Η Τασσώ Καββαδία υπήρξε η ηθοποιός που ενσάρκωσε την "κακιά" του ελληνικού κινηματογράφου τόσο πειστικά και επανειλημμένα, ώστε το κοινό την ταύτισε με αυτόν τον ρόλο. Κακιά πεθερά, αυταρχική αδελφή, δύστροπη γειτόνισσα, σε κάθε της εμφάνιση, έκανε τη ζωή των συμπρωταγωνιστριών της δύσκολη, με ερμηνείες που άφησαν εποχή. Ανάλογα με το σενάριο, μπορούσε να είναι αυστηρή, μοχθηρή, εκδικητική, ιντριγκαδόρα, σνομπ ή απλώς… κακιά.
Ωστόσο, η ζωή της δεν ήταν καθόλου κινηματογραφική στην αρχή. Όταν ήταν νέα και ονειρευόταν να σπουδάσει, ο πατέρας της τής το απαγόρευσε, επιμένοντας να παντρευτεί, όπως έπρεπε να κάνουν τα "καλά κορίτσια" της εποχής. Η Τασσώ υπάκουσε – παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Δεν ξέχασε, όμως, τα όνειρά της. Λίγο αργότερα πήρε διαζύγιο, ξεκινώντας από την αρχή. Σπούδασε πιάνο στην Αθήνα, ζωγραφική και διακόσμηση στο Παρίσι, σκηνογραφία και ενδυματολογία δίπλα στον Γιάννη Τσαρούχη, και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, υπό τη διδασκαλία του Κάρολου Κουν.
Το αυστηρό της βλέμμα, η κοφτή φωνή και τα σουφρωμένα χείλη έφτιαξαν το καλούπι της "κακιάς" στον ελληνικό κινηματογράφο. Στην πραγματική της ζωή, όμως, η Τασσώ Καββαδία ήταν το ακριβώς αντίθετο: μια ευγενική, γλυκύτατη κυρία. Αυτό έγινε φανερό και σε μια σπάνια συνέντευξη που έδωσε στον Θέμο Αναστασιάδη τη δεκαετία του ’90. Εκεί αποκάλυψε ότι η αγαπημένη της ταινία ήταν η πρώτη της, ενώ ανέφερε επίσης δύο ακόμη: την κωμωδία "Μια τρελλή… τρελλή… σαραντάρα" με τη Ρένα Βλαχοπούλου και τη δραματική "Η Στεφανία σε αναμορφωτήριο" – ταινίες που, όπως και η ίδια, άφησαν το δικό τους ξεχωριστό αποτύπωμα.
