Η Έλλη Στάη σίγουρα δεν είναι μόνο το "brand name Έλλη Στάη". Έχοντας δουλέψει μαζί της την εποχή που ήταν επικεφαλής του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του ΑΝΤ1 και της εκπομπής "Με τα μάτια της Έλλης" (ο τίτλος ανήκει στον Μίνωα Κυριακού και όχι στην ίδια) μπορώ να πω ότι δεν έχω γνωρίσει άλλον επαγγελματία με τη δική της ψυχραιμία. Πολλοί μπορεί να μην γνωρίζουν άλλες πτυχές της πέρα από το προφίλ της "Σιδηράς Κυρίας", όπως ότι είναι άνθρωπος γενναιόδωρος, με αναπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου. Έχει επίσης πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ- όχι μόνο ως πομπός, αλλά και ως δέκτης- ενδεικτικό μιας προσωπικότητας. Γιατί λοιπόν θα έπρεπε να είναι και "γλυκιά" και "στοργική" με την καθιερωμένη έννοια στην επαγγελματική της ζωή; Επειδή είναι γυναίκα;
Εξάλλου, η Στάη δοκιμάστηκε σε μία εποχή που ο ρόλος των γυναικών στην ελληνική τηλεόραση ήταν μάλλον διακοσμητικός. Έπρεπε να παλέψει και να πείσει για να αναλάβει "σοβαρά" ρεπορτάζ. Στην πορεία κατόρθωσε δε και κάτι ακόμα: όσοι έχουμε παρακολουθήσει της live εκπομπές της μάλλον θα συμφωνήσουμε πως κατά τη διάρκεια της κουβέντας έπαυε κανείς να στέκεται στο ‘pretty face’, καθώς ο δημοσιογραφικός της λόγος υπερίσχυε- δεν δίσταζε δε να ζορίζει ιδίως τους πολιτικούς όσο λίγοι (και δεν έφευγαν όλοι από το στούντιο χαμογελώντας). Ήταν εκείνη που μαζί με τον Σταμάτη Μαλέλη εγκαινίασαν τα περιβόητα "παράθυρα" στο τηλεοπτικό δελτίο, ενώ αργότερα αφουγκραζόμενη τη δυναμική του ίντερνετ ξεκίνησε το The TOC και το Womantoc.
Αυτή την περίοδο η ίδια διανύει ίσως την πιο ήρεμη φάση στη ζωή της -την οποία μάλιστα δεν διαπραγματεύεται. Είναι γιαγιά πλέον δύο εγγονιών ενώ περιμένει το τρίτο τον Ιούνιο, ρόλος που απολαμβάνει πολύ. Τίποτα όμως δεν αποκλείει βέβαια νέες περιπέτειες. Γιατί όπως λέει και η ίδια "ποτέ δεν μπορείς να αποκλείσεις τις εκπλήξεις της ζωής".
-Ξεκινώντας ήθελα να σας ρωτήσω για το γενικό τοπίο στη χώρα και για έρευνες που μας κατατάσσουν χαμηλά με βάση τον δείκτη της διαφάνειας και της ελευθερίας του Τύπου. Ενδεικτικά να αναφέρουμε τις έρευνες της Διεθνούς Διαφάνειας και του ευρωπαϊκού οργανισμού Media Freedom Rapid Response που κατατάσσουν την Ελλάδα στην 59η θέση ανάμεσα σε 180 χώρες.
Δεν νομίζω ότι διολισθαίνουμε, απλώς είμαστε εκεί που είμαστε εδώ κι αρκετό καιρό γιατί έχουμε μια τάση για την αδιαφάνεια. Όμως, δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι δεν ζούμε σε καθεστώς δημοκρατίας, δεν έχουμε ένα καθεστώς που χαρακτηρίζεται κυρίως από τη διαφθορά. Πιστεύω ότι είμαστε σε μια πλήρη δημοκρατία κι απλώς υπάρχουν "παρατράγουδα" κατά περίπτωση και κατά θέμα. Κι αυτό το βιώνουμε πολλά χρόνια τώρα. Δεν κατατάσσω την Ελλάδα στις "τριτοκοσμικές χώρες" όσον αφορά το επίπεδο διαφθοράς, είναι πολύ γενικευμένο συμπέρασμα και ακραίο κατά τη γνώμη μου.
