Στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο, η Τζένη Καζάκου καλείται να ενσαρκώσει μία ηρώιδα που συνέλαβε η φαντασία του οικουμενικού Καζαντζάκη σε ένα από τα τελευταία του έργα, στον "Καπετάν Μιχάλη". Την 20χρονη Εμινέ, μία Κερκέζα με άγρια ομορφιά και ανυπότακτο χαρακτήρα. Ο Καζαντζάκης την περιγράφει ως "κρυφοπαχιά, αφράτη, με μεγάλα λοξά μάτια, βαμμένα μάγουλα, χείλια, φρύδια, τσίνουρα. Τα νύχια της και οι παλάμες της βαμμένα με κινά και κρατούσε, σα μωρό στην αγκάλη της, ένα μικρό γυαλιστερό μπουζούκι". Αποτελεί το αντικείμενο του πόθου τριών ηρώων, του Νουρή, του Καπετάν Μιχάλη και του Πολυξίγκη. Είναι θα λέγαμε μία άλλη ωραία Ελένη, με φόντο την Κρήτη στα τέλη 19ου αιώνα που ποθεί τη λευτεριά από τον τουρκικό ζυγό. Τη ρωτώ για την εμπειρία της.
"Υπέροχη", λέει η Τζένη Καζάκου και συνεχίζει: "Είναι πρώτη ταινία που κάνω. Τα γυρίσματα έγιναν στην Κρήτη, ένα νησί που αγαπώ πάρα πολύ και πηγαίνω συχνά. Έχουμε οικογενειακούς φίλους εκεί. Η ταινία αυτή μου έδωσε την ευκαιρία να πάω σε μέρη της Κρήτης τα οποία δεν θα επισκεπτόμουν υπό άλλες συνθήκες. Γνώρισα εκεί πάρα πολύ φιλόξενους ανθρώπους που μας αγκάλιασαν. Ήταν μία δουλειά που έγινε με πολλή αγάπη και πάθος από όλους. Και από τους ηθοποιούς και από το συνεργείο".
Είχε επιπλέον δυσκολία να μεταφέρεις στον κινηματογράφο μία ηρωίδα από τις σελίδες του Καζαντζάκη;
"Για εμένα όλοι οι ρόλοι έχουν μία δυσκολία. Γιατί αντιπροσωπεύεις ψυχές και ανθρώπους που είτε δεν υπήρξαν ποτέ είτε υπήρξαν στο παρελθόν. Αισθάνομαι ότι έχω ευθύνη απέναντι τους. Να τους υποστηρίξω, να τους αγαπήσω και να τους δώσω μία μορφή για να ακουστούν οι ιστορίες του. Την Εμινέ την αγάπησα γιατί είναι μία γυναίκα πιο μπροστά από την εποχή της. Προσπαθεί να επιβιώσει σε μία κοινωνία που δεν της αφήνει περιθώριο . Ο τρόπος που έχει βρει να το κάνει δεν σημαίνει ότι είναι ο πιο σωστός, αλλά υπάρχουν στοιχεία και σκηνές στην ταινία που δείχνουν ότι κάτι κρύβεται πίσω από τις πράξεις της. Είναι βασανισμένη και εκείνη. Ο πατέρας της την είχε πουλήσει χωρίς να θέλει. Σε έναν άντρα που δεν ήθελε. Έφυγε από έναν τόπο που οι γυναίκες ήταν Αμαζόνες για να πάει σε έναν άλλο και να είναι περιορισμένη".
Είναι θα λέγαμε ένα φεμινιστικό πρότυπο η Εμινέ;
"Ναι είναι, γιατί δεν ακούει κανέναν και κάνει αυτό που νιώθει. Εγώ θεωρώ ότι ερωτεύτηκε τον Καπετάν Μιχάλη γιατί σε εκείνον βλέπει τον εαυτό της. Η Εμινέ γοητεύεται από το δυναμισμό του.
Εσύ είσαι φεμινίστρια; Είναι μία ερώτηση που είχε τεθεί κάποτε και στη γιαγιά σου, Τζένη Καρέζη.
