Για εσάς που τις Κυριακές σηκώνεστε με τη σκέψη της Δευτέρας, αλλά κι εσάς που δεν θέλετε να πάτε για ακόμα ένα μεσημεριανό φαγητό με μακρινούς ή κοντινούς συγγενείς. Για εσάς που δεν θέλετε να σπαταλήσετε όλη την ημέρα στον καναπέ σας, αλλά κι εσάς που δεν κανονίζετε να πάτε για ποτό μετά τις δέκα γιατί "έχει πάει αργά".
Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει τις "ματινέ" και κάπως όλα τα παραπάνω αλλάζουν
Όπως και οι συνήθειές μας. Γιατί δεν χρειάζεται πια να περιμένουμε μέχρι το βράδυ για να ζήσουμε τη μαγεία του θεάτρου και του χορού. Κάθε Κυριακή, στην Κεντρική Σκηνή οι παραστάσεις ξεκινούν στις 14:00 και στη Μικρή Σκηνή στις 17:00. Γιατί οι Κυριακές υπόσχονται μια νέα, μοναδική εμπειρία στη Στέγη, με παραστάσεις σε έκδοση αποκλειστικά "ματινέ", όπως "O Xορός των εραστών" σε σκηνοθεσία Tiago Rodrigues στη Μικρή Σκηνή και, στην Κεντρική Σκηνή, το "Οξυγόνο" σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, το "MAMI” σε σκηνοθεσία Mario Banushi, η "Βερενίκη" σε σκηνοθεσία Romeo Castellucci και το "My Fierce Ignorant Step (προσωρινός τίτλος)” του Χρήστου Παπαδόπουλου.
*matinée (n), γαλλικά: οι παραστάσεις που γίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, μεσημεριανές ή απογευματινές (επίθ. + ουσ. θηλ.)
Πριν ή μετά από κάθε παράσταση, θα έχετε τη δυνατότητα να απολαύσετε ένα ελαφρύ γεύμα ή να πιείτε το ποτό σας στη Στέγη. Η εμπειρία θέασης επαυξημένη.
Παραγωγές της Στέγης με κυριακάτικη matinée
Ο Χορός των εραστών | Tiago Rodrigues
10.10.2024 —19.01.2025 | Κάθε Κυριακή,
Μικρή Σκηνή στις 17:00
Ο Νίκος Καραθάνος και η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου. Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου
Ένα ζευγάρι μες στη νύχτα. "Δεν μπορώ να αναπνεύσω" λέει εκείνη. "Δεν μπορεί να αναπνεύσει" επαναλαμβάνει εκείνος. Ορμούν στο αυτοκίνητο και τρέχουν για το νοσοκομείο. Το έργο του Πορτογάλου συγγραφέα και σκηνοθέτη μάς γραπώνει ήδη από τις πρώτες φράσεις. Με τους Νίκο Καραθάνο και Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου.
Οξυγόνο | Γιώργος Κουτλής
21.11.2024 —12.01.2025 | Κάθε Κυριακή,
Κεντρική Σκηνή στις 14:00
Το "Οξυγόνο" του Ιβάν Βιριπάγιεφ, έργο-μανιφέστο των 00s, παρουσιάζεται ως αντίδοτο στην "ψυχοπολιτική ασφυξία" της Generation Z. Φωτ.: Πάνος Κέφαλος
Τι σε κάνει να αναπνέεις; Τι σου στερεί τον αέρα; Σε τι πιστεύεις; Σε τι ορκίζεσαι; Το "Οξυγόνο" του Ιβάν Βιριπάγιεφ, έργο-μανιφέστο των 00s, παρουσιάζεται ως αντίδοτο στην "ψυχοπολιτική ασφυξία" της Generation Z. Ένας θίασος 25 ατόμων, που είναι όλοι και όλες τους εκπρόσωποι αυτής της γενιάς, σε μια spiritual rave εμπειρία.
MAMI | Mario Banushi
06.02 —22.03.2025 | Κάθε Κυριακή,
Κεντρική Σκηνή στις 14:00
ΜΑΜΙ, μια παράσταση-ύμνος για όλες τις γυναίκες που μας μεγάλωσαν. Φωτ.: Stephie Grape
"Η μητέρα μου έφερε στον κόσμο εμένα και χιλιάδες άλλα παιδιά. Ήταν μαία". ΜΑΜΙ, μια παράσταση-ύμνος για όλες τις γυναίκες που μας μεγάλωσαν. Η σκηνή μετατρέπεται σε ένα τοπίο μνήμης. Οικείο και, συνάμα, απόκοσμο. Οι ερμηνευτές, βυθισμένοι στη σιωπή, πλάθουν συμβάντα βαθιάς συγκίνησης και μας παρακινούν να αναγνωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας μνήμες, τις δικές μας σχέσεις και τη συναισθηματική κληρονομιά που κουβαλάμε.
Μια παράσταση-αντίδωρο στις γυναίκες που μας έθρεψαν.
Βερενίκη | Romeo Castellucci
26.03 —30.03.2025 | Κυριακή,
Κεντρική Σκηνή στις 14:00
Η "Βερενίκη" του Ρακίνα μεταμορφώνεται από μια Ιζαμπέλ Ιπέρ όπως δεν την έχουμε ξαναδεί. Φωτ.: Alex Majoli
Είναι ο έρωτας αλήθεια; Ή συμβαίνει μέσα στο μυαλό μας; Ο Ρομέο Καστελούτσι σκηνοθετεί την Ιζαμπέλ Ιπέρ και 14 άνδρες σε ένα έργο για την τρέλα, την αλήθεια και το ψέμα του να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης Ρομέο Καστελούτσι και ένα από τα πιο ριζοσπαστικά κείμενα της Δυτικής λογοτεχνίας. Η "Βερενίκη" του Ρακίνα μεταμορφώνεται από μια Ιζαμπέλ Ιπέρ όπως δεν την έχουμε ξαναδεί, με τους ανδρικούς ρόλους να στέκονται γύρω της ως βουβά πρόσωπα και τον θρήνο του χαμένου έρωτά της να αντηχεί μέσα μας και γύρω μας.
My Fierce Ignorant Step (Προσωρινός τίτλος) | Χρήστος Παπαδόπουλος
08.05 —18.05.2025 |
Κάθε Κυριακή,
Κεντρική Σκηνή στις 14:00
Στο "My Fierce Ignorant Step (Προσωρινός τίτλος)", o Παπαδόπουλος θέλει να επεξεργαστεί συνειδητά την επιρροή που έχει ασκήσει πάνω του το μνημειώδες μουσικό έργο "Άξιον εστί" του Μίκη Θεοδωράκη, σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη. Φωτ.: Πάνος Κέφαλος
Δέκα περφόρμερ δημιουργούν ένα ηχοτοπίο και τη χορογραφία του. Μνήμες και ακούσματα, φωνές και σώματα ηχούν σαν μουσικά όργανα. Η νέα δουλειά του διεθνώς διάσημου μινιμαλιστή Έλληνα χορογράφου εξερευνά πώς η κίνηση γίνεται ένα τραγούδι μέσα στο οποίο πάλλονται τα σώματα των χορευτών.
Ίδρυμα Ωνάση (onassis.org)
