Η Μαρίνα με υποδέχεται με χαρά. Είναι πολύ εκφραστική και ανήκει σίγουρα σε εκείνη την κατηγορία γυναικών που κόβει το μάτι τους. Δε σε κοιτάει για να σχολιάσει, αλλά για να καταλάβει. Να καταλάβει τι καπνό φουμάρεις. Μου αρέσει αυτό. Με το που ξεκινάμε να μιλήσουμε χτυπάει το τηλέφωνο. Πρόκειται για την αφαίρεση ενός jps μου λέει η Μαρίνα. Και γιατί να αφαιρεθεί δηλαδή το jps ρωτάω. «Αν θέλεις να κάνεις μια παρακολούθηση, πως αλλιώς θα γίνει;» απαντάει η Μαρίνα.
Η φαντασία αρχίζει να χορεύει γύρω από αστυνομικά μυθιστορήματα και κατασκοπευτικά έργα. Κάπως μπλέκεται ο Γκράχαμ Γριν και ο «Άνθρωπός μας στην Αβάνα», με την ελληνική ταινία «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» και με μια πληροφορία που διάβασα, ξώφαλτσα, πριν λίγο καιρό και την ξαναθυμήθηκα, για την μυστική παρακολούθηση στην αρχαιότητα και την κατάσκοπο Δαλιδά, η οποία πήρε από τους Φιλισταίους 1.100 κομμάτια ασήμι για να εκμαιεύσει από τον Σαμψών το μυστικό της υπεράνθρωπης δύναμής του. Για την ιστορία μόνο σας λέω ότι παριστάνοντας την ερωτευμένη μαζί του, τον πείθει να της πει το μυστικό του και όταν εκείνος την εμπιστεύεται και της ομολογεί πως για να μη χάσει τη δύναμή του δεν πρέπει να κόψει ποτέ τα μακριά του μαλλιά, εκείνη τον κοιμίζει στα γόνατά της και του τα κόβει, παραδίδοντάς τον έτσι ανίσχυρο στους Φιλισταίους.
-Υπάρχει όριο στη δουλειά ενός ντετέκτιβ; Μέχρι που φτάνετε στην παρακολούθηση;
«Όριο υπάρχει μόνο όσον αφορά τα προσωπικά δεδομένα του εκάστοτε πολίτη» μου λέει. «Από 'κει και πέρα, αν πρόκειται για την οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια ή παραβατική συμπεριφορά, για κλοπές για ναρκωτικά, εκεί μας επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε μέσω, είτε ηλεκτρονικής φύσεως, είτε ατομική παρακολούθηση, είτε οτιδήποτε».
-Κι αν ο πελάτης σου ζητήσει τέτοιου είδους έρευνα; Πάνω στην προσωπική ζωή του άλλου;
«Έχω συνεργασία με πολλά δικηγορικά γραφεία, από ποια άποψη... Ζητούν διατροφές ας πούμε. Δηλώνουν φερ’ ειπείν ότι δεν εργάζονται και μετά διαπιστώνουμε ότι εργάζονται. Εκεί επεμβαίνουμε εμείς για να βρούμε τα στοιχεία, ώστε να απαλλάξουμε τον άνθρωπο, ή όχι, από μια διατροφή που ο ίδιος ο νόμος του δίνει τη δυνατότητα να μην την δίνει. Ή μία εξαφάνιση που έχει πάρει τα παιδιά ο γονιός, ή αν η παράλληλη σχέση που μπορεί να έχει η σύζυγος ή ο σύζυγος επηρεάζει την κρίση του δικαστηρίου ως προς την επιμέλεια των παιδιών. Σε κάτι τέτοια παραθυράκια μπαίνουμε και πιστεύουμε ότι ακόμα κι αν μας γίνει μήνυση, έχει το δικαστήριο την ευχέρεια να μας απαλλάξει. Υπάρχει η ευελιξία του νόμου. Είναι κατά περίπτωση».
-Έχεις δεχτεί μηνύσεις, δηλαδή;
«Βέβαια, έχω δεχτεί μήνυση. Ήταν μια περίπτωση παρακολούθησης του πατέρα ενός βρέφους 11 μηνών. Το ζευγάρι είχε χωρίσει και κάθε φορά που το γύριζε σπίτι ο μπαμπάς, το μωρό ήταν αναστατωμένο. Θέλησε λοιπόν, η μητέρα να δει τι συμβαίνει. Όλα ήταν φυσιολογικά πλην μιας ή δυο φορές που του έριξε μια ξυλιά στα ποδαράκια, επειδή αυτό δεν ήθελε να φύγει από τις κούνιες κι έκλαιγε. Εγώ έχω την υποχρέωση ό,τι βλέπω να το αναφέρω, έτσι μου έκανε μήνυση ο πατέρας για ψευδορκία» λέει η Μαρίνα και συνεχίζει: «Και έπρεπε να αποδείξω το αναπόδεικτο. Βέβαια, ο συγκεκριμένος έχει κάνει μηνύσεις σε όσους βοηθούν τη σύζυγο, έχει προσωπικό θέμα με αυτήν και καταφέρεται σε όποιον τη βοηθάει. Έχει κάνει καμιά εικοσαριά μηνύσεις. Μια άλλη δύσκολη περίπτωση είναι οι διάφοροι έμποροι ναρκωτικών ή αυτοί που διακινούν γυναίκες ή διάφοροι άλλοι παράνομοι, οι οποίοι γνωρίζουν ότι παρακολουθούνται και εμείς κατά συνέπεια δεχόμαστε απειλές. Μιλάμε βέβαια για βαριά παρανομία».
Θέλω να μάθω τι σχέση ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ με την αστυνομία. Πως λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός. «Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα σύλληψης. Δίνω τα στοιχεία στην ασφάλεια και μας δίνει κάποια προστασία. Υπάρχει συνέργεια. Αλλά δεν παύει να πρέπει να καταθέσουμε κάθε φορά για ποιο λόγο βρεθήκαμε εκεί, ποιος ήταν ο εντολέας μας και λοιπά, οπότε αυτοί, οι διάφοροι παράνομοι, γνωρίζουν ποιος τους έδωσε στεγνά στην ασφάλεια. Οπότε, κατά περιόδους δέχομαι απειλές. Εκείνη την ώρα το παίζω ψύχραιμη αλλά πάρα πολλές φορές φεύγω από το γραφείο μου συνοδευμένη, δεν παίρνω το αυτοκίνητό μου, κινούμαι με τρένο, κατεβαίνω σε κάθε σταθμό, κοιτάζω ποιος θα ακολουθήσει, ποιος θα μπει ξανά στο βαγόνι μαζί με μένα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα παίρνω προφυλάξεις, μέχρι να δω ότι τα πράγματα έχουν ησυχάσει. Οι περισσότεροι είναι θρασύδειλοι, βέβαια» καταλήγει. Την ακούω και περιμένω τον Τζέισον Στέιθαμ να εμφανιστεί.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ ΣΤΗ ΜΟΙΧΕΙΑ
«Για πάρα πολλά χρόνια δούλευα με ετήσιες συμβάσεις σε εταιρείες, δηλαδή εμπορικής φύσεως δουλειές, τι προσφορές μπορεί να έδωσε ο ανταγωνιστής, μιμήσεις προϊόντων, πατέντες, τι έλεγχο συνεργατών μπορούμε να κάνουμε και τέτοια. Τι σημαίνει αυτό; Ότι εγώ είχα εξασφαλίσει ένα ετήσιο εισόδημα βρέξει -χιονίσει και ήμουν πάρα πολύ επιλεκτική στο ποια από τις άλλες δουλειές θα αναλάβω. Την τελευταία πενταετία όμως κι αυτό έχει αλλάξει, οι εταιρείες έχουν αρχίσει τις περικοπές, όπως όλοι, και αναγκαστικά μπήκα στον χορό των υποθέσεων τύπου παράλληλες σχέσεις, διαζύγια για επιτηρήσεις ανηλίκων, αναζητήσεις, κλοπές... Ένα μεγάλο κομμάτι είναι αυτό των εξαφανίσεων, οι οποίες κυρίως εστιάζουν στα πολύ νεαρά άτομα και στις μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους. Έρχονται σε μας γιατί παράλληλα με την ασφάλεια μπορούμε να βοηθήσουμε την έρευνα, αφού κινούμαστε ταυτόχρονα σε πέντε σημεία ενημερώνοντας πάντα ανά λεπτό τον πελάτη». Μου λέει αποκαλύπτοντας μερικά από τα μυστικά της δουλειάς.