-Κι όσον αφορά το τοπίο των media;
Το τοπίο των media έχει αλλάξει την τελευταία δεκαετία πάρα πολύ, γιατί έχουν αλλάξει βασικοί παράγοντες που ξέραμε. Καταρχήν, έχει εισβάλλει ορμητικά το ίντερνετ κι έχουν αλλάξει οι θέσεις επιρροής των διαφόρων ειδών. Ιδίως η τηλεόραση δεν είναι η τηλεόραση στην οποία δούλευα εγώ, που τότε ήταν το κυρίαρχο μέσο. Δεν είναι κυρίαρχη, υπάρχει όμως. Οι εφημερίδες δεν έχουν τις πωλήσεις που είχαν κάποτε, υπάρχουν όμως. Είναι μια προβληματική για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, εδώ και πολλά χρόνια. Το πώς θα "κουμπώσουν" τα Νέα Μέσα με τα παλιά είναι ζητούμενο. Η αλήθεια είναι όμως ότι επί της ουσίας κανένα δεν εξαφανίζεται και πως όλα βρίσκονται στη διαδικασία του "κουμπώματος" του ενός με το άλλο.
"Δεν βλέπω συγκλονιστικές αλλαγές στην τηλεόραση, όμως πιο παλιά κάθε κανάλι είχε τη δική του ταυτότητα. Τώρα φαίνεται να αποπνέουν την ίδια αντίληψη. Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός πως υπάρχει μια πανίσχυρη κυβέρνηση και μια συνολικά αδύναμη αντιπολίτευση."
-Δεν είναι ανησυχητικό το γεγονός πως ιδίως οι νεότεροι ενημερώνονται με ό,τι "τους βγει στον τοίχο τους";
Το Ίντερνετ περιλαμβάνει από εφημερίδες ως εντελώς προσωπικού χαρακτήρα social media, αλλά υπάρχουν και οι συλλογικές προσπάθειες, σε μία από τις οποίες δουλεύεις κι εσύ και χαίρομαι που την είχα φτιάξει εγώ. Αυτά τα μέσα είναι πια αυτόνομες ιντερνετικές εφημερίδες και αρκετές πάνε καλά. Τα social media είναι άλλη υπόθεση. Παρακολουθούσα τις απολογίες του Ζούκερμπεργκ και άλλων επικεφαλής social media στο Κογκρέσο για την επικινδυνότητά τους όσον αφορά τα νέα παιδιά (σ.σ είχαν κληθεί να απολογηθούν για περιστατικά σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή παρενόχλησης μέσω των social media κόστισε τη ζωή σε παιδιά και νέους), το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Γιατί ακόμα δεν έχει θεσμοθετηθεί το πλαίσιο έτσι συνυπάρχει η μαύρη και η φωτεινή του πλευρά. Υπάρχουν όντως νέοι και μεγαλύτεροι που "ενημερώνονται" από το τι θα πει ο ένας και ο άλλος, άνθρωποι που δεν έχουν τις περγαμηνές. Που δεν είναι δημοσιογράφοι ώστε να ξέρουν τη δουλειά, αλλά και να αναλαμβάνουν την ευθύνη για όσα μεταδίδουν. Αυτή είναι λοιπόν μια από τις σκοτεινές πλευρές που θα πρέπει με κάποιον τρόπο να οριοθετηθούν. Θα υπάρξει νομίζω αυτορρύθμιση κάποια στιγμή, δηλαδή από τους ίδιους τους χρήστες.
-Κατά τη γνώμη σας εχει αλλάξει ο τρόπος που οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι ασκούν το επάγγελμά τους και διαχειρίζονται την πληροφορία;
Το κάθε μέσο έχει τη δική του λογική στη διαχείριση της πληροφορίας. Η τηλεόραση για παράδειγμα ήταν πάντα ένα πολύ ειλικρινές μέσο όταν βέβαια ήταν live, γιατί στο live δεν ξεφεύγει τίποτα. Δεν βλέπω συγκλονιστικές αλλαγές στην τηλεόραση, όμως πιο παλιά, που ήταν μάλιστα λιγότερα κανάλια το καθένα είχε τη δική του ταυτότητα. Τώρα μοιάζουν πιο πολύ, φαίνεται να αποπνέουν την ίδια αντίληψη, ιδίως τα τελευταία πέντε χρόνια. Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός πως υπάρχει μια πανίσχυρη κυβέρνηση και μια συνολικά αδύναμη αντιπολίτευση. Και μιλάω για τις κυριαρχούσες απόψεις της πολιτικής σκηνής οι οποίες αντιπαλεύουν μεταξύ τους, δεν μιλάω για κομματικά κριτήρια, μιλάω για απόψεις, διαφοροποιημένες απόψεις που εκφράζονται από πολιτικά κόμματα και είτε συμφωνείς περισσότερο με τις μεν είτε με τις δε. Το πολιτικό μας σκηνικό είναι πολύ παράδοξο αυτή την περίοδο, δεν θυμάμαι κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν. Κι αυτό ίσως δημιουργεί το ομοιόμορφο τοπίο και στα media που ναι, δεν είναι τόσο ενδιαφέρον. Το να υπάρχουν πολύ διαφορετικές ταυτότητες είναι πολύ σημαντικό και καθιστά και τη διαχείριση της πληροφορίας διαφορετική.
-Πάντως υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό κόσμου που είναι βαθιά απογοητευμένο και δεν βρίσκει έκφραση στο πολιτικό τοπίο.
Ας μην ξεχνάμε πως περάσαμε δύο φρικτές περιόδους: την περίοδο της κρίσης και την πανδημία, κατά τη διάρκεια των οποίων διαφοροποιήθηκε πολύ η στάση της κοινωνίας. Και η αντιπολίτευση δεν δείχνει εντολή κυβερνησιμότητας. Πόσο μάλλον τώρα όταν κανένας δεν εμπνέει τον κόσμο. Είναι κάτι που θα πρέπει να λυθεί, να το λύσει η ζωή. Πρέπει κάποιος πολιτικός χώρος να δημιουργήσει συνθήκες ανταγωνιστικές. Αυτό το κενό είναι παράδοξο.
"Η συμμετοχή των γυναικών είναι πολύ μικρή ακόμα, ενώ το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό. Σε κάποιες περιπτώσεις τις κατασπάραξαν, σε άλλες η πολλαπλότητα των ρόλων που καλείται μια γυναίκα να αντιμετωπίσει φαίνεται να αναχαίτισε τη διαδρομή τους"
-Εσείς θα βλέπατε τον εαυτό σας δημοσιογραφικά σε αυτό το τοπίο;
Ποτέ δεν μπορείς να αποκλείσεις τις εκπλήξεις της ζωής. Εγώ κάποια στιγμή τον έκλεισα τον κύκλο της καθημερινής τηλεόρασης και δεν θέλω να τον ανοίξω ξανά. Κάτι που να έχει σχέση με την τηλεόραση δεν το έχω αποκλείσει, αλλά θα πρέπει να είναι πράγματα που μου ταιριάζουν, που με ενδιαφέρουν και που δεν θα μού δημιουργούν πρόβλημα στην αυτοδιάθεση του χρόνου μου. Γιατί διανύω μια περίοδο πλέον μεγάλης ηρεμίας.
