Για λίγους ερμηνευτές μπορούμε να πούμε πως βλέπουμε πραγματικά να βιώνουν τη μουσική, όπως η Ευρυδίκη. Με μοναδικό στιλ και κινησιολογία η Ευριδίκη κρατά σταθερά το άστρο της λαμπερό επιτρέποντας στον εαυτό της να πειραματίζεται και να ρισκάρει στη μουσική διαδρομή της. Τα πρώτα της ποπ χρόνια έδωσαν τη σκυτάλη στη ροκ και την εναλλακτική μουσική. Είναι η τραγουδίστρια που μπορεί να συγκινήσει με την πιο ατμοσφαιρική μπαλάντα και να σε ξεσηκώσει και να σε κάνει να χορεύεις. Από το "Μίσησέ με" ως το "Αερικό" και το "Άκου τη ζωή", η Ευρυδίκη είναι μια ολοκληρωμένη, ανήσυχη ερμηνεύτρια. Γιατί η Ευρυδίκη εκτός από το φυσικό της ταλέντο έχει και κάτι άλλο πολύτιμο: γνώσεις. Έχει σπουδάσει στο Εθνικό Ωδείο της Κύπρου και έπειτα συνέχισε την εκπαίδευσή της στο Le Studio des Variétés στο Παρίσι όπου σπούδασε μουσική, θέατρο, χορό και Stage Performance. Ολοκλήρωσε τις μουσικές της σπουδές στο Μουσικό Κολλέγιο Berklee της Βοστώνης όπου έλαβε μαθήματα αρμονίας και ενορχήστρωσης ανοίγοντας τους ορίζοντές της.
Τώρα, μέσα από την παράστασή της "La Boheme" στο Half Note Jazz Club (19-21 Απριλίου) μας καλεί σε ένα μουσικό ταξίδι στην αγαπημένη της Γαλλία και τους μουσικούς της ήρωες.
-Στο Half Note θα ανοίξετε τη βεντάλια του γαλλικού τραγουδιού. Μπορείτε να μας αναφέρετε κάποια τραγούδια που θα ερμηνεύσετε και πώς τα έχετε συνδέσει με τη δική σας ζωή στο Παρίσι;
Το γαλλικό τραγούδι είναι κομμάτι της ζωής μου και συγκεκριμένα αυτών των χρόνων που όλοι αποκαλούμε συχνά ως "τα καλύτερα μας χρόνια". Τα χρόνια της εφηβείας μας. Τα ανέμελα χρόνια της ζωής μας που το μόνο που μας αγγίζει είναι η χαρά του να ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Οι μουσικές που ακούμε τότε και μας συγκινούν μένουν βαθειά μέσα μας για πάντα και οι καλλιτέχνες, με τις φωνές των οποίων ταξιδεύουμε, ονειρευόμαστε ερωτευόμαστε και ωριμάζουμε, μας ακολουθούν σε όλη μας τη ζωή. Εγώ μεγάλωσα με τη φωνή της Edith Piaf, του Jacques Brel, του Charles Aznavour, του Georges Moustaki, της Dalida και πολλών ακόμα σπουδαίων καλλιτεχνών. Κι αυτό βέβαια το χρωστάω στον πατέρα μου, αφού στη δική του δισκοθήκη ανακάλυπτα τους δίσκους αυτούς και από πολύ μικρή μυήθηκα στον κόσμο του γαλλικού τραγουδιού. Υπήρχε κάτι στις ερμηνείες τους που όχι απλά με συγκινούσε αλλά με συγκλόνιζε, θα μπορούσα να πω. Κι ας μην καταλάβαινα τότε, στα 10 μου χρόνια, ούτε λέξη γαλλικά. Με αυτά τα τραγούδια λοιπόν επέλεξα να ξεκινήσω το ταξίδι μου στις γειτονιές του Παρισιού. La vie en rose, La Bohème, Dans le port d’ Amsterdam, Paroles, Le métèque, Milord, Aux Champs Élysées καθώς και τραγούδια από καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς που γνωρίζουν παγκοσμίως επιτυχία, όπως η Patricia Kaas, η France Gal, η Zaz με το Je veux και η Barbara Pravi με το Voilà, ένα τραγούδι που αγαπήσαμε μέσα από τη συμμετοχή της Γαλλίας στο διαγωνισμό της Eurovision το 2021. Και επειδή πάντα μου άρεσε να παντρεύω το γαλλικό με το ελληνικό τραγούδι, έχω κάνει και κάποιες επιλογές μέσα από γνωστές μελωδίες αγαπημένων μας Ελλήνων συνθετών που τραγουδήθηκαν υπέροχα στα γαλλικά από την Νάνα Μούσχουρη, την Μελίνα Μερκούρη και την Edith Piaf, που πάντα μαγεύουν και συγκινούν.
-Πώς μπορεί ένας ο τραγουδιστής να εισέλθει στον κόσμο ενός τραγουδιού, πόσο μάλλον όταν το έχουν τραγουδήσει θρύλοι; Μπορείτε να μας εξηγήσετε λίγο τη δική σας διαδικασία;
Το τραγούδι έχει πάντα τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Ανεξάρτητα από το ποιές φωνές το έχουν ερμηνεύσει. Εγώ καλούμαι να βρω την ψυχή του, να το κατανοήσω και να το νιώσω ώστε να μπορέσω στη σκηνή να εκφράσω την αλήθεια του. Εστιάζω έτσι αρχικά στον στίχο. Κάνω τη δική μου ανάλυση, φτιάχνω τις δικές μου εικόνες με βάση τα συναισθήματα που μου γεννά το κάθε τραγούδι και μαθαίνω σωστά την μελωδία, όπως γράφτηκε, για να μπορέσω σε επόμενο στάδιο να αυτοσχεδιάσω. Ακούω πάντα όλες τις ερμηνείες που έχουν προηγηθεί, από όλες τις εκτελέσεις. Στούντιο ηχογραφήσεις και ζωντανές εμφανίσεις προσπαθώντας πάντα να ξεχωρίσω αυτές που με αγγίζουν περισσότερο. Τον τρόπο μάλλον που προσεγγίζουν οι άλλοι καλλιτέχνες το συναίσθημα τους και τί μιλάει περισσότερο σε μένα. Όχι για να μιμηθώ, αλλά για να ξεκλειδώσω το μυαλό και την καρδιά μου και να βρω τον εαυτό μου μέσα απ’ αυτό. Μόνο έτσι μπορείς να αποβάλεις και τον φόβο σύγκρισης, που αν σε καταβάλει τότε βγαίνεις χαμένος. Τα τραγούδια πρέπει να ταξιδεύουν και ο κάθε καλλιτέχνης έχει κάτι καινούργιο να πει.
-Είναι πολύ γοητευτικό πως στη δική σας πορεία είχατε το σθένος να ακολουθήσετε το ένστικτο και τον εαυτό σας και να δοκιμάσετε διαφορετικές μουσικές κατευθύνσεις. Ήθελα να σας ρωτήσω: κοστίζει σε έναν καλλιτέχνη στην Ελλάδα να πειραματίζεται, να βγαίνει εκτός του είδους που τον έχει συνηθίσει ο κόσμος;
Προσωπικά δεν έχω νιώσει να απειλείται η καριέρα μου από τους πειραματισμούς μου. Ίσως και να στάθηκα τυχερή ή ίσως να αντιλαμβάνεται ο κόσμος ότι, ό,τι κάνω, το κάνω με αγάπη και ειλικρίνεια. Δεν κράτησα π.χ κάτι που ενδεχομένως να μου έφερνε πιο πολλά χρήματα. Προτίμησα έναν δρόμο μοναχικό, λιγότερο λαμπερό, αλλά πιο ουσιαστικό. Όταν λοιπόν βρίσκεις την ουσία στο τραγούδι σου, με όποιο είδος κι αν καταπιάνεσαι, αυτό έχει μόνο θετικό αποτέλεσμα. Το να έχει ένας καλλιτέχνης διαφορετικές εκφάνσεις στην προσωπικότητα του κατά συνέπεια και στην πορεία του, εγώ το θεωρώ προσόν. Γιατί, τί θα ήταν άραγε, χωρίς την συνεχή εξέλιξη; Και ποιός ο δρόμος για να εξελιχθείς αν όχι η δουλειά με τον εαυτό σου;
Αποφάσισα από νωρίς να βρω την προσωπική μου ελευθερία στον τρόπο έκφρασης, μέσα από τη μουσική. Αυτό σημαίνει ότι κάνω ό,τι μου χαρίζει όμορφες στιγμές, ό,τι με κάνει ευτυχισμένη και ό,τι με κάνει να αισθάνομαι αληθινή. Σ΄αυτή τη φάση βρίσκομαι τώρα. Και μπορεί τη μία στιγμή να με δείτε στη σκηνή στο Σταυρό του Νότου να ροκάρω μαζί με τους Μπλε και την επόμενη στιγμή να γίνομαι το ρομαντικό κορίτσι της εποχής των μποέμ και να ψιθυρίζω στο HalfNote τις μελωδίες που με μεγάλωσαν και με ωρίμασαν. Αισθάνομαι και τους δύο χώρους δικούς μου, γιατί αυτοί οι δύο διαφορετικοί κόσμοι βρίσκονται μέσα μου και έχω ανάγκη να εκφράσω όλες τις πλευρές μου, ώστε να μπορώ να συνεχίσω να υπάρχω.
-Ποιοι καλλιτέχνες σας θα μπορούσατε να πείτε ότι σας καθηλώνουν; Ποιους επιλέγετε να ακούσετε δηλαδή όταν νιώθετε την ανάγκη ότι θέλετε να ταξιδέψετε, να εξυψωθεί το πνεύμα σας αφήνοντας τα πάντα στην άκρη εκείνη τη στιγμή;
Edith Piaf, Jacques Brel, Τάνια Τσανακλίδου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μελίνα Μερκούρη και εννοείται Μάνος Χατζιδάκις.
-Ποιος σας ενέπνευσε να αγαπήσετε τη μουσική και πως ήταν μουσικά το σπίτι σας όταν μεγαλώνατε;
Ήταν κάτι που ένιωθα από μικρή χωρίς να ξέρω το γιατί. Η ελευθερία που με πλημμύριζε όταν άκουγα μουσική ή όταν τραγουδούσα, αυτό ήταν το σπουδαιότερο συναίσθημα, πέρα από το ότι μου έδινε χαρά. Με έκανε να νιώθω δυνατή. Ότι όλα τα μπορώ, ότι τίποτα και κανένας δε μπορεί να με αγγίξει. Και βέβαια χρωστάω τα πάντα στους γονείς μου οι οποίοι βλέποντας πόσο πολύ ανάγκη είχα τη μουσική, με ώθησαν στο να ασχοληθώ πιο εντατικά παρέχοντας μου όλα τα εφόδια για να σπουδάσω και να χτίσω τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα μου. Η μουσική ήταν διάχυτη στο σπίτι μας και στο γραφείο του πατέρα μου εκτός από μία τεράστια βιβλιοθήκη με βιβλία ποίησης, μέχρι και βιογραφίες καλλιτεχνών, υπήρχε και μία μεγάλη συλλογή δίσκων στους οποίους είχαμε κι εγώ κι η αδερφή μου ελεύθερη πρόσβαση. Καταλαβαίνετε ότι έκανα κατάληψη κάθε μέρα και κάθε ώρα. Πιστεύω τελικά ότι οι άνθρωποι γεννιόμαστε με ένα ταλέντο, αλλά η παιδεία που παίρνει κανείς από το σπίτι του παίζει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη και στην πορεία του.
-Έχετε σπουδάσει στο Παρίσι και έπειτα στη Βοστώνη στο κορυφαίο Πανεπιστήμιο για τη μουσική. Τι πήρατε από αυτά τα δύο μεγάλα "σχολεία";
Σίγουρα γνώσεις και εμπειρίες. Άνοιξα τους μουσικούς μου ορίζοντες, γνώρισα μουσικούς και τραγουδιστές σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από το δικό μου και αυτό με έκανε να σκεφτώ δύο πράγματα. Αφενός να εκτιμήσω την ευκαιρία που μου δίνονταν με το να σπουδάζω σε αυτές τις σχολές και αφετέρου να συνειδητοποιήσω ότι με πολλή δουλειά μπορώ να φτάσω αυτούς τους οποίους θαυμάζω. Η απόφαση ήταν δική μου και ήξερα ότι είχα τη δύναμη να το κάνω. Όσο πιο πολύ μελετούσα και όσο πιο πολύ βυθιζόμουν στη μουσική και σε αυτούς τους καινούργιους κόσμους που μου ανοίγονταν τόσο μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αποκτούσα. Η γνώση στηρίζει το ταλέντο. Με δέχτηκαν και στις δύο αυτές σχολές ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους υποψήφιους χάρη στο ταλέντο μου και μου έδωσαν την ευκαιρία να κερδίσω έναν πλούτο από γνώσεις που με βοήθησαν αργότερα σε κάθε μου βήμα.
-Είστε μία τραγουδίστρια που νιώθουμε πως βιώνει ένα κομμάτι και μέσα από το σώμα σας. Λίγοι κατορθώνουν να διαμορφώσουν ένα τόσο προσωπικό στιλ έκφρασης. Πόσο σημαντική είναι η κινησιολογία για έναν ερμηνευτή;
Αυτό που είναι σημαντικό είναι να αισθάνεται κανείς απελευθερωμένος. Να λύνεται στη σκηνή ώστε να μπορεί να είναι ο εαυτός του και να αποδεσμεύεται από κανόνες και στερεότυπα. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος στο τραγούδι και στην έκφραση γενικότερα. Προσωπικά με εμπνέουν περισσότερο οι καλλιτέχνες με προσωπικό στιλ και αυθεντικότητα στην ερμηνεία και στην κίνηση. Όσα μαθήματα κι αν κάνεις, αν δεν βρεις τελικά τον εαυτό σου μέσα σ΄αυτό, μπορεί να εξελιχθείς σε έναν άρτιο τεχνικά τραγουδιστή με εξαιρετική κινησιολογία, αλλά δε θα γίνεις ποτέ καλλιτέχνης αν δεν βάλεις σ’ αυτό την ψυχή σου.
