Η κόκκινη βίλα της οικογένειας Κλωναρίδου, των ιδιοκτητών της μεγάλης, ελληνικής ζυθοποιίας των αρχών του περασμένου αιώνα στέκει βουβή μέσα στο πάρκου Κλωναρίδου-Φιξ, στην Πατησίων. Μια μικρή διώροφη εξοχική κατοικία, που είχε κατασκευαστεί στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα. Η σημερινή της μορφή διαμορφώθηκε ύστερα από συνεχείς προσθήκες και επεκτάσεις. Φέρει πλούσιο εσωτερικό και εξωτερικό ζωγραφικό διάκοσμο, φιλοτεχνημένο από αξιόλογους καλλιτέχνες της εποχής, και, λόγω της σημαντικής ιστορικής και αρχιτεκτονικής της αξίας, έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Σήμερα βέβαια δεν κατοικείται. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000 στέγαζε απόγονο της οικογένειας, στο πλαίσιο άτυπου χρησιδανείου που απολάμβανε η οικογένεια από τον Κ. Φιξ κατά την αρχική πώληση της επιχείρησης. Αργότερα καταλήφθηκε από αστέγους και περιθωριακούς, που της προξένησαν μεγάλες φθορές από πυρκαγιά και διάφορες λεηλασίες.
Ο Ερρίκος Κλωναρίδης ήταν γόνος πλούσιας αθηναϊκής οικογένειας με ρίζες από τη Μικρά Ασία. Στο προάστιο των Κάτω Πατησίων, μεταξύ των οδών Πατησίων και Καυταντζόγλου, δημιούργησε το 1904 εργοστάσιο ζυθοποιίας με συνεργάτες τον Δρακούλη και τον αδελφό του Μιλτιάδη. Η περιοχή ακόμα ήταν αραιοκατοικημένη και έτσι το εργοστάσιο έγινε τοπόσημο της περιοχής.
Το 1930 η επιχείρηση Μ. και Ε. Κλωναρίδης πέρασε στα χέρια του Φιξ, που χρησιμοποίησε το εργοστάσιο για ένα διάστημα ως αποθήκη και μετά για την παραγωγή πάγου. Έτσι το όνομα του Φιξ ταυτίστηκε τελικά με το εργοστάσιο και του Κλωναρίδη με το τοπωνύμιο της περιοχής.
Δείτε ένα βίντεο με τη βίλα σήμερα:
Μέσα στη βίλα Κλωναρίδη έζησε η οικογένειά του μέχρι το 1977. Είχε δύο κόρες, την Ασπασία και τη Τζούλια, από τις οποίες η μια παντρεύτηκε, αλλά έχασε νωρίς τον σύζυγό της, ενώ η άλλη έμεινε ανύπαντρη και μόνη της μέσα στη βίλα. Το1987 ο Δήμος Αθηναίων της έκοψε το ρεύμα και για περίπου δώδεκα χρόνια έζησε μέσα στο σπίτι χωρίς ρεύμα. Το 1999 ο Δήμος της έκοψε και το νερό. Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα για την παρουσία της εκεί.
Σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά της: η βίλα είναι διώροφη, λιθόκτιστη, με υπερυψωμένο υπόγειο σε ορισμένα τμήματά της. Την αρχική της χρήση ως εξοχικής κατοικίας μαρτυρούν η απλουστευμένη εσωτερική διάταξή της και η εξωτερική της διαμόρφωση, χαρακτηριστική των κατοικιών -τύπου βίλας- που σχεδιάστηκαν κατά κόρον στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα.
Υστερα από την εξαγορά της από την οικογένεια Κλωναρίδη, χρησιμοποιήθηκε για να στεγάσει την οικογένεια, κατά τη συνήθεια που ήθελε την κατοικία των βιομηχάνων δίπλα στο εργοστάσιο, για την επισταμένη επίβλεψη των εργασιών. Λόγω του μεγάλου αριθμού των μελών της οικογένειας, επεκτάθηκε και απέκτησε διάφορα προκτίσματα. Γύρω της διατηρήθηκε ο ελεύθερος χώρος, που μετατράπηκε σταδιακά από περιβόλι σε αστικό κήπο. Στο πέρασμα του χρόνου η βίλα επεκτάθηκε δύο φορές, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες μιας οικογένειας που αυξανόταν σε μέλη, ενώ προστέθηκε σ' αυτήν ένα ισόγειο κτίσμα, που κατασκευάστηκε για να περιλάβει τους βοηθητικούς της χώρους. Αρχικά περιλάμβανε κουζίνα και χώρους υγιεινής, ενώ με την πώληση της επιχείρησης εγκαταστάθηκε εκεί ο επιστάτης του εργοστασίου.
Με πληροφορίες από enet.gr και akrokerama.blogspot.com