Η Μαρίνα σχολιάζει την εποχή, την οικονομική κρίση που επηρεάζει τα πάντα, το βιοτικό επίπεδο που σέρνεται, τις ανθρώπινες συμπεριφορές που έγιναν πολύ ακραίες. «Εξαφανίζεται ο σύζυγος που έχει πάρα πολλές ευθύνες, πάει για τσιγάρα στην Αυστραλία» αστειεύεται. «Ακόμα και τα παιδιά, κάτω από την στέρηση, έχουν πια να αντιμετωπίσουν εκτός από την εφηβεία και την ενδοοικογενειακή ρήξη λόγω της ανέχειας. Πάρα πολλά παιδιά φεύγουν από το σπίτι. Πάρα πολλές κλοπές γίνονται από άτομα του περιβάλλοντος, από κοπέλες που εργάζονται στο σπίτι ή από άτομα της οικογένειας ή από τα ίδια τα παιδιά».
«Το κόστος ξεκινάει από 20 ευρώ η ώρα και αυξάνεται, αν είναι βράδυ, αν είναι εκτός Αττικής κλπ. Η τιμή αυξάνεται επίσης, εάν χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρονικά μέσα, αν παρακολουθήσουμε τις συνομιλίες μέσα στο αυτοκίνητο, αν θέλουμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο σε κάποια απόσταση κ.ά.»
Την ρωτάω τι παίζει με τις μοιχαλίδες και τους μοιχούς. Τους έχει επηρεάσει η κρίση αυτούς; «Δεν έχει αλλάξει κάτι. Αυτοί είναι σταθεροί. Κάθε μέρα με παίρνουν τηλέφωνο για να ενημερωθούν, για να μάθουν πως μπορούν να φτάσουν στο στόχο, πως γίνεται. Πολλές φορές είναι αποτρεπτικό το οικονομικό μέρος, το οποίο και ποικίλει βάσει των απαιτήσεων του πελάτη. Η προσωπική παρακολούθηση του ατόμου, γίνεται πάντα με μηχανή και αυτοκίνητο, δηλαδή ξεκινάει με τέσσερα άτομα πίσω από τον στόχο, όπως τον λέμε εμείς. Ας τον πούμε ύποπτο σε εισαγωγικά. Τα τέσσερα αυτά άτομα αντικαθίστανται ανά τέταρτο ή ανά μισή ώρα, ανάλογα. Το κόστος, λοιπόν, μιας τέτοιας παρακολούθησης ξεκινάει από 20 ευρώ η ώρα και αυξάνεται, αν είναι βράδυ, αν είναι εκτός Αττικής κλπ. Η τιμή αυξάνεται επίσης, εάν χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρονικά μέσα, αν παρακολουθήσουμε τις συνομιλίες μέσα στο αυτοκίνητο, αν θέλουμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο σε κάποια απόσταση κ.ά. Αυτό που κάνω εγώ σαν γραφείο είναι να ενημερώνω πάντα τον πελάτη κατά τη διαδικασία της παρακολούθησης για όποια εξέλιξη, ώστε να με κατευθύνει ο ίδιος βάσει των οικονομικών του πως να κινηθώ ή ακόμα και να μπορέσει να περάσει να δει μόνος του τον στόχο εάν το επιθυμεί, πιχί σε κάποιο εστιατόριο, να τσεκάρει με ποιον ή με ποια τρώει. Όλοι όσοι έρχονται εδώ κατέχονται από ένα τεράστιο στρες, θέλουν να μάθουν τα πάντα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Οπότε, η συνεχής τροφοδότηση από την πλευρά μου, τους ηρεμεί κάπως και καθησυχάζονται. Από την άλλη, διασφαλίζω ότι δεν θα πέσουμε σε οποιαδήποτε παρανόηση η δυσπιστία με τον πελάτη μου και θα μείνουμε και οι δυο ευχαριστημένοι».
