Σε ένα υπαίθριο χώρων γυρισμάτων, με φώτα, κάμερες και δεκάδες ηθοποιούς, θα μετατραπεί την άνοιξη του 2025 η Θεσσαλονίκη.
Ο Λευκός Πύργος, το Επταπύργιο, ο Άγιος Νικόλαος ο Ορφανός, αλλά και περιοχές όπως η Άνω Πόλη, η Στοά Μοδιάνο, το Καπάνι, το Τσινάρι ή το λιμάνι θα γίνουν το φυσικό σκηνικό για να γυριστεί η τηλεοπτική σειρά "Madre-Μάνα" περίπου είκοσι τεσσάρων επεισοδίων, που θα προβληθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, ενώ προορίζεται και για την διάσημη πλατφόρμα Netflix.
Η νέα σειρά με τίτλο που φέρει την υπογραφή της Μιμής Ντενίση και είναι στην ουσία η συνέχεια των έργων "Σμύρνη μου αγαπημένη" και "Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη".
"Μετά την τεράστια επιτυχία της Σμύρνης, αναρωτιέσαι ποια μπορεί να είναι η συνέχεια. Λες καλύτερα να μην παίξω, καλύτερα να μη γράψω, γιατί ποιο θα είναι το μετά; Το "μετά” το έδωσε ο κόσμος και όχι εγώ", δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στη Θεσσαλονίκη η Μιμή Ντενίση και αναφέρθηκε στα επανειλημμένα ερωτήματα θεατών που δέχτηκε, για το τι έγιναν οι ήρωες των ιστοριών αυτών. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισε να τους τοποθετήσει στη Θεσσαλονίκη, που ήταν ανέκαθεν "μάνα" για τους πρόσφυγες -Μικρασιάτες, Πόντιους, Θρακιώτες, Αρμένηδες, αλλά και για τους διωγμένους από την Ισπανία Εβραίους για πέντε αιώνες. Για τον λόγο αυτό, η σειρά φέρει αυτόν τον τίτλο, ενώ μία άλλη μάνα, η Φιλιώ, αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο, που υποδύεται η ίδια η ηθοποιός.
Η ιστορία
"Το έργο ξεκινάει το 1943, με μία γυναίκα που κοιτάει από το παράθυρό της έξω και βλέπει τους Εβραίους που φεύγουνε με βία. Ακούει τη λέξη "madre”, που λέει ένα κοριτσάκι στη μάνα του που έχει πέσει κάτω και ταυτόχρονα "ακούει” το "μαμά, μαμά, μάνα”, που της έλεγε η κόρη της το ’22. Κι εκεί το έργο πάει πίσω στο 1923, όταν έρχονται οι πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη", όπως αποκάλυψε η Μιμή Ντενίση.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται από το 1923 έως το 1943, χρόνια που ήταν ιστορικά κομβικά για την ελληνική κοινωνία. Μετά την καταστροφή της Σμύρνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, η Salonique των Ευρωπαίων, η Salonico των Εβραίων, η Selanik των Τούρκων, είναι καζάνι που βράζει. Πολυπολιτισμική, ενδιαφέρουσα και ταλαιπωρημένη, αποτελεί τον ιδεώδη καμβά για την ιστορία της, όπως εξήγησε.