Θεωρώ πώς είμαι ναι. Θα παλέψω για τα δικαιώματά μου και για την καθημερινότητα μου. Θα απαντήσω αν κάποιος μου κάνει ένα μη αποδεκτό σχόλιο, επειδή είμαι γυναίκα και θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Εγώ δεν θεωρώ ότι κρινόμαστε από τα φύλα. Πρέπει να υπάρχει ένας σεβασμός προς όλους επειδή είμαστε άνθρωποι.
Πάντως σήμερα, θεωρείται ανεπίτρεπτο να αναφερθείς σε μία γυναίκα με σεξισμό ή με ρατσισμό, πράγματα που πριν από κάποια χρόνια γίνονταν απροκάλυπτα.
"Παίζουμε λίγο θέατρο σε αυτά. Όλοι δημόσια παίρνουμε συγκεκριμένες θέσεις και υποστηρίζουμε υποτίθεται το δίκαιο. Το θέμα όμως είναι τι κάνεις στην πραγματικότητα και στην καθημερινότητά σου. Δεν έχει νόημα δημόσια να προσέχεις τα λόγια σου και στη ζωή σου να μην ακολουθείς αυτά για τα οποία διατείνεσαι.
Βλέπεις μία αντίφαση λοιπόν.
Ε ναι. Παράδειγμα στα σχόλια που διαβάζουμε. Κρίνεσαι για τα πάντα. Αν είσαι παχουλή ή πολύ λεπτή. Αν φοράς μακριά ρούχα, σου λένε είσαι σαν καλόγρια. Τους έχω ακούσει αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Αν φορέσεις κάτι πολύ κοντό, θα σου πουν ότι δεν είναι πρέπον. Και μπαίνεις σε μία διαδικασία και αναρωτιέσαι, τι πρέπει να κάνω για να είμαι αποδεκτή. Από εκεί και πέρα, πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου και να είσαι εσύ καλά. Όταν τα βρεις με εσένα, θα σε αποδεχτούν και οι άλλοι. Ακόμα όμως και αν δε συμβεί αυτό, θα βρεθούν δύο τρεις άνθρωποι που θα δουν αυτό που είσαι και θα σε αγαπήσουν για αυτό.
Εσύ το κατάφερες αυτό. Να τα βρεις με τον εαυτό σου;
Θα σου πω ότι ξεκίνησα να με αγαπώ, να με αποδέχομαι και να με εμπιστεύομαι από τα 18 μου. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο είχα τις αμφιβολίες μου, αμφιταλαντευόμουν. Έπειτα μπήκα στη δραματική σχολή και είχα την επαφή με την τέχνη. Προέρχομαι από καλλιτεχνική οικογένεια αλλά μέχρι τότε ήμουν παρατηρητής. Δεν δημιουργούσα εγώ. Οπότε όταν μπήκα εγώ μέσα σε αυτό, τότε συνειδητοποίησα ότι δεν είναι στο δικό μου χέρι, αν θα με αποδεχτεί ή θα αρέσω στον άλλον. Έτσι τα βρήκα με μένα.
Πόσο ετών είσαι;
24 είμαι.
Έχεις αρχίσει να ανακαλύπτεις τη γυναικεία δύναμή σου;
Νομίζω ότι έχω αρχίσει και την ανακαλύπτω. Τώρα έχει αρχίσει αυτό το ταξίδι γιατί είμαι μικρή ακόμα. Νιώθω γενικότερα δυνατή αλλά κάποιες φορές εκπλήσσομαι με τη δύναμη μου.
Έχεις δουλέψει κομμάτια του εαυτού σου που μπορεί να σε ενοχλούσαν;
Ναι φυσικά. Στο σχολείο ας πούμε που έβλεπα κάποια παιδιά να σχολιάζουν άλλα παιδιά. Εμένα δεν μου άρεσε αυτό. Και κάποια στιγμή αναρωτήθηκα γιατί να το κάνω αυτό. Ένιωθα ότι είμαι κάποια άλλη και ότι παίζω ένα ρόλο. Η απόφασή μου να μη συμμετέχω σε αυτό φυσικά είχε τις επιπτώσεις της. Με απομάκρυναν. Αλλά τουλάχιστον έκανα κάτι με το οποίο ένιωσα καλά εγώ.
Διάβασε περισσότερα στο missbloom.gr
