" Δεν την ξέχασε ποτέ. Ήταν η πρώτη του αγάπη. Τι είναι όμως η αγάπη; Ένας φόβος για την μοναξιά; Μια περιέργεια για το πώς θα είναι η ζωή δίχως αυτή; Σαν μία καρδερίνα που μόλις κάποιο χέρι της άνοιξε την πόρτα του κλουβιού και της χάρισε τους τέσσερις ορίζοντες; Ή σαν ένα ζητιάνο που επιτέλους έχει λίγες δραχμές στην τσέπη; Καθένας δίνει και μία ξεχωριστή απάντηση. Όμως όλοι νιώθουν το ίδιο πράγμα. Μία αναμμένη φωτιά κάπου στην καρδιά. Ίσως είναι σωστό κάθε άνθρωπος να δίνει και την δική του απάντηση. Γιατί ο μέσος όρος υπάρχει μόνο στη στατιστική".
Ο πενηνταδυάχρονος Αλέκος Γουλιάμης είναι ένας πετυχημένος συγγραφέας βιβλίων λογοτεχνίας που έχει κατακτήσει μία μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού. Όταν ο επιστήθιος φίλος του διακεκριμένος ψυχίατρος Νίκος Βρανάς τον προτρέπει να γράψει ένα σενάριο για την τηλεόραση, δεν έχει καμία έμπνευση μέχρι που τον καθηλώνει η καινούργια του ένοικος. H κομψή νέα γυναίκα, ΘεανώΜοσχονά που τον μαγεύει με την παγερή ομορφιά της και το αυστηρό ύφος της. Και σύζυγος του πατρινού γκαλερίστα Γιώργου Μαράτου που έφυγε πρόσφατα από την ζωή. Από τη νύχτα που βρέθηκε πνιγμένος ο άτυχος άντρας στην παραλία των Βραχναίικων η αστυνομία δεν έπαψε να ερευνά την υπόθεση. Καθώς από την αρχή δεν αποκλείστηκε η εγκληματική ενέργεια. Αυτοκτονία ή δολοφονία; Κι αν πρόκειται για δολοφονία, ποιος να είναι άραγε ο δράστης; Μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια, όλοι όσοι εμπλέκονται στο γαϊτανάκι της σύντομης ζωής του είναι ύποπτοι. Το έργο αυτό που αναπλάθει τον κόσμο μέσα από τους χαρακτήρες του και ισορροπεί ανάμεσα στην έλλειψη και την υπερβολή, στο αναγκαίο και το αυτάρκες, στον έρωτα και τη μοναξιά, εκτυλίσσεται στην Πάτρα. Με αναφορές στην Αρόη, στα Ψηλά Αλώνια, στην Ακτή Καλογριάς και στη Γέφυρα Ρίο Αντίρριο οι ήρωες κινούνται στο αχαϊκό τοπίο και ένα ερώτημα μένει αναπάντητο: τι σκότωσε τελικά τον Γιώργο Μαράτο;
Σε αυτό το μυθιστόρημα εμπλέκονται άνθρωποι κανονικοί. Που είναι όμως προορισμένοι να γίνουν σημεία αναφοράς ενός κόσμου αλλότριου και παράξενου. Που τους προσδίδεται εκείνο το μεγαλείο της μη διεκδίκησης του αλάνθαστου, το ένθεο και το παθιασμένο για τα δεδομένα της μετριότητας μας. Η ζωή ορίζεται από ελαττώματα, εθισμούς και παραφορές. Αν και κομμένοι στην απλότητά τους βουτιούνται σε μια θάλασσα αμφισβήτησης και φυγής και αναβαπτίζονται σε ακεραιότητες σαν να μην ήταν ποτέ καταδικασμένες σε αυτή την χωμάτινη μικρότητα.
Μέσα από μικρές προτάσεις, σύντομους παραγράφους και ενεργητικά ρήματα δημιουργήθηκε η μυθοπλασία, όπου πρωτεύουσα σημασία έχει η αμεσότητα και ο ρεαλισμός. Απογυμνωμένη από καθωπρεπισμούς περιγράφεται μία πραγματικότητα ωμά, αληθινά, διατηρώντας το στοιχείο του απρόβλεπτου. Η αφήγηση με ύφος ακατέργαστο διαπνέεται από κυνισμό και συχνά στοιχεία αυτοσαρκασμού. Απεικονίζοντας την ανθρώπινη κατάσταση και αναζητώντας ένα κάποιο νόημα. Κάνοντας επικέντρωση στη ματαιότητα της ύπαρξης.
Το αφηγηματικό οικοδόμημα σοκαριστικά ειλικρινές περιγράφει με χειμαρρώδη τρόπο την καθημερινότητα των χαρακτήρων. Ηττημένοι της ζωής, ευνοημένοι, απόκληροι, εθισμένοι, παραβάτες, διανόηση, υποκουλτούρα και υψηλή τέχνη είναι οι ήρωες που παρελαύνουν. Δίχως οικονομία στις λέξεις, αλλά με εστίαση σε ουσιαστικές περιγραφές έρχονται στην επιφάνεια, όλες οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του της σύγχρονης κοινωνίας που υπαγορεύονται από το φαντασιακό της οικονομικής ανάπτυξης.
Κατά μία έννοια ο Αλέκος Γουλιάμης είναι τρελός, ερημίτης, εραστής, τρυφερός, και ασήμαντα μοχθηρός. Η Θεανώ αναμειγνύει ευφυώς τις στοιχειωτικές εμμονές της για τον αδόκιμο θάνατο του συζύγου της Γιώργου Μαράτου, τον θυμό, αλλά και τις τρυφερές απεικονίσεις στο υπογάστριο της πατρινής κοινωνίας.
Μια ελεύθερη ψυχή όπως είναι η Θεανώ είναι σπάνιο πράγμα. Μα όταν τη δεις μπροστά σου την αναγνωρίζεις. Κυρίως για το ανεπιτήδευτο και το συνάμα αχαλίνωτο της ιδιοσυγκρασίας της. Που σε παρασύρει μαζί της. Στη δική της μοναχική διαδρομή.
Β ι ο γ ρ α φ ι κ ό σ η μ ε ί ω μ α
H Άντζελα Ζιούτη γεννήθηκε το 1968 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στη Σχολή Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης. Εχει εργαστεί στη Διαφήμιση, στην Εκπαίδευση και ως Υπευθ. Δημοσίων Σχέσεων σε μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις. Aρθρογραφεί στην εφημερίδα Έθνος.
Εμφανίστηκε στα γράμματα με το έργο: Ο Θεός κατοικεί σε ουρανοξύστη, Παρατηρητής, 1999 (ποίηση). Ακολούθησαν:
Η Αρχιτεκτονικήμ των σιωπηλών ημερών Ελληνικά Γράμματα, 2003, (ποίηση)
Ο ήλιος στο πάτωμα Φερενίκη, 2009 (μυθιστόρημα),
Ρίξε μαύρη πέτρα (Θεατρικό έργο) 2015,
Ο άνθρωπος που μιλούσε με τα αγάλματα, Γαβριηλίδης, 2017 (ποίηση).
Συμμετέχει σε πολλά συλλογικά έργα, ενώ έχει αποσπάσει Βραβεία και Επαίνους για τον ποιητικό της λόγο. Τη γραφή της κατευθύνει η αναζήτηση του νοήματος του κόσμου, συνειδητοποιώντας ότι, όλα είναι περαστικά και εφήμερα. Εκφράζει το συναίσθημα λιτά δίχως
γλωσσικά στολίδια, όπου το ερωτικό στοιχείο συνυπάρχει με την ανθρώπινη πτώση και αποτυπώνει την ηθική κρίση ως απότοκο του ηθικού ελλείμματος. Μία αίσθηση κοινωνικής ανησυχίας διαπερνά ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς της.
Mιλάει Γερμανικά και Αγγλικά. Τακτικό Μέλος της Εταιρίας
Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Μέλος της Λέσχης Τέχνης και Πολιτισμού της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Επί σειρά ετών υπηρέτησε ως Γεν.
Γραμματέας της Εταιρίας Δημοσίων Σχέσεων Βορείου Ελλάδος.
Είναι παντρεμένη με τον Πυρηνικό γιατρό Δημήτρη Γρηγοράκη
και ζει στη θεσσαλονίκη
