Η Μπρούνα Αλεξάντρε ετοιμάζεται να γράψει ιστορία ως η πρώτη αθλήτρια από τη Βραζιλία που θα αγωνιστεί τόσο στους Ολυμπιακούς Αγώνες όσο και στους Παραολυμπιακούς, έχοντας ως στόχο να σαρώσει τα μετάλλια στο πινγκ πονγκ.
Μόνο ένας αθλητής, ως τώρα, του πινγκ πονγκ είχε αγωνιστεί τόσο σε Ολυμπιακούς όσο και σε Παραολυμπιακούς Αγώνες και η Βραζιλιάνα ετοιμάζεται να μπει σε αυτό το πολύ κλειστό κλαμπ, γράφοντας τη δική της ιστορία.
Η ξεχωριστή ιστορία της Μπρούνα Αλεξάντρε
Η Βραζιλιάνα αθλήτρια Αλεξάντρε έχει αφιερώσει στο το πινγκ πονγκ, τα τελευταία 21 χρόνια της ζωής της. Όλα αυτά τα χρόνια έχει μάθει να ζει με το ένα της χέρι αφού το δεξί της χέρι το έχουν ακρωτηριάσει όταν ήταν ακόμη βρέφος, λόγω θρόμβωσης.
Όμως η έλλειψη του μέλους δεν την ενοχλεί και είχε τα τελευταία 28 χρόνια να συνηθίσει να ζει χωρίς αυτό. Δεν ήταν εύκολο να βρει την ισορροπία και τον απόλυτο συγχρονισμό που απαιτεί το άθλημα, πράγμα που γίνεται διπλά δύσκολο όταν λείπει το ένα χέρι, όμως τα κατάφερε κάνοντας και άλλα αθλήματα με τα οποία εξασκούσε όσα χρειάζονταν προπόνηση. Για παράδειγμα έκανε παράλληλα skateboard και futsal ενώ έπαιζε πινγκ πονγκ μαζί με αρτιμελείς παίκτες ώστε να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο. Έτσι, φτάνοντας στο σήμερα, η ίδια επισημαίνει πως μπορεί να κάνει σερβίς όπως κάνουν και οι άνθρωποι με δύο χέρια.
Η Αλεξάντρε, η οποία έχει κατακτήσει τέσσερα μετάλλια σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, ενημερώθηκε και επισήμως ότι θα είναι μέλος της αποστολής της Βραζιλίας και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με την ίδια να μην κρύβει τη χαρά της με το μήνυμά της στα social media, όπου έγραψε τα εξής:
"Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ζούσα και θα άντεχα τόσες προκλήσεις που μου επέβαλε η ζωή από τους πρώτους 2 μήνες της ζωής μου, αλλά σήμερα μπορώ να γιορτάσω, να τραγουδήσω, ακόμα και να κλάψω και να μοιραστώ με όλους εκείνους που με αγαπούν και που παρακολουθούν το ταξίδι μου να γίνω η ΠΡΩΤΗ ΑΘΛΗΤΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ που καλείται να αγωνιστεί σε Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες στους ίδιους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Όταν οι γονείς μου έκλαιγαν για την απώλεια του χεριού μου όταν ήμουν ακόμα μωρό, άκουγαν ότι μια μέρα θα τους έκανα πολύ περήφανους και το γεγονός ότι μπορώ να μοιραστώ αυτό το επίτευγμα μαζί τους και μαζί σας, μου θυμίζει ότι τα όνειρα του Θεού δεν θα πεθάνουν ποτέ, γιατί σε σενάρια απώλειας γεννιούνται νικητές".
