Camper Life: έτσι λέγεται το ξενοδοχείο του φωτογράφου Λουκά Χαψή και είναι πολλών αστέρων 

Ο Λουκάς Χαψής είναι αγαπημένος φωτογράφος όχι τόσο από την εποχή που έκανε φωτογραφίσεις μόδας για τα lifestyle περιοδικά, όσο από την εποχή που μας έφερε για πρώτη φορά σε επαφή με τον ουρανό των αρχαίων. Ήταν το 2013 όταν στην έκθεσή του, στο Ευγενίδειο Πλανητάριο, με τίτλο Ναοί στο Σχήμα του Ουρανού, ο Λουκάς -για πρώτη φορά στην ιστορία της φωτογραφίας- μάς έδειξε πώς τα αρχαία ελληνικά μνημεία συνομιλούν εδώ κι αιώνες με την απόκοσμη λάμψη του σύμπαντος, πώς οι ακίνητες πέτρες μοιάζουν να ζωντανεύουν στο στροβίλισμα του γαλαξία, πώς η αιωνιότητα ζει τη δική της ζωή τις έναστρες νύχτες.

Κυνηγώντας τα άστρα και τις στιγμές που η φύση δείχνει το μεγαλείο της σε εκείνους που ξέρουν να το αναγνωρίζουν, ο Λουκάς έχει κάνει το camping τρόπο ζωής. Και βέβαια δεν χρειάστηκε να προσαρμόσει τη ζωή του στη δουλειά του, πολύ απλά γιατί ο ίδιος, όταν τον ρωτάς για τη δουλειά του, σου απαντά «Ποια δουλειά; Αυτό είναι η ζωή μου».

Πριν αποκτήσει το αυτοκινούμενο, είχε επιστρατεύσει όλους τους τρόπους για να γυρίζει τον κόσμο χωρίς ούτε ένα check-in σε ξενοδοχείο. Με τη σκηνή του και το τζιπ ή την endurο του, ο νομάς των φωτογράφων έχει κατασκηνώσει στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου: από τη μυστηριακή Δήλο και την έρημο της Τυνησίας μέχρι τα νησιά του Πάσχα.

Το αυτοκινούμενό του (αλλιώς camper) το απέκτησε το 2004, αναγκάστηκε με την κρίση να το «εγκαταλείψει» για τρία χρόνια στη γενέτειρά του τη Λήμνο, αλλά απ’ όταν αποφάσισε να το ξαναβάλει στη ζωή του, γύρισε όλη την Ελλάδα.

Τα κριτήρια για να επιλέξει να διανυκτερεύσει κάπου (κατά τη διάρκεια της μέρας, συνήθως ταξιδεύει) δεν είναι ούτε η φυσική σκιά ούτε το προστατευμένο περιβάλλον, δηλαδή το οργανωμένο camping. «Επιλέγω το κάδρο» μου λέει, «δηλαδή αυτό που θα βλέπω από το παράθυρό μου. Θέλω να έχω το πιο ωραίο live view και δεν με νοιάζει αν το αυτοκινούμενο βρίσκεται στον ήλιο, αν γέρνει ή αν βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού. Τα Χριστούγεννα ήμουν στη Σαντορίνη, άκρη άκρη στην καλντέρα και είχα τη συγκλονιστικότερη θέα».

Ακούω για Χριστούγεννα και, ως άνθρωπος των αστικών ανέσεων και των ξενοδοχειακών παροχών, αναρωτιέμαι τι γίνεται με το κρύο ή αντίστοιχα με τη ζέστη το καλοκαίρι. «Το camper διαθέτει σόμπα, που λειτουργεί με γκάζι. Το χειμώνα, να φανταστείς, ήμουν με τα παιδιά στα Καλάβρυτα με χιόνια και ο χώρος μέσα ήταν φούρνος. Όσο για το καλοκαίρι, το camper είναι μονωμένο, δεν αναπτύσσει υψηλές θερμοκρασίες όπως το αυτοκίνητο. Ανοίγεις όλα τα παράθυρα κι έχεις φυσική δροσιά ακόμη και τη μέρα» μου εξηγεί. Επίσης, το περιβόητο ελεύθερο camping με σκηνή δεν είναι τόσο ελεύθερο, καθώς επιτρέπεται σε ελάχιστα μέρη, σε αντίθεση με το αυτοκινούμενο που μπορεί να σταθμεύσει στα περισσότερα μέρη, αρκεί να τηρήσει κάποιους βασικούς κανόνες.

Το αυτοκινούμενο τελικά, όπως καταλαβαίνω από την κουβέντα, είναι ένα σπίτι σε μικρογραφία. Δεν του λείπει τίποτα, ούτε το ψυγείο ούτε η κουζίνα ούτε το ζεστό νερό. Ο Λουκάς μάλιστα, ειδήμων στην υπαίθρια ζωή, κουβαλά μαζί του εκτός από το φωτογραφικό εξοπλισμό και όλα εκείνα που αγαπά να κάνει στη φύση: από ποδήλατο και καγιάκ μέχρι snowboard, σκι και καταδυτικό εξοπλισμό. Τώρα τελευταία μάλιστα πρόσθεσε στην εξάρτυσή του και ένα drone και κάθε τρεις και λίγο μας τρελαίνει στο fb με τις ιπτάμενες λήψεις του, πότε στο Κάστρο της Λήμνου να μας χαιρετά μαζί με τα παιδιά του και πότε να «πετάει» μέσα στον ισθμό της Κορίνθου.

Η ζωή του στο camper δείχνει τόσο γοητευτική, που ακόμη και οι ορκισμένοι εχθροί του camping έχουν αρχίσει να ζηλεύουν αυτόν το συλλέκτη εμπειριών ζωής, αυτόν το σύγχρονο Ιντιάνα Τζόουνς, που έχει επιλέξει να προσαρμόσει τη δουλειά του στον τρόπο ζωής του και όχι τον τρόπο ζωής στη δουλειά του.

Ευτυχώς για εμάς, που βουλιάζουμε στην ασφάλεια του καναπέ μας, υπάρχει ο Λουκάς που μας ταξιδεύει σε μια ζωή που δεν τολμάμε ή δεν αντέχουμε να ονειρευτούμε.

Περισσότερες εικόνες για τη δουλειά/ζωή του, θα βρείτε στο site του και στη σελίδα του στο Fb