-Βιβλίο δεν θα γράψετε;
Λες; Να γράψω τότε ένα μυθιστόρημα να είναι ανάμεσα στο fiction και στην πραγματικότητα και να το κάνουμε τηλεοπτικό σενάριο.
-Θα αφορά τον δημοσιογραφικό κόσμο;
Όχι απαραίτητα, ο κόσμος της δημοσιογραφίας είναι μόνο ένα κομμάτι του κόσμου.
-Πιστεύετε στο θηλυκό μοντέλο διακυβέρνησης και διοίκησης; Μάλιστα το ΕΜΣΤ έχει αφιερώσει την κεντρική του έκθεση σε αυτό το ερώτημα: "Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο";
Η αλήθεια είναι ότι οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, η συμμετοχή των γυναικών είναι πολύ μικρή ακόμα, ενώ το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό. Ακόμα και οι ίδιες οι γυναίκες έχουν αναστολές (σ.σ: στην ανάληψη ρόλων). Ας μην ξεχνάμε πως είχαμε πρόσφατα παραδείγματα γυναικών νέων και πολύ δυναμικών που έφτασαν και στην πρωθυπουργία της χώρας τους. Όμως, τα βρήκαν σκούρα. Σε κάποιες περιπτώσεις τις κατασπάραξαν, σε άλλες η πολλαπλότητα των ρόλων που καλείται μια γυναίκα να αντιμετωπίσει φαίνεται να αναχαίτισε τη διαδρομή τους. Οι προσπάθειες όμως που γίνονται από τις γυναίκες είναι εξαιρετικές. Οι γυναίκες που έφτασαν σε τέτοια αξιώματα έδειξαν χαρακτήρα δυνατό, πάρα πολλές δυνατότητες, αλλά πιέστηκαν στην πορεία. Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα. Απεναντίας, σημαίνει ότι ο δρόμος είναι ανοιχτός.
Αυτό που αποκαλούμε "θηλυκό μυαλό" είναι αλήθεια. Κι ακριβώς επειδή μια γυναίκα ανταπεξέρχεται σε πολλαπλούς ρόλους και δύσκολους ρόλους είναι πολυμήχανη, αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με μία ειδική ευστροφία. Έχει λοιπόν αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, την ίδια στιγμή που έχει παράλληλα την ανάγκη να αποτινάξει το παρελθόν της καταπίεσης και της έλλειψης ισοτιμίας και ίσων δικαιωμάτων, οπότε και αυτό με τη σειρά του αποτελεί προωθητικό παράγοντα. Έχουμε μπει σε έναν αιώνα που οι γυναίκες αρχίζουν να δείχνουν τα δόντια τους σιγά σιγά.
"Εγώ ανήκω σε μια γενιά που έπρεπε να ήμουν σκληρή, γιατί στη δική μου γενιά και σε αυτό το επάγγελμα έπρεπε να επιβληθείς και αυτό δεν ήταν εύκολο"
-Μέχρι πρότινος έπρεπε να υιοθετήσεις το ανδρικό μοντέλο για να προχωρήσεις, να φορέσεις το ανδρικό κοστούμι.
Εξ ου και ο τίτλος "Σιδηρά Κυρία"!
-Δεν σας έχει κουράσει αυτός ο χαρακτηρισμός;
Όλες οι ταμπέλες κουράζουν κάποια στιγμή, άλλωστε δεν σημαίνει και τίποτα.