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ-ΓΑΤΕΣ, ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ-ΜΠΟΥΦΟΙ
Και όλοι όσοι έρχονται εδώ έχουν όντως θέμα ή μπορεί απλά να ζηλεύουν; Έχω κι εγώ τις απορίες μου. «Να σου πω. Κάνοντας μια αναδρομή μέσα στα χρόνια διαπιστώνω ότι οι άντρες την πατάνε ως προς το θέμα αυτό. Πάρα πολλές φορές είναι καχύποπτοι χωρίς να έχουν ενδείξεις και χωρίς να έχουν καν σωστό κριτήριο. Ξέρεις ποιο είναι το κριτήριο των ανδρών; Καθαρά το πόσο συχνά συνευρίσκονται με τη γυναίκα τους. Το πόσο συχνά η γυναίκα δεν αρνείται να κάνει σεξ μαζί τους. Εάν αυτή η συνεύρεση αραιώσει, αυτοί θεωρούν αυτομάτως ότι υπάρχει πρόβλημα. Δηλαδή δε συνυπολογίζουν καθόλου την παράμετρο Μαίρη Παναγιωταρά, που λέω κι εγώ» σχολιάζει αναφερόμενη στον πολύπλευρο ρόλο της γυναίκας, συζύγου, επαγγελματία, μητέρας, οικιακής βοηθού και ερωμένης.
«Το 90% των αντρών πέφτει σε αυτή τη λούμπα. Ένα 10% μόνο από αυτούς που έρχονται είναι πιο συνειδητοποιημένοι και με ένα πρόβλημα που όντως έχει υπόβαθρο. Αντιθέτως, οι γυναίκες έχουν όλες πέσει μέσα 100%. Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει με εμάς. Είμαστε απίστευτες και χαίρομαι που ανήκω σε αυτό το φύλο. Έχουμε καταπληκτική αντίληψη, παρατηρούμε τις αλλαγές πολύ σωστά πάνω στον σύντροφό μας, έχουμε διαίσθηση που οφείλουμε να την εμπιστευόμαστε. Όσες γυναίκες έχουν έρθει εδώ, το αποτέλεσμα δικαίωσε την υποψία τους. Με τους άντρες τρία πουλάκια κάθονται...» συνεχίζει για να θυμηθεί μια χαρακτηριστική, γλυκόπικρη ιστορία: «Είχα μία φορά έναν ανώτατο αξιωματικό του ναυτικού, ο οποίος είχε τρομερό θράσος. Ήρθε εδώ μαινόμενος ως ταύρος σε υαλοπωλείο. Είχε βάλει στο μάτι τη γυναίκα του γιατί αυτή ήθελε να βγει στην αγορά εργασίας. Τα παιδιά τους ήταν μεγάλα, η ίδια ήταν νέα ακόμα, καμιά σαρανταριά, οπότε αυτή η μεταβατική περίοδο για αυτήν εξόργισε τον άντρα, ο οποίος την κατηγόρησε για τι άλλο; Για άρνηση του σεξ. «Εγώ που έχω μπιμ όλη την Αθήνα; Σε εμένα να συμβαίνει αυτό;» μου λέει, οπότε δεν άντεξα κι εγώ, του την είπα και ήρθαμε σε σύγκρουση. Γιατί ο ίδιος και τσιλιμπούρδιζε και είχε παράλληλη σχέση. Η γυναίκα του φυσικά, ήταν τύπος και υπογραμμός. Πως ισορροπούν αυτοί οι άντρες;» αναρωτιέται χωρίς η 30χρονη εμπειρία της στο επάγγελμα να της έχει ακόμα δώσει την απάντηση. Άβυσσος η ψυχή των ανδρών.
