Μετά τις sold out παραστάσεις της στο θέατρο Αργώ, η Κατερίνα Βρανά επιστρέφει άκρως καλοκαιρινή και φίνα με την "Ντερμπεντέρισσα" την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου στο Lunar Space. Με αυτή την αφορμή της μιλήσαμε σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης. Όποιος έχει δει το ολοκαίνουργιο stand up comedy σόλο της, ξέρει ακριβώς γιατί να (ξανα)έρθει: είναι εθιστικά αστεία, τρυφερή και ό,τι καλύτερο για μια τέλεια βραδιά αλλά και μια μικρή παράταση της θερινής ανεμελιάς.
Η Κατερίνα Βρανά είναι αυθόρμητη, ειλικρινής, δεν μασά τα λόγια της και δεν παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά. Μια πραγματική "ντερμπεντέρισσα" που απαντά με ευθύτητα και ευαισθησία, που αυτοσαρκάζεται και με το χιούμορ της δημιουργεί το πιο ευχάριστο κλίμα για μια κουβέντα που έχει λίγο από όλα.
Κατερίνα, τι σημαίνει "Ντερμπεντέρισσα"; Ποια είναι η έμπνευση πίσω από την δημιουργία της παράστασης;
Tα τελευταία έξι χρόνια, από τότε που σχεδόν πέθανα (κατάθλιψη), ακούω πολύ συχνά διάφορα πράγματα σχετικά με το πώς το αντιμετωπίζω όλο αυτό που συνέβη, ότι είμαι παλικάρι, λεβέντης και ότι έχω μεγάλους όρχεις. Τότε άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει ένα επίθετο που να είναι αμιγώς σε θηλυκό γένος και να χαρακτηρίζει τη δύναμη, το κουράγιο- είχε επικρατήσει σε όλα το αντρικό γένος. Το λεβέντισσα είναι το θηλυκό του λεβέντη, το παλικάρι δεν βγαίνει σε θηλυκό. Έψαχνα, λοιπόν, να βρω ένα επίθετο που να σημαίνει όλα αυτά τα πράγματα και να είναι σε θηλυκό γένος και ειλικρινά δεν έβρισκα τίποτα. Εκτός φυσικά από το "ντερμπεντέρισσα", για το οποίο ναι μεν υπάρχει το "ντερμπεντέρης" αλλά έχει χαθεί με το πέρασμα του χρόνου και μας έχει μείνει μόνο το "ντερμπεντέρισσα" από το τραγούδι που τραγουδά η Μαρινέλλα.
Το "ντερμπεντερισσα" έχει μέσα το λεβέντισσα, το μαγκάκι και έχει και το γκομενάρα, αυτό ήταν που μίλησε στην ψυχή μου (γέλια). Οπότε αυτός είναι και ο λόγος που έβγαλα την παράσταση "Ντερμπεντέρισσα", είναι μια παράσταση για το πώς νιώθω τώρα μετά από τα πέντε με έξι χρόνια αυτής της κατάστασης. Όταν έγινε όλο αυτό τον Απρίλιο του 2017, μου πήρε ενάμιση, σχεδόν δύο, χρόνια για να ξαναβγώ στη σκηνή με δική μου παράσταση. Έβγαλα το "Staying alive (Σχεδόν Πέθανα)" το 2019 και πάνω που ένιωσα άνετα να κάνω περιοδεία, να πάω στο εξωτερικό, σκάει ο κορονοϊός και λέω "έλα ρε γαμώτο, όχι ρε φίλε” (γέλια). Τουλάχιστον αυτό δεν το πέρασα μόνη μου, το περάσαμε παγκοσμίως όλοι μαζί. Και μετά από όλα αυτά, ερχόμαστε στο πού είμαι τώρα, πώς νιώθω σαν κωμικός, πώς νιώθω σαν γυναίκα.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr
