Το μωρό της Χαντίζα δεν έχει καν όνομα ακόμα, αλλά το πρώτο της σπίτι είναι μια σκηνή στην άκρη του δρόμου. Γεννήθηκε λίγα λεπτά πριν από τον φονικό σεισμό του Μαρόκου το βράδυ της Παρασκευής (8/9)
Αν και η μητέρα και η κόρη δεν τραυματίστηκαν, το νοσοκομείο στο Μαρακές στο οποίο βρίσκονταν εκκενώθηκε. Μετά από έναν γρήγορο έλεγχο, τους ζητήθηκε να φύγουν μόλις τρεις ώρες μετά τη γέννα. "Μας είπαν ότι έπρεπε να πάμε λόγω του φόβου των μετασεισμών", είπε.
Με το νεογέννητό τους, η Χαντίζα και ο σύζυγός της προσπάθησαν να πάρουν ταξί νωρίς το Σάββατο για το σπίτι τους στο Tαντάρτ στα βουνά του Άτλαντα, περίπου 65 χιλιόμετρα από το Μαρακές. Στο δρόμο τους όμως διαπίστωσαν ότι οι δρόμοι ήταν αποκλεισμένοι από κατολισθήσεις και έφτασαν μόνο μέχρι το χωριό Άσνι.
Δεν είχαν τρόπο να φτάσουν μέχρι το σπίτι τους στο Ταντάρτ, περίπου 65 χιλιόμετρα από το Μαρακές, και κατέφυγαν σε μία σκηνή, σε πρόχειρο καταυλισμό που έχει στηθεί στο Ασνί από τους πληγέντες.
"Δεν έχω λάβει καμία βοήθεια από τις αρχές" κατήγγειλε, κρατώντας το παιδί της αγκαλιά.
"Ζητήσαμε από τον κόσμο κουβέρτες για να έχουμε κάτι να σκεπαστούμε. Έχουμε μόνο τον θεό".
"Δεν έχουμε φαγητό, δεν έχουμε ψωμί..."
Όχι πολύ μακριά από τη σκηνή της Χαντίζα υπάρχουν σημάδια αυξανόμενης οργής από τη μικρή βοήθεια που φτάνει σε πόλεις και χωριά στις αγροτικές ορεινές περιοχές νότια του Μαρακές. Το Άσνι απέχει μόλις 50 χιλιόμετρα από το Μαρακές, αλλά οι άνθρωποι λένε ότι χρειάζονται επειγόντως βοήθεια. Μια ομάδα θυμωμένων ανθρώπων περικύκλωσε έναν τοπικό ρεπόρτερ, στρέφοντας την απογοήτευσή τους εναντίον του.
"Δεν έχουμε φαγητό, δεν έχουμε ψωμί, ούτε λαχανικά. Δεν έχουμε τίποτα", είπε ένας άνδρας από το πλήθος που δεν ήθελε να δώσει το όνομά του. "Κανείς δεν ήρθε, δεν έχουμε τίποτα. Έχουμε μόνο τον Θεό και τον βασιλιά"
Οργισμένα πλήθη που περίμεναν βοήθεια περικύκλωσαν έναν τοπικό ρεπόρτερ στην Άσνι. Από τον σεισμό μένει στην άκρη του κεντρικού δρόμου του χωριού με τα τέσσερα παιδιά του. Το σπίτι του στέκεται ακόμα, αλλά όλοι οι τοίχοι είναι πολύ ραγισμένοι και φοβούνται πολύ να μείνουν εκεί. Κατάφεραν να επιστρέψουν και να πάρουν μερικές κουβέρτες, που τώρα είναι το μόνο που έχουν για να κοιμηθούν