-Εσείς αναγκαστήκατε να φτιάξετε μια περσόνα;
Εγώ ανήκω σε μια γενιά που έπρεπε να ήμουν σκληρή, γιατί στη δική μου γενιά και σε αυτό το επάγγελμα έπρεπε να επιβληθείς και αυτό δεν ήταν εύκολο. Τότε ένα προσωπείο σκληρό και αδιαπέραστο ήταν απαραίτητο. Όμως, σιγά- σιγά κατακτώντας κομματάκια στον χώρο είδα ότι μες στον χρόνο άρχισε να μπαίνει και ένα πιο γλυκό πρόσωπο, πιο ανθρώπινο. Θυμάμαι ότι όταν είχα ξεκινήσει τη δεκαετία του ’90 τα "παράθυρα" στον ΣΚΑΪ, είχα μία αυστηρότητα η οποία ήταν υπερβολική, βλέποντάς το τώρα προς τα πίσω λέω "ωχ!". Σιγά- σιγά όμως χαλάρωσα.
-Βρήκατε εμπόδια εξαιτίας του φύλου σας.
Εννοείται ότι βρήκα εμπόδια επειδή ήμουν γυναίκα! Τότε επικρατούσε η αντίληψη πως αν ήσουν νέα και κάπως νόστιμη "δεν θα σου δώσουμε και πολλή σημασία". Θυμάμαι τότε ένας πολύ σημαντικός δημοσιογράφος μού είχε πει, όταν πίεζα να μού αναθέσουν πιο σημαντικά και πολιτικά θέματα, πως: "μα εσείς θέλετε να σας δώσω θέματα που τα κάνουν άντρες, μεγάλοι και άσχημοι" (σ.σ: γελάει). Ήταν ένα αστείο μεν, που υποδήλωνε πολλά δε. Τελικά όμως έκανα αυτά που επεδίωκα, δεν μού στέρησαν την ευκαιρία.
"Οι γονείς βρισκόμαστε στη δύσκολη θέση να μη γνωρίζουμε τι σημαίνει ακριβώς αυτός ο ρόλος. Κανείς δεν γεννιέται ξέροντας, πρέπει να το βρει στην πορεία. Διαμορφώνοντας τον δικό σου εαυτό, διαμορφώνεις παράλληλα και το παιδί."
-Πού αποδίδετε την έκρηξη βίας κατά των γυναικών που παρατηρούμε;
Πιθανόν να υπάρχει έκρηξη, αλλά τώρα δίνουμε σημασία ως κοινωνία σε αυτά τα εγκλήματα. Οι ξυλοδαρμοί των γυναικών πρέπει να συνέβαιναν σε μεγάλη έκταση. Ευτυχώς έρχονται όλα στα δημοσιότητα με ένταση και σωστά, είναι ένας τρόπος να αντιμετωπιστεί. Η βία υπάρχει παντού πια. Υπάρχουν κρυμμένες βίες και μασκαρεμένη βία σε μια σειρά πράγματα. Εμένα με προβληματίζει πάρα πολύ η βία στα παιδιά, αναρωτιέμαι αν νιώθουν δηλαδή αδιέξοδο και ξεσπάνε βίαια. Είναι ένα ζήτημα αχαρτογράφητο και φλέγον. Πού μπορεί να οδηγήσει αυτό το φαινόμενο στην ενήλικη ζωή αυτών των παιδιών; Το παρατηρούμε δε να αυξάνεται και όσον αφορά τα αγόρια και τα κορίτσια.
-Για να γυρίσουμε στην έμφυλη βία, τελικά μήπως δεν βελτιώθηκε ποτέ η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία;
Είναι πολύ δύσκολο να ξεριζωθούν κατοχυρωμένοι ρόλοι ανδρών απέναντι στις γυναίκες από το DNA-αυτές οι νοοτροπίες βλέπετε ίσχυαν εδώ και εκατονταετίες. Και βέβαια δεν είναι μόνο η σωματική βία, αλλά και η ψυχολογική. Οι γυναίκες τη δέχονταν σιωπηρά. Η ψυχολογική βία δεν περιγράφεται και εύκολα, δεν είναι απτή. Για να ξεριζωθεί θα πρέπει να αλλάξει και η εκπαιδευτική προσέγγιση των νέων.