-Είχατε σκεφτεί ποτέ να μείνετε και να εργαστείτε στο εξωτερικό;
Όταν ήμουν φοιτήτρια στο Παρίσι το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι θα έμενα εκεί για πάντα. Αλλιώς όμως τα έφερε η ζωή και τον επόμενο χρόνο βρέθηκα να σπουδάζω στην Αμερική και τον μεθεπόμενο στην Αθήνα να υπογράφω συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία. Από τη στιγμή που ξεκίνησα να εργάζομαι εδώ και να χτίζω σιγά σιγά την καριέρα μου αλλά και τη ζωή μου δεν σκέφτηκα ποτέ ξανά την πιθανότητα μιας καριέρας στο εξωτερικό.
-Καθώς πλησιάζουμε στη Εurovision και εσείς έχετε μεγάλη εμπειρία, ποια είναι η ψυχολογία του καλλιτέχνη που συμμετέχει και τι είναι σημαντικό για αυτόν να έχει ιδίως εκείνες τις ημέρες;
Η εκπροσώπηση της χώρας μας στο διαγωνισμό της Eurovisionείναι μεγάλη υπόθεση. Παρόλο που πολλοί αναφέρονται σε αυτό ως πανηγυράκι, η αλήθεια είναι ότι έχουμε δει από κει να ξεχωρίζουν σπουδαίοι καλλιτέχνες στους οποίους δίνεται η ευκαιρία για μία μεγάλη καριέρα. Πέρα λοιπόν από τη χαρά που σίγουρα αισθάνονται, κουβαλάνε μεγάλη ευθύνη και παράλληλα τεράστιο άγχος. Η ψυχολογία τους εναλλάσσεται διαρκώς και χρειάζεται πολύ καλή προετοιμασία ώστε να αισθάνεται κανείς έτοιμος, δυνατός και απόλυτα σίγουρος για το αποτέλεσμα, σε σχέση πάντα με την εμφάνιση. Γιατί το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες τους οποίους κανένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να ελέγξει. Ειδικά εκείνες τις τελευταίες ημέρες πριν την εμφάνιση χρειάζεται ηρεμία, συγκέντρωση, ξεκούραση, και να έχεις τα αυτιά σου κλειστά σε κάθε καλοθελητή που επιμένει να πει τη γνώμη του. Γιατί στο τέλος της ημέρας εσύ θα ανεβείς μόνος σου στη σκηνή και πρέπει να κάνεις με τον καλύτερο τρόπο αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα. Να τραγουδάς. Να ζήσεις τη στιγμή και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να το χαρεί. Η εμπειρία αυτή θα σε ακολουθεί για πάντα. Πρέπει να το κάνεις να αξίζει.
-Πώς σας φαίνεται μουσικά το "Ζάρι" της Μαρίνας Σάττι; Είναι ένα τραγούδι για το οποίο οι αντιδράσεις ποικίλλουν. Εσείς ως μουσικός πως το αντιλαμβάνεστε;
Σαν είδος δεν ανήκει στα αγαπημένα μου και είναι εντελώς έξω από τα ακούσματα μου, άρα δεν είμαι και η πιο κατάλληλη να το κρίνω. Βρίσκω ενδιαφέροντα κάποια μουσικά μέρη και κάποια άλλα όχι τόσο. Το σίγουρο είναι ότι, ενώ σαν τραγούδι έχει κάτι περίεργο, το οποίο κατανοήσαμε καλύτερα μέσα από την εξήγηση της ίδιας της Μαρίνας, ότι δηλαδή είναι αποτέλεσμα ένωσης διάφορων μελωδιών διαφορετικών συνθετών και σου δίνει ακριβώς αυτή την αίσθηση πολλών τραγουδιών σε ένα, την ίδια στιγμή σου κολλάει και θες να το ακούς ξανά και ξανά. Δεν έχει πάντως σημασία τί λέει ο καθένας από μας. Σημασία έχει η Μαρίνα, η οποία είναι μία εξαιρετική καλλιτέχνις, με σοβαρές σπουδές, απίστευτες γνώσεις και μοναδικό ταλέντο, να νιώθει όμορφα με αυτό που κάνει και να το υποστηρίξει με τον καλύτερο τρόπο. Της εύχομαι τα καλύτερα!
*H Ευρυδίκη θα εμφανιστεί στο Half Note Jazz Club από Παρασκευή 19 έως και Κυριακή 21 Απριλίου.
Ακολουθήστε το Womantoc στο Instagram
