Η Τέχνη: Ουσιαστικό, γένους θηλυκού. Η λέξη ορίζεται ως «το σύνολο της ανθρώπινης δημιουργίας με βάση την πνευματική κατανόηση, επεξεργασία και ανάπλαση, κοινών εμπειριών της καθημερινής ζωής σε σχέση με το κοινωνικό, πολιτισμικό, ιστορικό και γεωγραφικό πλαίσιο στο οποίο διέπονται».
Ίσως με έναν αναμενόμενο τρόπο, μα παράλληλα εξαιρετικά εύστοχα και πετυχημένα, μία καλλιτεχνική ομάδα από την Αθήνα βαπτίζει τον εαυτό της Η_ΑRT και ξεκινά το δημιουργικό ταξίδι της, με κύριο στόχο να μιλήσει για τη θέση των ανθρώπων μέσα στην κοινωνία, αλλά και για τα ανθρώπινα δικαιώματα πάνω από τα οποία πρέπει ως πολίτες να σκύψουμε, να τα αφουγκραστούμε, να σκεφτούμε λίγο πιο ουσιαστικά προκειμένου να πετύχουμε την οριστική υλοποίηση τους.
Είναι η Χριστιάνα, ο Βασίλης και η Τζένα Βιέτ, τρεις άνθρωποι που ξεκίνησαν μαζί την Η_ΑRT, θέλοντας όπως μας είπαν να εκφράσουν με κάποιον τρόπο την αγάπη τους για τέχνη και δημιουργία. «Ουσιαστικά πρόκειται για μία ανοιχτή καλλιτεχνική ομάδα, μία κολεκτίβα, παρόλο που το πρότζεκτ ξεκίνησε από εμάς τους τρεις. Είμαστε ανοικτοί σε προτάσεις και συνέργιες και, φυσικά, σε νέα μέλη που θα ήθελαν να προστεθούν και να δουλέψουν μαζί μας», λένε, προλογίζοντας την ιδέα τους για μία ομάδα, η οποία ουσιαστικά θέλει να μιλήσει για τα δικαιώματα του ατόμου μέσα από τη δύναμη της φωτογραφίας.
«Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι απλώς μία ακόμα αφορμή για να στείλουμε ένα μήνυμα, γύρω από τις ελευθερίες του ανθρώπου, που θα έπρεπε να είναι κάτι το αυτονόητο αλλά δυστυχώς δεν είναι», εξηγούν στην τηλεφωνική συνομιλία μας. «Ζούμε σε μία εποχή κατά την οποία η ελευθερία του ατόμου βάλλεται διαρκώς, ειδικά στους καιρούς της πανδημίας που έχουμε κληθεί να αντιμετωπίσουμε. Πόσο ελεύθεροι έχουμε καταλήξει να είμαστε τελικά μέσα σε όλο αυτό που ζούμε; Και πόσες ελευθερίες μας έχουν απομείνει στον βωμό της ατομικης ευθύνης και του φόβου για την υγεία;». Δεν γίνεται να μην τους ρωτήσω αν θεωρούν πως σήμερα, στην αυγή του 2021, έχουν κερδηθεί τουλάχιστον κάποιες σημαντικές και ουσιαστικές μάχες προς την ισότητα των ατόμων, την ελευθερία του λόγου, το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να είναι αυτό που επιθυμεί να είναι. «Σίγουρα έχουν γίνει πολλά βήματα. Πολλά και σημαντικά. Θα μπορούσες να πεις ότι είμαστε σε έναν καλό δρόμο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι διανύουμε μία περίοδο όπου όλα αλλάζουν. Είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες που πρέπει να κρατηθούν μετά απ' όλο αυτό που ζούμε τώρα. Έπειτα, τίποτα δεν θα είναι πλέον το ίδιο και εμείς απλά ελπίζουμε πως ό,τι αλλάξει θα αλλάξει προς το καλύτερο».
Η πρώτη φορά που ο κόσμος γιόρτασε την Ημέρα της Γυναίκας ήταν στις 28 Φεβρουαρίου του 1909 στη Νέα Υόρκη, με μία μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας η οποία διοργανώθηκε από το - τότε- Σοσιαλιστικό Κόμμα Αμερικής. Δύο χρόνια αργότερα η Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών του 1910 επέλεξε την 8η ημέρα του Μάρτη, προτείνοντας να καθιερωθεί η συγκεκριμένη ημερομηνία ως «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας», κάτι που άρχισε να τηρείται σταδιακά σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Από το 1917 και μετά, από τη στιγμή που οι γυναίκες της Σοβιετικής Ένωσης κατάφεραν να κατακτήσουν το δικαίωμα ψήφου, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται και εκεί στις 8 Μαρτίου κάθε έτους. Πόσο σημαντικό είναι να θυμόμαστε σήμερα αυτή την ιστορία γεμάτη αγώνες, κόπους και αίμα; Τώρα που πολλά έχουν πια κατακτηθεί πόσο απαραίτητο είναι να μιλάμε κάθε χρόνο για την Ημέρα της Γυναίκας; «Είναι πραγματικά απαραίτητο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά και αυτό στο οποίο πρέπει να σταθούμε και να υπερτονίσουμε είναι πάνω απ' όλα η δύναμη της γυναίκας. Και κυρίως να μην παίρνουμε τιποτα ως δεδομένο, υπάρχουν πολλά που πρέπει να κερδιθούν ακόμα».