-Εσείς ως μητέρα αγοριού δώσατε έμφαση σε αυτό το θέμα όσον αφορά στη διαπαιδαγώγησή του;
Είχε δεχθεί a priori ότι η γυναίκα είναι ένα πολύ δυνατό άτομο και ότι πρέπει να το σέβεσαι, να το εκτιμάς και να το αγαπάς. Αυτό φαντάζομαι ότι το αφομοίωσε και από τη δική μου πορεία. Οι γονείς ξέρετε βρισκόμαστε στη δύσκολη θέση να μην γνωρίζουμε τι σημαίνει ακριβώς αυτός ο ρόλος. Κανείς δεν γεννιέται ξέροντας, πρέπει να το βρει στην πορεία. Διαμορφώνοντας τον δικό σου εαυτό, διαμορφώνεις παράλληλα και το παιδί. Εγώ με τον γιο μου είχα πάντα μια πολύ καλή επικοινωνία ακόμα και όταν τσακωνόμασταν, αλλά και μετά.
-Συγγνώμη του ζητούσατε;
Ναι, ζητούσα συγγνώμη.
-Εσείς πώς μεγαλώσατε; Πώς ήταν η δική σας μητέρα;
Μεγάλωσα σε άλλη εποχή, τότε δεν ήταν τόσοι οι προβληματισμοί. Εγώ είχα την ευτυχία να έχω μία μητέρα που με προέτρεπε να σπουδάσω όπως έκαναν και οι άντρες. Μού έλεγε: "Κοίτα να δεις τι θα κάνεις σε επίπεδο σπουδών και κάτι που θα είναι για τον εαυτό σου πολύ πριν παντρευτείς", ενώ τότε το πρωτεύον για τα κορίτσια ήταν ο γάμος.
-Ως μαμά πώς ήταν;
Αυστηρή και ορθολογίστρια. Δεν εκδηλωνόταν πολύ συναισθηματικά, ήταν προσανατολισμένη στον ορθολογισμό.
-Τον πατέρα σας τον θυμάστε; Τον χάσατε μικρή.
Ναι, τον θυμάμαι τον πατέρα μου. Τον έχασα όταν ήμουν 7 ετών, δεν θυμάμαι πολλά πράγματα, αλλά τον θυμάμαι. Αυτό που κυρίως θυμάμαι όμως είναι η έλλειψη του.
-Νιώθετε ότι έχετε ενσωματώσει στοιχεία τους στην προσωπικότητά σας;
Έχω κάποια στοιχεία της μητέρας μου, αυτά για την οποία την κατηγορούσα! Την πρόταξη της λογικής και του καθήκοντος, την κατηγορούσα τότε ότι ήταν ψυχρή. Για τον πατέρα μου δεν γνωρίζω γιατί δεν πρόλαβα να τον ζήσω.
-Εσείς ως μητέρα ήσασταν διαφορετική από τη μητέρα σας;
Ναι, έζησα πιο κοντά με τον γιο μου. Είναι και τα βιώματα που σε οδηγούν να υιοθετήσεις άλλη στάση. Επειδή ένιωθα παράπονο που δεν επικοινωνούσε τόσο πολύ μαζί μου η δική μου μαμά. εγώ προσέγγισα πιο συναισθηματικά τον ρόλο μου, κράτησα όμως πάντα τον ορθολογισμό της.
-Και ο έρωτας;
Δεν έχω παράπονο, και ερωτεύτηκα και με ερωτεύτηκαν. Ούτε παράπονα έχω ούτε ελλείψεις.
