Μετά από ένα μήνα ανάρρωσης, η Φιόνα -όπως ονομάζεται η τυφλή γάτα, που κακοποιήθηκε στη Φολέγανδρο- έφτασε αεροπορικώς στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε στο καινούργιο σπίτι της.
Αίσιο τέλος είχε η περιπέτεια για την τυφλή γάτα, η οποία κακοποιήθηκε άγρια από δύο ανήλικα αγόρια σε άδεια πισίνα ξενοδοχείου στη Φολέγανδρο.
Η Φιόνα υιοθετήθηκε από την Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, ψυχολόγο και ιδρύτρια της Ελληνικής Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων-Οδηγών «Λάρα».
Η κα. Γκέρτσου γεννήθηκε χωρίς όραση και είναι πολύ γνωστή για τη δράση της, όσον αφορά στην ευαισθητοποίηση των πολιτών απέναντι στα άτομα με προβλήματα όρασης.
Η ηλικίας περίπου ενός έτους Φιόνα ζούσε αδέσποτη στη Φολέγανδρο. Την φρόντιζε, μαζί με τις άλλες αδέσποτες γάτες της περιοχής, η ιδιοκτήτρια ενός ξενοδοχείου. Τον περασμένο μήνα, η Φιόνα έπεσε θύμα άγριας κακοποίησης από δύο ανήλικα αγόρια.
Την κυνήγησαν γύρω από την άδεια πισίνα του ξενοδοχείου κι όταν η τυφλή γατούλα παγιδεύτηκε, το ένα από τα παιδιά άρχισε να την κλωτσάει αλύπητα, ενώ το άλλο βιντεοσκοπούσε με το κινητό του.
Η κακοποίηση καταγράφηκε στην κάμερα του ξενοδοχείου και μετά από καταγγελίες, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου άσκησε δίωξη εναντίον των παιδιών για την κακοποίηση της γάτας και σε βάρος των γονέων τους για παραμέληση ανηλίκου.
Η γάτα κατάφερε να επιζήσει και μεταφέρθηκε σε κτηνιατρείο στη Σαντορίνη.
Μετά από ένα μήνα ανάρρωσης, η Φιόνια έφτασε αεροπορικώς στην Αθήνα και μεταφέρθηκε στο καινούργιο σπίτι της.
Η συνάντησή της με την Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου ήταν καρμική: η γατούλα έδειξε να εμπιστεύεται αμέσως τη νέα ιδιοκτήτριά της, χουχουρίζοντας μέσα στην αγκαλιά της. «Είμαι βέβαιη ότι ένας τυφλός άνθρωπος μπορεί να νιώσει καλύτερα τι βιώνει ένα τυφλό ζώο και η Ιωάννα-Μαρία καθημερινά μας αποδεικνύει ότι η τυφλότητα δεν αποτελεί απροσπέλαστο εμπόδιο για την ίδια…» έγραψε η Ελένη Ηλιοπούλου του zoosos.gr. Η κα Ηλιοπούλου πρωτοστάτησε στην δημοσιοποίηση της κακοποίησης και στην υιοθεσία της γατούλας.
Η Ιωάννα-Μαρία έκανε γνωστή την υιοθεσία του ζώου από την ίδια μέσω φέισμπουκ
Συγκεκριμένα έγραψε: «Για εμένα, η υιοθεσία της πέρα από δεδομένη, είναι και βαθιά συμβολική. Μέσα από την πράξη αυτή θα ήθελα να υπενθυμίσω πως ακόμα και σήμερα, οποίο ζωντανό πλάσμα «μειονεκτεί απέναντι στην κοινωνία των κανονικών», επειδή είναι «ανάπηρο», «τυφλό», «λειψό», «μη ικανό»…… καταδικάζεται σε αποκλεισμό, στιγματισμό, ψυχική και σωματική κακοποίηση. Όμως τελικά, η «τελειότητα των δήθεν ισχυρών» ηττάται, ακριβώς από αυτές κι αυτούς που επιχείρησαν να καταδικάσουν…»