«Ένστικτο ναι» μου λέει. «Έχοντας ένα στοιχείο μπορώ να το ερμηνεύσω. Για παράδειγμα αν άκουσες πριν στο τηλέφωνο που έλεγα ότι το απόγευμα θα δώσω κάποια στοιχεία... Ε, αυτή η περίπτωση ήταν ενός άντρα, που μου είπαν ότι τον είχαν δει με την ερωμένη του, την προηγούμενη μέρα, σε κάποιο σεξοξενοδοχείο, αλλά αυτή τη φορά μπήκε σε άλλο ξενοδοχείο της παραλιακής, μόνος του. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η ερωμένη ίσως να έρθει αργότερα, ίσως να περιμένει ήδη στο δωμάτιο ή να μην είναι καν αυτή που ξέρουμε και να πάει με μια καινούργια. Από τις περιγραφές λέω, να δεις που αυτή εργάζεται εκεί. Και όντως αυτό επεδείχθη, ότι ήταν η ρεσεψιονίστ στο ίδιο το ξενοδοχείο». Αποφεύγω να κάνω σχόλιο τύπου τς,τς,τς για τον ακατανόμαστο κύριο. Ας τα λύσει με τη γυναίκα του.
«Οι άντρες την πατάνε ως προς το θέμα απιστία. Πάρα πολλές φορές είναι καχύποπτοι χωρίς να έχουν ενδείξεις και χωρίς να έχουν καν σωστό κριτήριο. Ξέρεις ποιο είναι το κριτήριο των ανδρών; Καθαρά το πόσο συχνά συνευρίσκονται με τη γυναίκα τους. Το πόσο συχνά η γυναίκα δεν αρνείται να κάνει σεξ μαζί τους».
Ρωτάω την Μαρίνα, όμως, αν αναλαμβάνει όλες τις υποθέσεις ή αν έχει αρνηθεί και κάποιες. «Αυτό που πάντα ρωτάω, αν έρθει μια γυναίκα και μου πει πολύ άσχημα πράγματα, είναι “αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει τρίτο πρόσωπο, εσείς μέσα σε αυτή τη σχέση είσαστε ευχαριστημένη, υπάρχει ποιότητα;”. Αν μου πούνε ότι δεν είναι καλά, τους λέω ότι έχουν όλους τους λόγους για να χωρίσουν, χωρίς να δαπανήσουν χρήματα για την παρακολούθηση. Καμία όμως δεν πείθεται από αυτό. Όλες θέλουν να το μάθουν. Το κέρατο θα τους βοηθήσει να φύγουν. Θα τους δώσει τη δύναμη να το πάρουν απόφαση. Πολλές όμως, ακόμα κι αν το ανακαλύψουν κάνουν πίσω τελικά και το δέχονται, είτε γιατί είναι του χαρακτήρα τους η κλάψα και η μουρμούρα είτε γιατί –αυτές είναι συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας- έχουν θυσιάσει πολλά, έχουν βοηθήσει τον άντρα να σταθεί στα πόδια του, έχουν βάλει πλάτη στην καριέρα του και όταν αυτός έρθει αντιμέτωπος με τα υπαρξιακά του και αρχίσει να το παίζει γκόμενος, δεν έχουν κουράγιο πλέον να φύγουν γιατί κρέμονται οικονομικά από αυτόν. Άλλες πάλι, δεν φεύγουν γιατί δεν θέλουν να διευκολύνουν την ερωμένη. Πιστεύουν ότι μένοντας της το κάνουν δύσκολο, την εκδικούνται. Δεν της τον χαρίζουν». Ούτε εδώ διακόπτω την Μαρίνα για να επαναλάβω το αποκαρδιωτικό τς,τς,τς που σκέφτομαι για αυτό το τελευταίο είδος γυναίκας. Η παθητικότητα είναι λίγη μπροστά στο μέγεθος της εγκατάλειψης που η ίδια έχει χαρίσει στον εαυτό της. Συνεχίζουμε όμως, στο θέμα μας: «Και φυσικά, υπάρχει και μια σπάνια κατηγορία αντρών που μετά το κέρατο και την αποκάλυψη αυτού, γίνονται αρνάκια. Ζητάνε συγνώμη, αφήνουν στη γυναίκα πλήρη ελευθερία και πρόσβασης στα κινητά του, στο φέισμπουκ, στα πάντα, οπότε εκεί η γυναίκα θα δώσει μία ευκαιρία» εξηγεί η Μαρίνα μεταφέροντας την πείρα της. Η ελληνική ταινία με τον φίλο τον Λευτεράκη, που λέγαμε πριν.
Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΣΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛ ΜΙΝΤΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΣ
«Τα σόσιαλ μίντια δεν μας το έχουν κάνει πιο εύκολο. Αντιθέτως, μας δυσκολεύουν γιατί χρειάζεται να επιστρατεύσουμε νέα επαγγέλματα, εξειδικευμένους χάκερ και λοιπά. Πριν ήταν πιο εύκολα. Εγώ να φανταστείς έκανα παρακολουθήσεις πριν τα κινητά τηλέφωνα. Από την εποχή του γουίκι τόκι» μου λέει και πάνω που θα την ρωτούσα πως μπήκε στη δουλειά μου το λέει μόνη της: «Δεν βγαίνω στη δουλειά πλέον. Μπήκα φοιτήτρια ένα καλοκαίρι και έκανα λάντζα για να βγάλω κάνα χαρτζιλίκι. Τελείωσα Νομική αλλά μόνο τα βιβλία μου έχουν μείνει, τίποτα άλλο. Τότε δεν υπήρχαν ούτε κομπιούτερ, ούτε τίποτα. Στην αρχή με έστελναν να πληρώνω λογαριασμούς, να σηκώνω κανένα τηλέφωνο, να ανοίγω το γραφείο το πρωί. Με την κουλτούρα της φοιτήτριας, το χλεύαζα όλο αυτό, τι γίνεται εδώ έλεγα, παρακολουθεί ο ένας τον άλλον και τι πράγματα είναι αυτά; Άντε να δουλέψω να πάρω κανένα χαρτζιλίκι και να σηκωθώ να φύγω. Μετά όμως, όταν με αναβάθμισαν και χρειάστηκε να κρατάω τα στοιχεία την ώρα που τα έδινε ο πελάτης και άκουγα τις ιστορίες των ανθρώπων, το γιατί και το πως έφτασαν να ζητήσουν τη βοήθεια ενός ντετέκτιβ, έχοντας εξαντλήσει πλέον όλα τα περιθώρια, τότε άλλαξα γνώμη για το επάγγελμα. Διαπίστωσα ότι κανένας δεν το κάνει γιατί είναι η κατίνα της γειτονιάς και θέλει να μάθει κουτσομπολιά. Το κάνει γιατί υπάρχει πρόβλημα και το κυριότερο, αυτοί οι άνθρωποι υποφέρουν. Και όταν πια άρχισα και τις παρακολουθήσεις, ανέβηκα, κοπελίτσα τότε, στις μηχανές, ανέβηκε και η αδρεναλίνη και με τρέλανε όλο αυτό. Βέβαια, με τρέλανε και η πολυπλοκότητα που έχει η δουλειά μας».
«Τα σόσιαλ μίντια δεν μας το έχουν κάνει πιο εύκολο. Αντιθέτως, μας δυσκολεύουν γιατί χρειάζεται να επιστρατεύσουμε νέα επαγγέλματα, εξειδικευμένους χάκερ και λοιπά. Πριν ήταν πιο εύκολα. Εγώ να φανταστείς έκανα παρακολουθήσεις πριν τα κινητά τηλέφωνα. Από την εποχή του γουίκι τόκι»
»Στην πορεία, βέβαια, ερωτεύτηκα κι έναν άντρα που ήταν ήδη στο χώρο. Είχε το δικό του γραφείο. Είχε παραιτηθεί από την τότε ΚΥΠ, την τωρινή ΕΥΠ, με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Ο άντρας μου δολοφονήθηκε το 1998 πάνω σε μια υπόθεση ατομικής χρηματαποστολής, την οποία είχε αναλάβει». Η συζήτηση έχει αλλάξει ύφος. Η Μαρίνα θέλει να ξαναθυμηθεί τις σκοτεινές σελίδες τις ζωής της: «Κυρίως ασχολείτο με ναυτιλιακά θέματα, τα οποία εγώ αγνοώ παντελώς. Τον σκότωσαν και του έκλεψαν 60 εκατομμύρια δραχμές. Δυστυχώς αισθανόταν μεγάλη αυτοπεποίθηση για τον εαυτό του και μεγάλη σιγουριά. Του έλεγα να μην μεταφέρει Σάββατο χρήματα γιατί θα έπρεπε ή να τα έχει πάνω του ή στο χρηματοκιβώτιο. Όπως αποδείχθηκε ο δολοφόνος ήταν ένας τύπος του κτηρίου, μπαινόβγαινε εδώ μέσα, κακομοίρης στην εμφάνιση, τον βοηθούσε ο άντρας μου, τον λυπόταν, τον έστελνε για θελήματα και τον χαρτζιλίκωνε. Εκείνη, την ημέρα ο άντρας μου από λάθος τού είχε πει ότι έχει 60 εκ. δραχμές πάνω του και πολύ απλά ο τύπος μπήκε και τον σκότωσε με το ίδιο του το όπλο. Είχαμε και οι δύο άδεια οπλοφορίας, αλλά εγώ την παρέδωσα αμέσως μετά το γεγονός». Η περιγραφή της Μαρίνας είναι αναλυτική και σύντομη.
Η τραγική ειρωνεία της ζωής. Δεν του προέκυψε μέσα από τη δυσκολία του ίδιου του επαγγέλματος αλλά από έναν τυχάρπαστο. Η μοίρα και τα παιγνίδια της. «Μετά από αυτό διαταράχτηκε η οικογενειακή μας και η οικονομική μας ισορροπία» συνεχίζει η Μαρίνα. Διαθέτει τη δύναμη και την αντοχή της γυναίκας που έχει δουλέψει πολύ σκληρά. Για να μη χάσει της φίλες της μου λέει, αλλάζοντας διάθεση και ελαφραίνοντας το κλίμα, έδινε ραντεβού για καφέ μαζί τους αξημέρωτα πριν τη δουλειά. Μάλιστα, επειδή ήμουν η μόνη που δούλευα τότε και ήμουν ντυμένη για την ημέρα, ενώ οι άλλες ήταν πιο casual, είχε βγει και η πετυχημένη ατάκα από μια φίλη μου: «καλώς την να, πάλι κομπλέ το περίπτερο σήμερα».
Πριν κλείσουμε την κουβέντα μας την ρωτάω για την 26χρονη κόρη της. Θέλει κι αυτή να γίνει ντετέκτιβ; «Όχι, θέλει να γίνει εισαγγελέας, το λέει από δέκα ετών. Πίστευα ότι το είδε σε κάποια σειρά και της κόλλησε. Αλλά τελικά, το εννοεί. Και η πλάκα είναι που μου λέει “μαμά, άμα έχω καμιά τέτοια υπόθεση θα σε ρωτάω ε; Θα μου λες τίποτα”».
Facebook Μαρίνα Παπαγιάννη