Μέσα από το νέο τους πρότζεκτ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η Χριστιάνα, ο Βασίλης και η Τζένα Βιέτ επιθυμούν να εστιάσουν στην απόλυτα λογική διαφοροποίηση ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, και προφανώς στην κάθε γυναίκα ξεχωριστά. Μία καριερίστα, μία συντηρητική γυναίκα με ισχυρά θρησκευτικά πιστεύω, μία γυναίκα που αγαπά τη γκόθικ αισθητική και κουλτούρα και μία κλασική ροκού με την πιο αυθεντική έννοια του όρου, παίρνουν θέση μπροστά στον φωτογραφικό φακό για έναν βασικό λόγο: Για να υπενθυμίσουν την τεράστια ανάγκη να πάψουμε να είμαστε καχύποπτες και επιφυλακτικές η μία με την άλλη, την ανάγκη να αγκαλιάσουμε τη διαφορετικότητα μας, να αλληλοστηριχτούμε και να αγαπηθούμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. «Μαζί έχουμε καταφέρει πολλά. Τώρα μπορούμε ακόμα περισσότερα», λένε χαρακτηριστικά.
Με αφορμή τον άσχημο διαχωρισμό που καλούνται να διαχειριστούν πολλές γυναίκες στη σύγχρονη κοινωνία ακόμα και σε τομείς όπου κάτι τέτοιο θα έπρεπε να είναι απλώς απαγορευτικό, η καλλιτεχνική ομάδα Η_ΑRT αναφέρεται και στη μητρότητα και στο πώς αυτή αντιμετωπίζει μερικές φορές στο περιβάλλον εργασίας. «Πρόσφατα μία από τις δύο γυναίκες της ομάδας μας βρέθηκε μπροστά σε μία πολύ δυσάρεστη, αλλά και προσβλητική κατάσταση κατά τη διάρκεια μίας συνέντευξης για δουλειά. Εκεί ρωτήθηκε για το αν έχει παιδί και όταν απάντησε θετικά ο άντρας που έπαιρνε τη συνέντευξη της απάντηση ότι "κάτι τέτοιο είναι πρόβλημα γιατί, όπως όλοι ξέρουμε, τα μικρά παιδιά αρρωσταίνουν και η μητέρα είναι εκείνη που θα πρέπει να τα φροντίσει". Έπειτα πρόσθεσε ότι το ίδιο πρόβλημα θα υπήρχε αν η κοπέλα ήταν "φρεσκοπαντρεμένη" γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα κάνει στο μέλλον ένα παιδί. Στη συνέχεια ο άνδρας ρώτησε την γυναίκα σε πόσο καιρό θα ήταν διαθέσιμη να εργαστεί εφόσον την επιλέξουν για τη συγκεκριμένη θέση και όταν εκείνη είπε ότι θέλει μία εβδομάδα εκείνος της είπε πως "αυτό είναι πρωτοφανές και ποτέ καμία γυναίκα χωρίς παιδιά δεν ζήτησε τόσο μεγάλο χρονικό περιθώριο για να πιάσει δουλειά».
«Όλα αυτά βέβαια στην πραγματικότητα δεν έχουν να κάνουν με το γυναικείο ή το αντρικό φύλο, αλλά με τον τρόπο που διαχειρίζεται το κάθε άτομο την εξουσία που έρχεται στα χέρια του», προσθέτουν ο Βασίλης, η Τζένα Βιέτ και η Χριστιάνα. «Επιπλέον όλο αυτό έχει να κάνει και με την έλλειψη ενσυναίσθησης που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους. Αναρωτιούνται "Γιατί ο τάδε ή η τάδε μίλησε τώρα για την κακοποίησε που υπέστη; Είναι απαράδεκτο και μόνο να το σκεφτείς. Γιατί τώρα βρήκε το θάρρος, γιατί τώρα αισθάνθηκε ότι πρέπει, γιατί κανείς δεν είναι αρμόδιος να κρίνει πότε κάποιος θα μιλήσει και πότε όχι. Απλά δεν μπορούν να μπουν στη θέση του θύματος, το οποίο πολύ συχνά αισθάνεται ακόμα και ενοχικά γι'αυτό που του έχει συμβεί».
Η_ΑRT ευελπιστεί να εστιάσει μέσω των πρότζεκτ της και σε άλλα σημαντικά, κοινωνικά ζητήματα τα οποία θα αφορύν στα δικαιώματα του ατόμου.Όποιος επιθυμεί να επικοινωνήσει μαζί τους και να συμμετάσχει στις ιδέες και τις συνέργιες τους μπορεί να βρει τα μέλη της Η_ART στις επίσημες σελίδες της ομάδας στο facebook ή στο instagram.
