«Εγκληματικό να νιώθεις ανώτερος από το παιδί σου. Να ελέγχεις τα συναισθήματα, τις σκέψεις του» 

Ο Στέφανος Ξενάκης, συγγραφέας δύο βιβλίων που έχουν αγαπηθεί, «Το δώρο» και «Κάπταιν. Γράμματα στον μπαμπά μου» (και τα δύο από Key Books), εμπνευστής του μαθήματος αξιών και αυτογνωσίας «Ναι, μπορώ», συνηθίζει να μοιράζεται τις σκέψεις του μέσα από το λογαριασμό του στο Facebook, παρακινώντας μας να σκεφτούμε διαφορετικά την καθημερινότητα, τους γύρω μας και κυρίως τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η νέα του ανάρτηση είναι «περί διαφορετικότητας», όπως την τιτλοφορεί, και αρχίζει με την ιστορία της διάσημης μπαλαρίνας Gillian Lynne, που όταν ήταν μικρό κορίτσι οι γιατροί έλεγαν στους γονείς της ότι πάσχει από υπερκινητικότητα.

Διαβάστε το κείμενο του Ξενάκη:

«ΠΕΡΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

»Το συγκεκριμένο κοριτσάκι ήταν δεν ήταν 10 χρονών. Οι γονείς του ήταν ιδιαίτερα ανήσυχοι. Ο ένας μετά τον άλλο, οι γιατροί τους έλεγαν ότι είχε υπερκινητικό σύνδρομο (ΔΕΠ/Υ). Ήταν να σκάσουν. Μέχρι που κάποιος τους σύστησε να το δει κι ένας μουσικός. Ο τύπος λοιπόν είδε το κοριτσάκι μαζί με τους γονείς του κι όντως η μικρή ήταν σε μια συνεχή κίνηση. Ζήτησε από τους γονείς του να μείνει για λίγο μόνος μαζί του. Μετά από μισή ώρα βγήκε έξω χαμογελώντας και κρατώντας τρυφερά το κοριτσάκι που πια χαμογελούσε και αυτό.

»”Μην ανησυχείτε. Το κοριτσάκι σας δεν έχει υπερκινητικό σύνδρομο. Όντως κινείται συνέχεια. Και ξέρετε γιατί; Γιατί είναι χορεύτρια”.

«”Μην ανησυχείτε. Το κοριτσάκι σας δεν έχει υπερκινητικό σύνδρομο. Όντως κινείται συνέχεια. Και ξέρετε γιατί; Γιατί είναι χορεύτρια”»

»Το κοριτσάκι αυτό έμελλε να γίνει η διάσημη μπαλαρίνα Gillian Lynne, η οποία έγραψε τις χορογραφίες των περισσότερων musical του Andrew Lloyd Webber, μεταξύ των οποίων του CATS και του PHANTOM OF THE OPERA. (πέθανε πλήρης κι ευτυχισμένη στα 92 της προ 3ετίας).

»Εάν δεν βρισκόταν ο συγκεκριμένος μουσικός στο δρόμο της οικογένειάς της, το συγκεκριμένο κοριτσάκι θα ζούσε την υπόλοιπη ζωή του με τη ρετσινιά της ”εγκεφαλικής δυσλειτουργίας” δυστυχισμένη κι απομονωμένη από το σκοπό της ζωής της.

»Πρόσφατα έβλεπα ξανά την εξαιρετική ομιλία της Susan Cain στο TEDx για τη δύναμη των εσωστρεφών (the power of introverts). Σε 18 λεπτά η Cain εξήγησε πώς είναι να είσαι και να νιώθεις εσωστρεφής, ντροπαλός και συχνά απομονωμένος, σε ένα κόσμο που σε θέλει ντε και καλά ανοιχτό κι επικοινωνιακό. Την ομιλία την έχουν δει εκατομμύρια άνθρωποι κι έχει σώσει άλλα εκατομμύρια εσωστρεφείς και πάρα πολλούς από εμάς που νομίζαμε ότι το να είσαι εξωστρεφής είναι κανόνας και πανάκεια.

«Σε 18 λεπτά η Cain εξήγησε πώς είναι να είσαι και να νιώθεις εσωστρεφής, ντροπαλός και συχνά απομονωμένος, σε ένα κόσμο που σε θέλει ντε και καλά ανοιχτό κι επικοινωνιακό»

»Συχνά θέλουμε να ξορκίσουμε καταστάσεις και συναισθήματα (θλίψη, θυμός, εσωστρέφεια, ζήλεια και άλλα ”αρνητικά”) τα οποία μόνο κακά δεν είναι (αν δεν χρονίσουν). Είναι ακριβώς αυτά που χρειαζόμαστε εκείνη τη στιγμή για να πάμε πιο κάτω.

