Γράφει ο Γιάννης Καφάτος
Ήμουν πολύ τυχερός που, εκτός όλων των άλλων, έπαιξα μουσική ως dj στο θρυλικό Decadence επί της Πουλχερίας και Βουλγαροκτόνου (στο Λόφο του Στρέφη, όπως έλεγε φωναχτά και το διαφημιστικό που παίζαμε τότε, στον Rock FM).
Ο Νίκος Λακόπουλος – ό,τι πιο τρελό σε οικοδεσπότη κυκλοφορεί στην πόλη – η Dragana στην μπάρα, ο Γιάννης, ο Σπύρος, ο Αντρέας στην πόρτα. Νύχτες με ατέλειωτο ξεσάλωμα. Όλη την εβδομάδα. Τότε ο κόσμος έβγαινε και τις καθημερινές. Κόσμος που χόρευε, χαβαλέδιαζε, δεν είχε κινητό να το κοιτάει κάθε τόσο. Φλερτ, καμάκια, χιλόπιτες, μεθύσια, προβολές, και πριν και πάνω από όλα αυτά ΜΟΥΣΙΚΕΣ.
Μουσική, ελευθερία, έκφραση, τρέλα, Μουσική, Μουσική, χορός, Μουσική, Μουσική. Αυτό ήταν το “De”
Να μην θυμίσω τις μούρες όπως τον Νικ Κέιβ που έπινε τα ποτά του μετά τις συναυλίες τους, και πολλούς άλλους.
Την αμμουδιά το καλοκαίρι μέσα στα δωμάτια και τις σεζ-λονγ, τα πάρτυ τις απόκριες, τις προβολές Rocky Horror Picture Show, το ξημέρωμα στη Βουλγαροκτόνου με κόσμο να γελάει, να φιλιέται, να φεύγει χορεύοντας.
Πόσα να θυμηθώ… Α, και τη μοναδική βραδιά λίγο πριν το κλείσιμο που είχαν χαλάσει τα cd και έφτασα να παίζω με ένα οικιακό deck που βρέθηκε ως από μηχανής θεός και ο κόσμος να κάνει ότι δεν υπάρχει κενό από το ένα cd στο επόμενο!
Και φυσικά το επίσης θρυλικό υπόγειο, το Down Decandence.
Κάθε βραδιά στο Decadence γινόταν «event» από τους θαμώνες του.
Πίσω από τη μπάρα βλέπεις αλλιώς τον κόσμο. Και σήμερα τόσα χρόνια μετά το λουκέτο του De, όπως το λέγαμε χαϊδευτικά με τις αναμνήσεις να κατακλύζουν το κεφάλι μου έλαβα το «αναστάσιμο» mail του Λακόπουλου με τις φωτογραφίες από την …αναστήλωση.
«Καταιγιστικές εξελίξεις»
Το Club Decadence επιστρέφει. Χωρίς τίτλους όπως ιστορικό ή θρυλικό. Με ανασηκωμένα πουκάμισα ως ένα νέο κλαμπάκι, μπαράκι ή μπαρόκλαμπο, ένας όμιλος που κατά π…άσα πιθανότητα θα λειτουργεί ως ανοιχτή λέσχη με δράση όχι μόνο στο κτίριο της οδού Βουλγαροκτόνου 69- που ανακαινίζεται για να προλάβει το χρόνο.
Η πρώτη μας κίνηση είναι η επανακυκλοφορία των Decadence Times -ίσως και στα περίπτερα- με νέα διάθεση και πλάνα και η δημιουργία ιντερνετικού ραδιοσταθμού- που ήταν άλλωστε βασικός μας στόχος από το …1990.
Το De μαζί με τις πρώτες βραδιές ποίησης- σκηνοθετημένες από τον Στέλιο Λύτρα- για τον Μίλτο Σαχτούρη, Κική Δημουλά κ.α. εγκαινίασε το πρώτο -πρωτοποριακό για την εποχή του- bar theater, όπως και την Γκαλερί Decadence- βασικά για νέους καλλιτέχνες.
Η μουσική σκηνή του έκανε ελάχιστα live- σε κατανυκτική ατμόσφαιρα για νέα σχήματα όπως οι Bocomolech, οι Ίρις, οι Gad, oι Mary and the Boy κ.α. ή το ελληνικό σχήμα των Mecano με τον Dirk Polak.
Δεν θα μιλήσουμε για το Cine Decadence, το πιο μικρό σινεμά του κόσμου- με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα προβολών -με …ψαρόσουπα!- ούτε για τα χάπενιγκς, όπως το κουρείο, το οπωροπωλείο, η παραλία Decadence -με beach volley δωματίου, ούτε το χαρτονόμισμα.
Aυτή τη φορά το Θέατρο Decadence -που στο Nouvelle Decadence έκανε πάνω από τριάντα παραστάσεις στην οδό Μπενάκη- αναθεμελιώνεται με δύο σκηνές και η Μουσική Σκηνή του θα φιλοξενεί ένα, δύο, τρία σχήματα των εβδομάδα- σε διαφορετικούς χώρους- ενώ η Γκαλερί του θα αποχτήσει νέα δυναμική με εκδηλώσεις, bazaar, πάρτυ κλπ.
Όσοι θέλετε να συμμετέχετε στη νέα -εξ αρχής- πορεία, καταταγείτε. Δηλώστε συμμετοχή και προτάσεις στο decaclub@gmail. com.
Aποκλείονται οι ξενέρωτοι, οι κρυόκωλοι, οι δήθεν, οι "καθώς πρέπει" και πάνω από όλα ο προαιώνιος εχθρός μας. Οι Φιρφιρίκοι.
Δεν ήρθαμε να ενώσουμε τον λαό, αλλά να τον διχάσουμε χτυπώντας ανελέητα τον καθωσπρεπισμό, την παρακμή και την βλακεία- όταν παίρνει την μορφή τέχνης.
Όλα τα νέα και οι εξελίξεις από την σελίδα Decadence Club Academy- και τους Decadence Times που ανασυγκροτούνται για να ξανακυκλοφορήσουν – ή να …ξανακυκλοφορηθούν.
ΤΟ DECADENCE ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΟΤΑΝ Η ΠΟΛΗ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ- ΠΟΤΕ ΠΙΣΩ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Δείτε την ανάρτηση στο Facebook:
