Ο Γιάννης Ρίτσος, ο Στρατής Τσίρκας, ο Κωστής Παλαμάς, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος ήταν ανάμεσα στους σπουδαίους Έλληνες λογοτέχνες που είχαν συνεργαστεί με το ελληνικό λαϊκό περιοδικό «Μπουκέτο», το οποίο κυκλοφόρησε για πάνω από 20 χρόνια, από το 1924 μέχρι το 1946. Αν και έβγαινε μόνο στην Αθήνα, η φήμη του είχε ξεπεράσει τα όρια του δικτύου διανομής του, με αποτέλεσμα οι αναγνώστες του να το στέλνουν ταχυδρομικώς σε φίλους και συγγενείς όχι μόνο στην επαρχία αλλά και σε ομογενείς του εξωτερικού.
Το «Μπουκέτο» είναι μια από τις πηγές του συγγραφέα Θωμά Σιταρά, ο οποίος στο νέο βιβλίο του «Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες» (εκδ. Μίνωας) έχει αποθησαυρίσει από τον ελληνικό Τύπο του παρελθόντος αποσπάσματα και άρθρα που αποκαλύπτουν κάτι από τα ήθη και τα έθιμα της εποχής τους. Στο θέμα του γάμου, τα στερεότυπα («ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα», «μετά το πάθος του πρώτου καιρού έρχεται η απιστία» κ.λπ.) καλά κρατούν εδώ και σχεδόν εκατό χρόνια, όπως επιβεβαιώνει το παρακάτω απόσπασμα του «Μπουκέτου», από το χιουμοριστικό άρθρο του με τίτλο «Από το ημερολόγιο μίας νεονύμφου» και χρονολογία δημοσίευσης το 1939.
«5 Οκτωβρίου. -Ο Ευγένιός μου είναι πολύ περιποιητικός. Η πρώτη αυτή εβδομάδα του γάμου μας, που πέρασε μέσα στα χάδια και την αγάπη, αποτελεί για μένα μια εγγύησι για το μέλλον... Τι γλυκειά που μου φαίενται τώρα η ζωή! Νοιώθω γι' αυτόν εμπιστοσύνη απεριόριστη... Ναι... η αληθινή ευτυχία βρίσκεται μονάχα μέσα στη συζυγική αγάπη....
»12 Οκτωβρίου. -Ακόμα μια εβδομάδα απόλυτης ευτυχίας και μοναξιάς. Τι ευχάριστη ζωή θα περνούσα αν δεν με βασάνιζε αυτή η ημικρανία! Περιμένω τον Ευγένιό μου, που έχει βγη στο κυνήγι από τις έξη το πρωί... Α! Να, ακούω βήματα στις σκάλες... Αυτός θάναι σίγουρα!...
»15 Οκτωβρίου. -Ο καλός μου Ευγένιος εξακολουθεί να είναι ο καλλίτερος των συζύγων. Είναι πάντα γλυκύτατος και προσέχει διαρκώς πώς να με περιποιηθή καλλίτερα. Μόνο που μου φαίνεται πως... παρακυττάζεται στον καθρέφτη. Αυτό, όμως, το ελαττωματάκι του είναι τόσο ασήμαντο!...
»16 Οκτωβρίου. -Ο Ευγένιος απέκτησε μια κακή συνήθεια τώρα τελευταία. Με το παραμικρό αρχίζει την γκρίνια, μια γκρίνια ενοχλητική, ατελείωτη... Θα του την κόψω όμως εγώ αυτή την κακή συνήθεια.
»18 Οκτωβρίου. -Ο Ευγένιος διαρκώς βρίσκεται έξω και τις λίγες ώρες που μένει στο σπίτι, όλο διαβάζει και χασμουριέται κι' ούτε καν... απαντάει στις ερωτήσεις μου...
»20 Οκτωβρίου. -Αποφάσισα κι' εγώ να μη του μιλήσω για να τον πεισμώσω... Μα αυτός, όμως, ανασηκώνει τους ώμους του αδιάφορα και φεύγει απαθέστατα από το δωμάτιο....
»21 Οκτωβρίου. -Κλαίω... κι' αυτός δεν δίνει μια δεκάρα.
»22 Οκτωβρίου. -Ετσακωθήκαμε σήμερα για καλά. Ας δούμε αν θα ξαναρχίση την τυρρανία του.
»2 Δεκεμβρίου. -Το τέρας!... Βρίσκεται στο Παρίσι. Μ' εγκατέλειψε. Είμαι η πιο δυστυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Δεν θα τον ξαναϊδώ... Θα ζητήσω διαζύγιο... Αμ' τι νόμισε;...
»5 Δεκεμβρίου. -Τον έμαθα τώρα κι' απ' την καλή του. Είναι ένας άνθρωπος με κοινότατο μυαλό, που φαντάζεται πως μονάχα αυτός και άλλος κανείς δεν είναι στον κόσμο! Έχει αισθήματα, ιδέες και αντιλήψεις εμπόρου. Είναι σαχλότατος...
»10 Δεκεμβρίου. -Τα ξαναφτιάσαμε. Χθες κάναμε μια εκδρομή στη λίμνη. Μας συντρόφευσε κι' ο εξάδελφός του... Κάθεται στο διπλανό δωμάτιο απ' το δικό μου...
»15 Δεκεμβρίου. -Ο Ευγένιος έφυγε από χθες για κυνήγι. Ευτυχώς που έχω για συντροφιά τον εξάδελφό του... Πώς μεγάλωσε αυτό το παιδί... Και τι νόστιμο που είναι...
»17 Δεκεμβρίου. -Ο Ευγένιος εξακολουθεί να λείπη στο κυνήγι... Τόσο το καλλίτερο. Ο εξάφελός του μου κρατάει περίφημη συντροφιά... Τι καλό παιδί, το καϋμένο!... Τι γλυκό παιδί!...
»18 Δεκεμβρίου. -Ο Ευγένιος δεν γύρισε ακόμη από το κυήγι... Αρχίζω να συνηθίζω, τέλος πάντων, τη... συζυγική ζωή... Αν δεν ήταν κι' ο εξάδελφός του τι θα γινόμουν!...».