»Πρόσφατα είχα ένα live με τον φίλο μου τον Vassilis Vassiliadis ο οποίος εξηγούσε πόσο εποικοδομητικό είναι το να νιώθεις μπερδεμένος. (εάν νιώθεις μπερδεμένος, αυτομάτως είσαι ξεκάθαρος ότι είσαι μπερδεμένος, άρα είσαι λιγότερο μπερδεμένος και μόνο που γνωρίζεις ότι είσαι μπερδεμένος)

»Ζούμε σε ένα κόσμο που κρίνουμε τα πάντα και τους πάντες (εάν είναι διαφορετικοί από εμάς). Τα social στην υπερβολή τους δεν κάνουν καλό (προτείνω το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ Social Dilemma, για όποιον έχει NETFLIX). Έχουμε διαχωριστεί σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, σε gay και straight, σε ψεκασμένους και μη (εννοείται οι άλλοι ψεκασμένοι - ποτέ εγώ), σε υποστηρικτές και αρνητές, σε αυτούς που ασχολούνται με την αυτοβελτίωση και τους ”άλλους”, σε vegan και τους απαράδεκτους που τρώνε κρέας.

«Έχουμε διαχωριστεί σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, σε gay και straight, σε ψεκασμένους και μη (εννοείται οι άλλοι ψεκασμένοι - ποτέ εγώ), σε υποστηρικτές και αρνητές, σε αυτούς που ασχολούνται με την αυτοβελτίωση και τους ”άλλους”»

»Το να είσαι vegan ή να ασχολείσαι με την αυτοβελτίωση, ΔΕΝ σε κάνει καλύτερο άνθρωπο (από τον άλλο). Σε κάνει καλύτερο άνθρωπο από αυτό που ήσουν και καλά κάνεις και το κάνεις. Μόνο μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον άλλο. ”Η σύγκριση είναι ο κλέφτης της χαράς” είχε πει ένας εξαιρετικός ομιλητής. Και στην υπερβολή της η σύγκριση είναι η αφετηρία του διαχωρισμού και του ρατσισμού.

»Όσο είμαστε άνθρωποι, θα είμαστε διαφορετικοί. Πέρα για πέρα ισότιμοι όμως.

«”Η σύγκριση είναι ο κλέφτης της χαράς” είχε πει ένας εξαιρετικός ομιλητής. Και στην υπερβολή της η σύγκριση είναι η αφετηρία του διαχωρισμού και του ρατσισμού»

»Κι όσοι είμαστε γονείς να μην ξεχνάμε ότι και τα παιδιά μας είναι εντελώς ΙΣΟΤΙΜΑ με μας. Ναι είμαστε γονείς, ναι έχουμε ευθύνη για το μεγάλωμα, τις αξίες, τις αρχές και τα όρια. Όμως είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ να νιώθεις ανώτερος από το παιδί σου και να επιχειρείς μόνιμα να ελέγχεις τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις προτιμήσεις και τα ταλέντα τους επειδή ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ. (θυμηθείτε το παράδειγμα της Gillian Lynne). Προ ετών είχα παρακολουθήσει μια εξαιρετική ομιλία ενός εκπαιδευτικού. Θυμάμαι μας είχε συμβουλέψει να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας ΙΣΟΤΙΜΑ. Όταν τον είχε ρωτήσει μια κυρία πώς ορίζει το ισότιμα, απάντησε να τους συμπεριφερόμαστε ως ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ. Νομίζω δεν θα μπορούσε να λεχθεί καλύτερα.

»Πρόσφατα σε μια ομιλία είχα αναρωτηθεί γιατί άραγε να θεωρούμε ότι ένα ανθρώπινο σώμα ή ψυχή είναι ανώτερης αξίας από το σώμα και την ψυχή ενός ζώου, π.χ. ενός σκύλου. (επιτέλους κακουργηματική πράξη πλέον ο βασανισμός ζώων) Ένας τύπος μου είπε ότι διαφωνούσε κάθετα κι ότι η αξία ενός ανθρώπου είναι μακράν ανώτερη από την αξία ενός σκύλου. ”Αυτό το λες επειδή είσαι άνθρωπος. Τι απάντηση θα έδινε ένας σκύλος άραγε;” (θα είχαν πάμπολλα να σούρουν σε μας τους ανθρώπους τα ζώα μόνο και μόνο για την καταστροφή του πλανήτη, εάν μπορούσαμε να τα καταλάβουμε) Άσε που όποιος έχει σκύλο ξέρει πολύ καλά ότι την καλοσύνη που θα δει στα μάτια του, σπάνια θα τη συναντήσει στα μάτια άλλου ανθρώπου.

«Όποιος έχει σκύλο ξέρει πολύ καλά ότι την καλοσύνη που θα δει στα μάτια του, σπάνια θα τη συναντήσει στα μάτια άλλου ανθρώπου»

»Την επόμενη φορά που θα πάω να κρίνω έναν άνθρωπο λοιπόν ας το ξανασκεφτώ. (άλλο κρίνω μια συμπεριφορά, άλλο έναν άνθρωπο)

»Ήταν χρόνια πολλά πριν κι ο Arthur Miller ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας το είχε πει σε μια συνέντευξη:

»”Το να κρίνεις είναι εύκολο. Το να κατανοήσεις είναι το δύσκολο”.

»Είχε απόλυτο δίκιο. Στην κατανόηση νομίζω είναι το νόημα όλης της ζωής.

»Tip: Ξεκίνα να κατανοείς πρώτα τον εαυτό σου. Η σχέση με τον εαυτό μας νομίζω η πιο πολύπαθη σχέση.

»Καλή Κυριακή σε όλους μας».

Δείτε την ανάρτηση του Στέφανου Ξενάκη:

Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram

φωτό: Stefanos Xenakis / Facebook