Ήταν αρχές του 2011 όταν η Εμίλια ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της πρώτης σεζόν του Game of Thrones. Η επιτυχία της σειράς ήταν σοκαριστική. Ο κόσμος τη λάτρευε ενώ ο χαρακτήρας της, έγινε μέσα σε μία νύχτα ένας από τους πιο εμβληματικούς της μικρής οθόνης. Κανένας άλλωστε δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορος απέναντι στο όμορφο πρόσωπο της Εμίλια, πλαισιωμένη από την πάνλευκη μακριά περούκα, σήμα κατατεθέν του οίκου Ταργκάρυεν. "
Ήμουν τρομοκρατημένη από την προσοχή και τη δημοσιότητα. Ένιωσα τόσο εκτεθειμμένη. Αρκετοί με είχαν ρωτήσει γιατί είχα εμφανιστεί εντελώς γυμνή, εφόσον ο χαρακτήρας μου ήταν σύμβολο γυναικείας ενδυνάμωσης. Σκέφτηκα, "Πόσους άντρες πρέπει να σκοτώσω για να αποδείξω την αξία μου;
"Πλέον ήμουν μία σταρ της μικρής οθόνης. Έπρεπε να γυμνάζομαι. Διότι αυτό κάνουν όλοι. Το πρωί της 11ης Φεβρουαρίου 2011 και ενώ ετοιμαζόμουν για την προπόνησή μου ένιωσα έναν φρικτό πόνο στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Προσπάθησα να μη δώσω σημασία και να συνεχίσω με τις ασκήσεις μου. Δεν τα κατάφερα. Σύρθηκα μέχρι τα αποδυτήρια όπου γονάτισα προσπαθώντας να ηρεμήσω. Ήξερα ακριβώς τι μου συνέβαινε: Ο εγκέφαλός μου καταστρεφόταν. Το τελευταίο που θυμάμαι ήταν μία γυναικεία φωνή να με ρωτάει αν είμαι καλά. Όλα ήταν τόσο θολά. Σειρήνες ασθενοφόρου και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα στο νοσοκομείο Whittington".
Τα νέα δεν ήταν καθόλου καλά για την Εμίλια. Η αξονική έδειξε υποαραχνοειδή αιμοραγία έναν πολύ απειλητικό τύπο εγκεφαλικού. Ουσιαστικά ένα ανεύρυσμα το οποίο έσπασε και προκάλεσε αιμορραγία. Όπως μάλιστα την ενημέρωσαν, οι ασθενείς με παρόμοιο πρόβλημα είτε πεθαίνουν αμέσως είτε παθαίνουν και δεύτερη αιμορραγία, η οποία είναι θανατηφόρα. Η ουσία ήταν ότι η Κλαρκ έπρεπε να χειρουργηθεί. Χωρίς καμία επιβεβαίωση για το αν θα κατάφερνε να επιβιώσει. Για τις επόμενες τρεις ώρες οι γιατροί επισκεύαζαν τον εγκέφαλό της. Δεν της άνοιξαν το κρανίο μιας και η επέμβαση χαρακτηρίστηκε ως ελάχιστα επεμβατική, αλλά η αποκατάσταση θα ήταν δύσκολη και επώδυνη.
Σε συνέντευξή της στο βρετανικό Harper’s Bazaar, η Εμίλια είπε πώς ένιωσε όταν διαγνώστηκε με το υπαραχνοειδές ανεύρυσμα.
"Δεν φοβόμουν τον θάνατο. Φοβόμουν ότι θα με απολύσουν! Είπα: Αυτό δεν είναι κάτι που θα με καθορίσει. Ποτέ δεν ενέδωσα σε κανένα συναίσθημα του τύπου γιατί εγώ; ή αυτό είναι χάλια. Απλώς είπα, πρέπει να επιστρέψω σ’ αυτό".
"Αν θέλω να είμαι βάναυσα ειλικρινής, το όλο θέμα με έκανε να νιώσω πολύ ντροπιασμένη. Σαν να ήμουν συντετριμμένη. Λες και οι παραγωγοί πιστεύουν ότι είμαι ένα αναξιόπιστο άτομο που προσέλαβαν".
"Αν δεν είχα πάθει εγκεφαλική αιμορραγία, μπορεί να είχα μετατραπεί σε έναν παλιό μ@λ@κ@, που θα νόμιζε ότι ήταν το καλύτερο πράγμα, να ζεις στο Χόλιγουντ. Έχω πολύ μεγαλύτερη επίγνωση του τι συμβαίνει, τη στιγμή που συμβαίνει.
Δεν ανησυχώ για την αποτυχία – ευδοκιμώ στην αποτυχία! Αν κάτι πάει στραβά, πάντα πιστεύω ότι μπορείς να το διορθώσεις. Πονάει, είναι τρομακτικό, αλλά μετά μπορείς να κάνεις τα πάντα”.
