Ήταν έτοιμη η Angelina Jolie, που υποδύθηκε τη Maria Callas, να τραγουδήσει άριες αντάξιες μιας σοπράνο τέτοιου βεληνεκούς; Η ίδια απαντά: "Ποτέ δεν ένιωσα πιο φοβισμένη".
Το σενάριο της ταινίας
Το σενάριο της ταινίας "Maria" μας μεταφέρει στο Παρίσι του 1977. Η Callas ζει απομονωμένη, με μοναδική συντροφιά τα αγαπημένα της σκυλιά και δύο υπηρέτες, βυθισμένη σε αναμνήσεις επιτυχίας και δόξας. Η φωνή της ηχεί γεμάτη παράπονο και νοσταλγία: "Το κοινό περιμένει θαύματα, όμως εγώ δεν μπορώ να κάνω θαύματα". Ο Χιλιανός σκηνοθέτης Pablo Larraín ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, στο παρόν και το παρελθόν, δημιουργώντας ένα μελαγχολικό πορτρέτο. Για την Jolie, η πρόκληση ήταν τεράστια. Παρά την εκπαίδευση στην υποκριτική στο Lee Strasberg Theatre Institute, δεν είχε ποτέ φωνητική παιδεία.
Ωστόσο, ο Larraín ήταν ξεκάθαρος: ήθελε η ερμηνεία να είναι πειστική. Έτσι, η ηθοποιός αφιερώθηκε σε μια αυστηρή προετοιμασία. Για επτά μήνες δούλεψε εντατικά με δασκάλους φωνητικής, εστιάζοντας σε αναπνοή, στάση σώματος και βασικές αρχές του ήχου. Έκανε μαθήματα ιταλικών και συνεργάστηκε στενά με τραγουδίστρια όπερας για να κατανοήσει τις διαφορές στην τεχνική.
Ο φόβος στο Ave Maria
Η στιγμή της αλήθειας ήρθε με το Ave Maria, μία από τις πρώτες σκηνές των γυρισμάτων. "Ήμουν τρομοκρατημένη, εξαιρετικά νευρική και γεμάτη ανασφάλεια", εξομολογείται. Οι ηχογραφήσεις έγιναν ζωντανά: σε μερικές σκηνές τραγουδά με συνοδεία πιάνου, σε άλλες με ολόκληρη ορχήστρα. Το δυσκολότερο κομμάτι όμως ήταν ότι η φωνή της έπρεπε να είναι ο μοναδικός ήχος στο δωμάτιο. "Ούτε πιάνο, ούτε τίποτα. Κάθε ανάσα, κάθε ήχος καταγραφόταν. Αυτό ήταν το πιο τρομακτικό".
Η φωνή της Callas αφαιρέθηκε στις τελικές μίξεις, αφήνοντας την ερμηνεία της Jolie να σταθεί μόνη της, όσο πιο κοντά γίνεται στην αυθεντικότητα. Η ίδια θυμάται: "Ποτέ δεν ήμουν πιο φοβισμένη, ποτέ πιο αβέβαιη. Εκείνη τη μέρα ήμασταν όλοι εξίσου αγχωμένοι". Οι μήνες προετοιμασίας όμως δικαίωσαν την προσπάθεια. Με τεχνική, πειθαρχία και αφοσίωση, η Jolie παραδίδει μια ερμηνεία που, όπως λέει ο Larraín, "σε κάνει να πιστεύεις πως τραγουδάει στ’ αλήθεια, γιατί πράγματι το κάνει". Και προσθέτει με υπερηφάνεια: "Τα κατάφερε. Ήμουν εκεί".
