H μπύρα του Σαββάτου 44
Της Σοφίας Φιλιππίδου
"Η προσευχή του Διόνυσου".
«Μετά από χρόνια βγήκα Κυριακή πρωί να πάω στην Υψηλάντου να μου βιδώσει η οδοντίατρος μου εκτάκτως το εμφύτευμα από τιτάνιο για το πρώτο μου φυτευτό δόντι που πήρε στροφές και έπεσε Παρασκευή βράδυ. Ήταν επείγον γιατί τα ούλα έχουν την τάση να επουλώνουν τα τραύματα… Εγώ που δεν πονάω δάκρυσα και χρειάστηκε ολόκληρη δόση αναισθητικού… Έτσι έκλεγε και ο μπαμπάς μου που καυχιόταν για τα δόντια του μέχρι που η μελαγχολία τα χτύπησε ένα ένα…Μετά περπάτησα ψάχνοντας ταξί, αλλά επειδή η περιοχή φυλάγεται λόγω της επίσκεψης του Αμερικανού υπουργού έφτασα μέχρι την Σόλωνος και έπεσα πάνω στον Κωνσταντίνο Τζούμα, που πρόσεξε πως τα ρούχα μου ήταν στα χρώματα της γης -φθινοπωρινά συμπλήρωσα εγώ- και έκανε μια έξυπνη νύξη για την τρέχουσα μόδα να φιλοσοφούν οι άνθρωποι στο facebook. Του θύμισα τον τόμο 10.000 γνωμικά και αποφθέγματα που κυκλοφορούσε στην δεκαετία του 60 απ όπου κλέβαμε φράσεις για τα λευκώματα: Τι είναι έρως ας πούμε - «ο έρωτας είναι τυφλός και οι ερωτευμένοι δεν βλέπουν τι χαριτωμένες ανοησίες κάνουν» Σαίξπηρ «ψάρεψα» εγώ και του θύμισα και εκείνους που αποστήθιζαν ποιήματα για να εντυπωσιάζουν τους αφελείς στις παρέες… και αμέσως μετά χώθηκα στον Ναό Διονυσίου Αεροπαγείτου - και κάθισα σ ένα στασίδι. Έκλεισα τα μάτια και «είδα» με κόπο ένα μικρό κύβο στο μέγεθος ενός ζαριού και μέσα το μυαλό μου -όλα ακόμη μπλεγμένα και αδιαίρετα- και άνοιξα τα μάτια και κοίταξα τον θόλο και διάβασα: Ιδετε ιδετε ότι εγώ ειμί…και ουκ έστιν θεός πλην εμού» εγώ εποίησα γην και άνθρωπον επ αυτής εγώ τη χειρί μου εστερέωσα τον ουρανόν"….και μέσα σε ένα ξαφνικό φως θυμήθηκα το όνειρο μου πριν την πρεμιέρα των Εκκλησιαζουσών στην Φρυνίχου: ήμουν σε ένα μικρό ναό- γεμάτο άμμο και κεριά αναμμένα και πέρασε μια παρέα νέων ηθοποιών σαν χορός τραγωδίας με αρχηγό την Λένα Παπαληγούρα, που στρίψανε να με αποφύγουν και είπα «ελάτε, ελάτε ξέρω την προσευχή του Διόνυσου»…και βγήκα από τον ναό και κάθισα στο "Φίλιον" σε καλή θέση δίπλα στην πόρτα -τι ωραία Κυριακή του γενέθλιου Οκτωβρίου -παράγγειλα έναν εσπρέσο φρέντο άνοιξα το κινητό μου και άρχισα να γράφω την μπίρα του Σαββάτου….όταν έφτασα τις 555 λέξεις έστειλα το κείμενο στο μειλ μου να μη το χάσω, πλήρωσα και κατηφόρισα την Σόλωνος, τόσο ανάλαφρη που προσπάθησα να περπατήσω πάνω στην λωρίδα των τυφλών και στο ύψος της Μαυρομιχαλη και μπροστά στο πάρκο της Ναυαρινου σταμάτησε η λωρίδα τυφλών και τέλος πάντων έφτασα σπίτι και κάθισα αμέσως στο κομπιούτερ μου να κόψω και να ράψω και έπεσε το μάτι μου σε μια επιστημονική εικόνα στο facebooκ, όπου το σύμπαν όλο ήταν ζωγραφισμένο μέσα σε ένα κύβο και είπα: Δεν μπορεί αυτό σίγουρα το ζωγράφισε ένας θεός!»
