«Αυτό το κορίτσι είναι άστεγο και έχει κάνει τη φωλιά του δυο τετράγωνα μετά το βιβλιοπωλείο του ΙΑΝΟΥ (Τυχαίο; Δεν νομίζω) . Πέρασα χτες τρέχοντας σχεδόν αφηρημένη αλλά φαίνεται ότι το μάτι μου έπιασε με την άκρη του αυτήν την εικόνα. Έβαλα την όπισθεν και γύρισα πίσω. "Γεια σας", της λέω, "τι διαβάζετε;" "Ψυχολογία", μου λέει χαμογελαστότατη. "Αλήθεια;" λέω κοχλάζοντας από ενθουσιασμό. "Εχουμε τα ίδια χούγια. Κι εμενα στα ζόρια τα βιβλία είναι το σωσίβιό μου. Ποιο βιβλίο θέλετε; Να πεταχτώ στον ιανό να φέρω ένα;" "Δεν χρειάζεται να το αγοράσετε. Φέρτε μου κανένα που έχετε διαβάσει", μου είπε διακριτικά το κορίτσι μας που ήξερε καλύτερα απ΄όλους πως τα βιβλία δεν ανήκουν σε κανέναν. Είναι για να χαρίζονται, να αλλάζουν χέρια. Είναι ολων μας το γιατρικό, έπρεπε να τα δίνει το εθνικό σύστημα ψυχικής υγείας» γράφει η συγγραφέας και καθηγήτρια πανεπιστημίου, Λένα Διβάνη, σε ένα ποστ της στο φέισμπουκ και καταφέρενει να σε κάνει να ανατριχιάσεις με την ανάγνωση της κάθε λέξης.
Ένα υπέροχο μήνυμα, μια βαθιά αλήθεια συνοψισμένη μέσα σε μία παράγραφο.
