Δε γίνεται να παραλληλίσουμε δύο ανόμοια μεγέθη. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Και η κοπριά στα λάχανα. Η δημοφιλία που στις μέρες μας πλέον μετριέται με ακόλουθους και likes ορίζει το «ύψος» του εκάστοτε σταρ. Η φαμίλια των τηλεγεννημένων και σοσιαλοθρεμένων Καρντάσιανς όρισε τους σύγχρονους καιρούς και τάισε το θρύλημά της με επιτυχία και δόξα. Αυτό, όμως, μέχρι και σήμερα. Γιατί πλέον στο κάδρο των πραγμάτων με τίτλο «αυτά που κάνουν κλικ» αριβάρισαν οι Τραμπ κουβαλώντας μαζί τους τη μαγική συνταγή της μπούρδας. Τα μάτια του πλανήτη στρέφονται στις Μελάνιες και στις Ιβάνκες ενώ ξεχνούν (με την ίδια ταχύτητα που θυμήθηκαν) τις Κιμ, τις Κρις και τους λοιπούς κολαούζους.
Τα μάτια του πλανήτη στρέφονται στις Μελάνιες και στις Ιβάνκες ενώ ξεχνούν (με την ίδια ταχύτητα που θυμήθηκαν) τις Κιμ, τις Κρις και τους λοιπούς κολαούζους.
Η σύγχρονη αμερικανική ιστορία της σόουμπιζ, τώρα και της πολιτικής, μοιάζει με μελλοντολογική ταινία κινουμένων σχεδίων. Στις μελλοντολογικές ταινίες ο κακός έχει ήδη κερδίσει και απολαμβάνει τα αμετάκλητα προνόμια του πλανητάρχη, ενώ ο καλός δίνει τη μάχη του για να ανατρέψει τη ζοβερή κατάσταση. Ο κακός περιστοιχίζεται από ψιλιασμένες, μαφιόζικες μούρες με μεταξωτές γραβάτες και από τριαξονικές καλλονές με φωσφοριζέ αξεσουάρ. Ο κακός και το σινάφι του μοιάζουν με στερεοσκοπικά ολογράμματα, στερούνται ανθρωπίλας και ξεχειλίζουν από ψευτοδυναμισμό και κύρος κερδισμένα από τη λαϊκή -αγορά;- βούληση. Έτσι συμβαίνει και σε real time, αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Τα καρτούν έχουν κερδίσει τους ανθρώπους. Η αρχή έγινε με τον καρντασιανισμό, τώρα συνεχίζεται με τον τραμπισμό. Οι αμαζόνες των αντίστοιχων ταγμάτων είναι σε σιωπηλή κόντρα. Τα σόσιαλ μίντια τρίβουν τα χέρια τους και έχουν ήδη αλείψει το βούτυρο στο ψωμί τους για να πέσει η φρέσκια μαρμελάδα.
Ιδού κι ένα βίντεο που καταπιάνεται με το θέμα:
