Δεν είναι ότι όλα αυτά τα έχουμε αφήσει πίσω μας, γιατί -για κακή μας τύχη- τα κουβαλάμε στις τσέπες μας. Οι διακρίσεις, οι ανισότητες, η λεκτική βία, τα φλου, υποκειμενικά όρια στο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, η φοβική αντίληψη για τη διατήρηση των κεκτημένων των όποιων ευνοημένων σε σχέση με τα «παιδιά ενός κατώτερου θεού», η ιδιότροπη σύνδεση της υπεροχής με το όποιο μεγαλείο της αναλογεί, η απομάκρυνση από την ουσία της συνύπαρξης και η ανάγκη για διαχωριστικές γραμμές. Κι ενώ το ερώτημα παραμένει αναπάντητο, «εάν τα σύνολα καθορίζουν τα σύνορα ή το αντίθετο», ο Μεγάλος Αδερφός αλείφει με το ξινισμένο βούτυρο της αντιπαράθεσης το ψωμί του, φέρνει την σικέ κόντρα στο παιγνίδι και εγείρει θέματα ζωτικής σημασίας, όπως η ισότητα και η ελευθερία βάζοντας στο ίδιο κλουβί τον λύκο και το πρόβατο.
Έτσι, με εξόφθαλμη πρόθεση αντιπαλότητας, αλλά με πρόφαση την εξομάλυνση αυτής, έφερε στο σπίτι του Big Brother έναν Αντιδήμαρχο, ο οποίος ξεφούρνισε με το καλημέρα σας, θέλοντας να συστηθεί στο κοινό του, ότι «οι μετανάστες είναι εισβολείς στα νησιά μας και στον Έβρο», έναν μουσουλμάνο επιχειρηματία από το Μπαγκλαντές, γεννημένο στην Ελλάδα, έναν Κρητικό που δε θα έκανε παρέα με γκέι, που «του τρίβονται και σαλιαρίζουν», έναν 30plus γκέι που έχει τέλεια σχέση με τη μητέρα του και έναν 18χρονο γκέι, ο οποίος λατρεύει το μακιγιάζ, έναν Θεσσαλονικιό που δηλώνει ότι «στηρίζει τις γυναίκες γιατί είναι το αδύναμο φύλο» παραβλέποντας το γεγονός ότι ζούμε στο 2020 και ότι ο συγκεκριμένος επιθετικός προσδιορισμός φαντάζει τόσο λάθος και ξεπερασμένος όσο η λέξη τρελός με δύο λάμδα.
Κι ενώ το ερώτημα παραμένει αναπάντητο, «εάν τα σύνολα καθορίζουν τα σύνορα ή το αντίθετο», ο Μεγάλος Αδερφός αλείφει με το ξινισμένο βούτυρο της αντιπαράθεσης το ψωμί του
Όλοι αυτοί αντάμα, λοιπόν, στον ίδιο, περιορισμένο χώρο, σύγχρονοι και στερεοτυπικοί, φωτεινοί και σκιώδεις, σκαπανείς και ακόλουθοι δέχτηκαν οικειοθελώς να εγκλεισθούν, να μεταφέρουν το οικιακό στο δημόσιο, το πριβέ σε νούμερα της AGB και τις σκέψεις τους σε τίτλους ποσταρισμάτων στα σόσιαλ μίντια. Έτσι συμβαίνει, έτσι συνέβαινε πάντα στα ριάλιτι. Μόνο που τώρα, τα ζητήματα που πέφτουν στο τραπέζι ξεπερνούν το πλαίσιο του προσωπικού γούστου, του άκακου ταιριάσματος των χαρακτήρων μεταξύ των παικτών και ποντάρουν στο εθνικό, στο φυλετικό ή στο σεξουαλικής προτίμησης μίσος. Η «αρχή της προσβολής» βρίσκει το πιο γόνιμο έδαφος: Ένα τηλεοπτικό σόου για όλη την οικογένεια.
Όλες εκείνες οι αρχές που ακόμα στηρίζουν τη δομή μιας κοινωνίας που επιθυμεί να λέγεται σύγχρονη, μοντέρνα και ανοιχτή, αποκτούν αντίλογο μέσα από το στόμα συγκεκριμένων παικτών. Όλα αυτά που την κρατάνε πίσω, παρελαύνουν με σταθερό βηματισμό φανατισμένου σημαιοφόρου και συνοδεία κορδωτών παραστατών από το σαλόνι του Big Brother, που φιλοδοξεί να υπογράψει τη νέα εποχή, όπως δγλώνει, φέρνοντας, όμως, στο φως φθαρμένα ζητήματα. Ζητήματα που θα έπρεπε να έχουν ήδη ξεπεραστεί, να έχουν αρχειοθετηθεί ως ειλημμένα.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ έξω ο πραγματικός εχθρός, ο κορονοϊός κάνει πάρτι.
