Θα το πω και ας με λιθοβολήσουν όλοι οι γονείς στην Ελλάδα: αν γυρνούσα πίσω τον χρόνο δεν θα είχα πιέσει ξανά τον εαυτό μου τόσο πολύ όσο στη Γ' Λυκείου. Για χρόνια έβλεπα εφιάλτες, ακόμη και αφού πήρα το Πτυχίο της Νομικής από το ΕΚΠΑ έβλεπα ακόμα εφιάλτες ότι δίνω... Πανελλήνιες. Ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν θα μού το ξαναέκανα αυτό. Το μόνο που έκανα είναι να διαβάζω και να αγχώνομαι. Ευτυχώς είχα για συμπαραστάτη τον γατούλη μου που όσο διάβαζα καθόταν πάνω στο γραφείο, εκεί μαζί μου και μόνο όταν σηκωνόμουν εγώ, σηκωνόταν κι αυτός και πηγαίναμε παρέα.
Δεν ήμουν από τα παιδιά που ξεκίνησα πολύ νωρίς την προετοιμασία. Ξεκίνησα τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, όχι από την προηγούμενη χρονιά, ούτε από το καλοκαίρι. Θυμάμαι μια εκνευριστική συμμαθήτρια που μας άγχωσε όλους τον Σεπτέμβριο, επειδή είχε κάνει εκείνη φροντιστήριο το καλοκαίρι, μας έλεγε συνέχεια ότι δεν πρόκειται να προλάβουμε εμείς. Κακό. Τότε θυμάμαι ο καθηγητής που με προετοίμαζε στην Ιστορία (σήμερα φίλος και κουμπάρος μου) μού είπε κάτι που έχω κρατήσει σε όλη μου τη ζωή: "άκου: εσύ θα κοιτάς μόνο τον δικό σου δρόμο, δεν θα κοιτάς αριστερά και δεξιά τι κάνουν οι άλλοι και σου υπόσχομαι ότι θα είσαι έτοιμη όταν έρθει η ώρα". Είχε δίκιο. Ίσως οι Πανελλήνιες άξιζαν μόνο και μόνο για αυτό το αξίωμα που κρατώ στη ζωή μου σαν θησαυρό.
Τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς έκανα μια τεράστια "κοιλιά". Είπα στη μαμά μου "κοίτα, εγώ τέλειωσα με αυτή την ιστορία και δεν πρόκειται να δώσω". Εκείνη, έξυπνη και καλή μάνα μού είπε "εντάξει παιδί μου, μήπως θες ούτως ή άλλως να πας μια εκδρομή να ξεσκάσεις λίγο;". Και πήγα, στο αγαπημένο μου τότε νησί, στη Μύκονο, μες στο καταχειμώνο με την κολλητή μου φίλη. Με χτύπησε δυνατός, κρύος αέρας, συνήλθα και ξαναστρώθηκα. Έπειτα, μού είχε τύχει τότε κι ένας φιλόλογος στο σχολείο, πώς να τον χαρακτηρίσω τώρα; Ένας εμπαθής άνθρωπος μάλλον που έβαζε στοίχημα στο γραφείο των καθηγητών ότι δεν θα περάσω, παρότι ήμουν πάντα άριστη μαθήτρια. Κουβαλούσα λοιπόν και αυτό το βάρος "μην και τυχόν αποτύχεις γιατί όλοι θα απογοητευτούν και όλοι οι καθηγητές σου από εσένα". Όταν έφτασαν τα αποτελέσματα στο σχολείο και είχα πια περάσει ήρθε να μου πει "συγχαρητήρια" κοιτάζοντας τα παπούτσια του. Το πιστεύετε; Άνθρωπος που υποτίθεται ότι είναι εκπαιδευτικός; Μιζέρια.
Το να βλέπω τόσες δεκαετίες μετά τα παιδιά να αγχώνονται ακόμα τόσο πολύ με λυπεί βαθύτατα. Λυπάμαι ειλικρινά που σε αυτή την ηλικία πρέπει να νιώθουν τέτοιο βάρος, να αγχώνονται, να τούς πέφτουν τα μαλλιά, να μην κοιμούνται. Για ποιο λόγο; Για να μπουν με την πρώτη φορά σε ένα Πανεπιστήμιο;
Έπιασα λοιπόν τη βαφτισιμιά μου το Πάσχα και της είπα τα παρακάτω:
1. Το μόνο που έχει σημασία είναι να είσαι εσύ καλά: Δεν με ενδιαφέρει αν περάσεις, πού θα περάσεις και πόσα μόρια θα συγκεντρώσεις. Το μόνο που έχει σημασία είναι να είσαι καλά, να τρως, να κοιμάσαι, να ξεκουράζεσαι και να νιώθεις όσο πιο ήρεμη μπορείς. Είναι μόνο μια εμπειρία αυτή η διαδικασία και τίποτα άλλο. Δεν δοκιμάζεται η αξία σου. Το ίδιο είσαι και πριν μπεις στην αίθουσα και μετά.
2. Απλώς κάνε την καλύτερη προσπάθεια που μπορείς: Όποια προετοιμασία έκανες, την έκανες. Τώρα δεν υπάρχει άλλος χρόνος επομένως κάνε μόνο μικρές επαναλήψεις σε αυτά που δεν θυμάσαι πολύ καλά και that's it. Τέρμα. Φινίτο, πάμε με ό,τι ξέρουμε.