-Ποιος άνδρας στάθηκε καθοριστικός για την ψυχή σας;
Αυτό δεν θα το πω γιατί ακόμα δεν έχω καταλήξω, γιατί κάθε σχέση είναι πολύ σημαντική από τη στιγμή που την κάνεις ενσυνείδητα. Καθώς περνάει ο χρόνος αλλάζεις εσύ, άρα αλλάζουν και αυτά που ζητάς από μια σχέση και αυτά που δίνεις. Συνήθως δε οι άνθρωποι δεν εξελίσσονται ταυτόχρονα και προς την ίδια κατεύθυνση και για αυτό χωρίζουν. Έτσι, σε κάθε φάση της ζωής μου είχα διαφορετικές ανάγκες. Άρα πρέπει να φτάσει κανείς στο τέλος για να πει απαντήσει με βεβαιότητα το ερώτημα.
-Τώρα ποια είναι η ανάγκη σας από μια σχέση;
Η συντροφικότητα.
-Τι σας γοητεύει στους ανθρώπους, είτε μιλάμε για συντρόφους είτε για φίλους;
Εκτιμώ την πολύ γρήγορη συνεννόηση, αυτό το εγκεφαλικό κλικ! Όπως και τα κοινά ενδιαφέροντα, για να ζεις με κάποιον άλλον αυτά που αγαπάς. Το μυαλό των ανθρώπων με γοήτευε.
-Ποιο ήταν λέτε το μεγαλύτερο δώρο της ομορφιάς και ποια η παγίδα;
Το δώρο είναι πως είναι και ωραίο και σημαντικό να σε αποδέχονται, να λένε "αυτός είναι ένας άνθρωπος που μας αρέσει να τον βλέπουμε". Αλλά η ομορφιά δεν είναι το παν, γιατί κάποια γυναίκα π.χ μπορεί να είναι όμορφη, αλλά να μην εκπέμπει τίποτα άλλο. Δεν νιώθω ότι υπήρξαν παγίδες, γιατί εδώ έρχεται πάλι η μαμά μου. Φρόντισε να μου τσακίσει πολύ νωρίς αυτό το αίσθημα. Όταν της έλεγαν οι άλλοι "τι ωραίο κορίτσι που είναι η Έλλη" εκείνη απαντούσε "έλα τώρα, δεν είναι και τίποτα". Το απομυθοποιούσε ακριβώς για να μην στηριχθώ πάνω σε αυτό. Τότε εκνευριζόμουν και της έκανα παράπονα "εσύ λες ότι δεν σου αρέσω", αλλά τώρα θα πω ότι έκανε πάρα πολύ καλά. Αν έχεις αυτό το δώρο θα το καταλάβεις στην πορεία, είναι λάθος να το υπερτονίσεις, έτσι δεν έπεσα σε αυτή την παγίδα.
-Αισθάνεστε πίεση που είστε στο μικροσκόπιο για τις δημόσιες εμφανίσεις σας και για το πώς διατηρείτε την εικόνα σας;
Αυτό πάλι με τις "εμφανίσεις" δεν το καταλαβαίνω, δεν ξέρω γιατί γίνεται. Μήπως θέλουν να δουν πότε θα καταρρεύσω; (σ.σ: γελάει). Όχι, δεν πιέζομαι. Κάνω πράγματα που με ευχαριστούν. Περιποιούμαι τον εαυτό μου όπως πλένω τα δόντια μου ή γυμνάζομαι. Πάντα οι γυναίκες θέλουν να βλέπουν τον εαυτό τους βελτιωμένο και είναι σωστό να περιποιείσαι τον εαυτό σου, φτάνει να το κάνεις με λογική. Είναι λάθος οι υπερβολές και ό,τι είναι πέραν του εαυτού μας.
-Υπάρχουν όμως και άλλες γυναίκες που δεν κάνουν απολύτως τίποτα και αποφασίζουν να αφήσουν τον χρόνο να "γράψει".
Κι αυτό είναι επίσης πάρα πολύ ωραία στάση ζωής και βλέπω πολλές γυναίκες που δεν ασχολούνται με αυτόν τον τρόπο και που επίσης μεγαλώνουν εξαιρετικά!
Ακολουθήστε το Womantoc στο Instagram
