Σε ένα απόσπασμα από τα επερχόμενα απομνημονεύματά της My Name Is Barbra που δημοσιεύτηκε στο Vanity Fair η Μπάρμπρα Στρέιζαντ αποκαλύπτει ότι ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ αρχικά απέρριψε τον ρόλο του πρωταγωνιστή Hubbell Gardiner στην ταινία The Way we Were ("Τα Καλύτερά μας Χρόνια") του 1973.
Το "The Way We Were" αφηγείται την ερωτική ιστορία μεταξύ της Εβραίας αντιπολεμικής ακτιβίστριας, της Katie Morosky (Στρέιζαντ) και του πολιτικά ουδέτερου Hubbell Gardiner (Ρέντφορντ). Μιας σχέσης που λύγισε υπό το βάρος των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων, αφού η Katie ήταν βαθύτατα πολιτικοποιημένη. Η Στέιζαντ, 81 ετών σήμερα, ξετρελάθηκε με το σενάριο και σκέφτηκε τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ για συμπρωταγωνιστή.
Η ίδια λέει ότι της άρεσε ο Ρέντφορντ στην ταινία Barefoot in the Park, αλλά ήταν όταν είδε το 1966 στο δράμα This Property Is Condemned (Αυτή η ιδιοκτησία είναι καταδικασμένη) που "είδε ότι πίσω από αυτά τα κρυστάλλινα μπλε μάτια συνέβαιναν πολλά".
"Με τράβηξε όχι λόγω της εμφάνισής του... οι άντρες με ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια δεν ήταν ποτέ ο τύπος μου. Τον θεωρούσα όμως πολύ όμορφο... ένα υπέροχο σαγόνι... υπέροχα δόντια. Αλλά αυτό που με γοήτευσε περισσότερο στον Μπομπ ήταν η πολυπλοκότητά του", είπε η Στρέιζαντ για τον λόγο που ήθελε τον Ρέντφορντ να παίξει διακαώς δίπλα της.
Και συνέχισε: "Ποτέ δεν ξέρεις ακριβώς τι σκέφτεται, και αυτό τον κάνει συναρπαστικό να τον παρακολουθείς στην οθόνη. Όπως οι μεγαλύτεροι σταρ του κινηματογράφου, ο Μπομπ καταλαβαίνει τη δύναμη της αυτοσυγκράτησης. Ποτέ δεν πρόκειται να τα καταλάβεις όλα... και αυτό είναι το μυστήριο... αυτό είναι που σε κάνει να θέλεις να συνεχίσεις να τον κοιτάς".
Αλλά παρά το γεγονός ότι πίστευε ότι "όλα έμοιαζαν να μπαίνουν στη θέση τους", δεδομένου ότι ο σκηνοθέτης Σίντνεϊ Πόλακ "έτυχε να είναι καλός φίλος" με τον Ρέντφορντ, η Στρέιζαντ αποκάλυψε ότι "το απέρριψε".
Ο Ρέντφορντ, προφανώς, "ανησυχούσε ότι το σενάριο ήταν τόσο επικεντρωμένο στην Κέιτι που ο χαρακτήρας του Χάμπελ ήταν υποβαθμισμένος", κάτι που η Στρέιζαντ παραδέχτηκε ότι είχε δίκιο να το πιστεύει.
Σύμφωνα με τη Στρέιζαντ, "ο Μπομπ ρώτησε τη Σίντνεϊ, 'Ποιος είναι αυτός ο τύπος; Είναι απλά ένα αντικείμενο... Δεν θέλει τίποτα. Τι θέλει αυτός ο τύπος; Κατά τη γνώμη του Μπομπ, ήταν "ρηχός και μονοδιάστατος". Δεν είναι πολύ αληθινός". "
"Ήθελα ο Μπομπ να είναι ευτυχισμένος, γι' αυτό είπα στον Σίντνεϊ, "Δώσε του ό,τι θέλει. Γράψε περισσότερες σκηνές για να δυναμώσει ο χαρακτήρας του. Κάντε τον ισότιμο", " θυμάται. "Έτσι ο Σίντνεϊ προσέλαβε δύο εξαιρετικούς σεναριογράφους, τον Ντέιβιντ Ρέιφιελ και τον Άλβιν Σάρτζεντ, για να ενισχύσουν τον ρόλο του Μπομπ και να εμβαθύνουν, κάτω από αυτό το εξωτερικό του χρυσού αγοριού. Και είπα στον Ρέι να τον πληρώσει ό,τι ήθελε".
Αλλά ακόμη και μετά τις αλλαγές που έγιναν στο σενάριο για τον χαρακτήρα του Hubbell, η Στρέιζαντ είπε ότι η απάντηση του ηθοποιού και του σκηνοθέτη "ήταν και πάλι όχι. Μου ράγισε η καρδιά".
Τότε όμως, ο παραγωγός της ταινίας Ray Stark είπε στη Στρέιζαντ να ψάξει αλλού για τον πρωταγωνιστή της. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης "παρακαλούσε για άλλη μια εβδομάδα για να πείσει τον Ρέντφορντ" και η Στρέιζαντ παρακάλεσε τον παραγωγό να του δώσει αυτή την εβδομάδα.
Με τις "διαπραγματεύσεις να φτάνουν στα άκρα", η Στρέιζαν που βρισκόταν στην Αφρική και γύριζε το Up the Sandbox έλαβε επιτέλους το τηλεγράφημα με το εξής μήνυμα: "Barbra Redford!"
"Τότε ήταν που κατάλαβα ότι είχε πει τελικά το ναι... και ήμουν τόσο ενθουσιασμένη", είπε η Στρέιζαντ. "Το φλερτ ήταν σκληρό, αλλά η απροθυμία του Μπομπ είχε μεγάλη επίδραση στο σενάριο και τελικά οδήγησε σε έναν πιο πλούσιο, πιο ενδιαφέροντα χαρακτήρα".
Το The Way We Were έγινε αμέσως κλασικό τόσο στο κοινό όσο και στους κριτικούς. Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων μια Χρυσή Σφαίρα και δύο Grammy. Υποψήφια για έξι βραβεία Όσκαρ, κέρδισε το βραβείο καλύτερης πρωτότυπης δραματικής μουσικής και το βραβείο καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού για το ομώνυμο τραγούδι "The Way We Were", το οποίο τραγούδησε η ίδια η Στρέιζαντ.
Πηγή: People
Ακολουθήστε το Womantoc στο Instagram