3. Έχουν όλοι δικαίωμα σε μια δεύτερη ευκαιρία, δεν υπάρχει αποτυχία. Υπάρχει επιτυχία με τη δεύτερη φορά: Ποιος είπε ότι πετυχαίνουμε όλους τους στόχους μας με την πρώτη φορά; Κάνουμε την καλύτερη προσπάθειά μας και αυτό αρκεί. Μακάρι να είναι με την πρώτη. Κι αν δεν είναι την πρώτη χρονιά, την επόμενη θα ξέρεις τι έφταιξε, θα ξέρεις πού θα έπρεπε να είχες δώσει μεγαλύτερο βάρος και δεν πρόλαβες και θα το κάνεις. Έχεις και bonus: δεν θα ξυπνάς τόσο νωρίς να πας και στο σχολείο το πρωί!
4. Το Πανεπιστήμιο που θα μπεις είναι μόνη η αρχή μιας διαδρομής, δεν καθορίζει την πορεία σου: Όποιο Πανεπιστήμιο κι αν διαλέξεις είναι μόνο η αρχή. Μπορείς να κάνεις ένα εντελώς διαφορετικό μεταπτυχιακό. Ή να δουλέψεις κάπου και να ανακαλύψεις μια νέα πορεία. Ή μετά από χρόνια ίσως καταλάβεις, όταν θα έχεις γνωρίσει πια καλύτερα τον εαυτό σου ότι είναι άλλη η αληθινή σου αγάπη και να στραφείς προς τα εκεί! Μπορεί πάλι να σου αρέσει τόσο πολύ αυτό που σπουδάζεις που να εμβαθύνεις. Εξάλλου, έρευνες έχουν δείξει πως πλέον οι άνθρωποι θα αλλάζουν μία και δύο και τρεις φορές επάγγελμα στη ζωή τους εφεξής. Επομένως, μείνε ανοιχτή στις εμπειρίες.
5. Μετά θα είσαι επιτέλους ελεύθερη: σκέψου τον απόλυτο στόχο- πως μετά τον Ιούνιο θα είσαι εντελώς ελεύθερη, θα πας τις πρώτες διακοπές με τον φίλο σου, θα ξεκουραστείς και θα διασκεδάσεις, ό,τι και αν έχει γίνει.Τώρα ξεκινάει άλλωστε και μια ζωή που θα είναι πιο "δική" σου- βασισμένη περισσότερο στις δικές σου επιλογές.
6. Δεν θα έπρεπε να πιέζεσαι τόσο σε αυτή την ηλικία, είναι λάθος το σύστημα, δεν φταις εσύ: Πρέπει να σου το πούμε ότι αυτό το σύστημα είναι βίαιο και πως η αποστήθιση είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει στην εκπαίδευση. Οι γνώσεις θα έπρεπε γίνονται κτήμα μετά από μια διαδικασία που να εξάπτει την περιέργεια και να σε παρακινεί σε έρευνα, να κατακτάς βήμα- βήμα τις γνώσεις ώστε να σού μείνουν για μια ζωή. Δίκαι αισθάνεσαι ταλαιπωρημένη.
7. Μην σε νοιάζει το status της "επιτυχίας": Το να επιδιώκεις να επιτύχεις στις Πανελλήνιες για να σε αποδεχθούν οι γονείς σου, οι φίλοι, οι καθηγητές και το κοινωνικό περιβάλλον είναι εντελώς λάθος- και είναι λάθος δικό τους, όχι δικό σου. Θα είναι μια πραγματική κατάκτηση αν το θες πραγματικά εσύ, αν θες να σπουδάσεις το συγκεκριμένο αντικείμενο.
8. Προσπάθησε να κοιμηθείς καλά: basic. Σταμάτα να σκέφτεσαι και να αγωνιάς. Φαντάσου μόλις ξαπλώσεις μια επική ιστορία αγάπης, ένα απίστευτο ταξίδι που θες να κάνεις, οτιδήποτε μπορεί να σε κάνει να σε πάρει γλυκά ο ύπνος. Εξάλλου, "αύριο είναι μια άλλη μέρα", το έχει πει και η Σκάρλετ Ο' Χάρα.
8. Θυμάσαι περισσότερα από ό,τι νομίζεις- Μην διαβάσεις τίποτα το πρωί εκείνης της ημέρας: Αλήθεια, πέντε λεπτά πριν μπεις στην αίθουσα θες να πεις στους επιτηρητές κάτι σαν "εγώ τα χαλιά ήρθα να πάρω" και να φύγεις. Νιώθεις ότι δεν υπάρχει καμία εγγραφή στον σκληρό σου δίσκο. Λάθος! Όλα είναι εκεί και θα σου έρθουν σιγά- σιγά όταν δεις μία μία τις ερωτήσεις και τα προβλήματα.
9. Διατήρησε την ψυχραιμία σου την ώρα των εξετάσεων, προσποιήσου στο μυαλό σου ότι είσαι π.χ στο σπίτι και έκανες απλώς μια εργασία.
10. Όταν γυρίσεις από τις εξετάσεις μην ψάξεις να δεις τι έγραψες και τι δεν έγραψες, γιατί μπορεί να έχεις ξεχάσει κάτι μικρό που να μην είναι τόσο σημαντικό και να πανικοβληθείς στα επόμενα μαθήματα. Το είχα πάθει στην Ιστορία τότε που ξέχασα κάτι και πανικοβλήθηκα- τελικά πήρα 19.7. Μετά μού τηλεφωνούσαν οι καθηγητές μου να με ρωτήσουν τι ακριβώς έγραψα, με κάθε λεπτομέρεια και τους έλεγα ότι δεν ήθελα να τους πω! Μετά, όταν τελειώσεις με όλα τα μαθήματα, ψάξε αν θες. Αλλά όχι πριν.
Ακολουθήστε το Womantoc στο Instagram
