στην εκάστοτε χώρα».
Σε γνώρισα να εργάζεσαι στον τομέα της διαφήμισης. Σου λείπει το επάγγελμά σου; Πόσο εύκολο θα ήταν να ξεκινήσεις καινούρια καριέρα;
«Σωστά, έχω δουλέψει πάνω από δέκα χρόνια στον τομέα της online διαφήμισης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αυτή τη στιγμή δεν εργάζομαι και στην Κολομβία είχα επικεντρωθεί στο παιδί και στην εκμάθηση της γλώσσας. Μου λείπει το να δουλεύω γενικότερα και θεωρώ το ότι είναι καλό για την ψυχική μας υγεία να απασχολούμαστε και να ξεφεύγουμε από το σπίτι και την οικογένεια για κάποιες ώρες την ημέρα.
»Είναι στα σχέδια μου να ξεκινήσω να εργάζομαι μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν αλλά λόγω των συχνών μετακινήσεων ίσως επικεντρωθώ σε κάποια απασχόληση από απόσταση».
Ποια είναι τα σημαντικότερα μαθήματα που έχετε πάρει με τον Αλέξανδρο από τις συχνές μετακινήσεις σας ανά τον κόσμο;
«Το να βλέπεις διαφορετικά τοπία, να βιώνεις καταστάσεις, έθιμα και να συναναστρέφεσαι με διαφορετικές κουλτούρες είναι από τα πράγματα που αγαπάμε και θεωρούμε σημαντικά και από αυτά που θεωρώ μας κάνουν πλούσιους.
»Το να έχουμε φίλους σε διαφορετικά μέρη του κόσμου είναι η περιουσία μας.
»Γενικά, είναι μοναδικό το συναίσθημα του να μπορείς να επικοινωνείς, να συναναστρέφεσαι και να γνωρίζεις τις συνήθειες και ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου που ζεις. Όλη αυτή η γνώση αντανακλάται στην προσωπικότητά σου: αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα, αποκτάς καλύτερα αντανακλαστικά, γίνεσαι πιο ανοιχτόμυαλος και διαλλακτικός».
«Νιώθω σαν νομάς. Είναι κουραστικό και μαγικό μαζί. Βαθιά μέσα μου θα ήθελα να μείνω σε ένα μέρος για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αλλά δεν ξέρω ποιο είναι αυτό».
Τι προβλέπουν τα σχέδιά σας για το μέλλον;
«Στο άμεσο μέλλον ο Αλέξανδρος θα εργαστεί στη Λιβύη, επομένως δε θα μπορέσω να τον ακολουθήσω λόγω του βαθμού επικινδυνότητας και λόγω του ότι περιμένουμε το δεύτερό μας παιδί. Δεν μπορώ να πηγαίνω σε όλες τις αποστολές μαζί του καθώς είναι σε εμπόλεμες ζώνες και είναι επικίνδυνο. Αυτές οι αποστολές διαρκούν κατά μέσο όρο ενάμιση χρόνο.
»Αγαπώ να επιστρέφω στην Ελλάδα και ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Μετά από λίγο όμως επιθυμώ να ξαναφύγω στο εξωτερικό. Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν μου αρέσει ή όχι το να μετακινούμαι συνεχώς. Νιώθω σαν νομάς. Είναι κουραστικό και μαγικό μαζί. Βαθιά μέσα μου θα ήθελα να μείνω σε ένα μέρος για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αλλά δεν ξέρω ποιο είναι αυτό. Σίγουρα έχω να πω ότι η Ελλάδα είναι από τα πιο ευλογημένα του κόσμου».
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
Όλες οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Πέλας. Κεντρική φωτό: Πάρκο Aviario Nacional, Κολομβία
